فروردین ماه همیشه عید بوده و ماه شادی! البته اگر با محرم و صفر و روز شهادتی تداخل نمی‌کرد؛ چرا که بر مسلمان ایرانی احترام این روزها همیشه واجب بوده است. ایرانی‌هایی که می‌شود گفت تمام خط و ربط و معنای زندگی‌شان از کربلا می‌گذرد. از طرفی هم همیشه فروردین در سال‌های دفاع مقدس، ماه شلوغی بوده است! تقریباً آهنگ ابتدایی جنگ نیز از همین ماه فروردین آغاز شده است. بنابراین، در حالی که چند روز تا آغاز سال نو باقی نمانده است، بر اتفاقات نوروزی در دفاع مقدس نگاهی می‌اندازیم.
جنگنده‌های بعثی بر بام ایران
فروردین ماه 1358 بود که روزنامه «کیهان» از تجاوز جنگنده‌های بعثی به آسمان خوزستان خبر داد. فروردین اولین سال پیروزی انقلاب گذشته از آنکه از نقاب همسایه غربی کشورمان پرده برداشت، ماه آغاز اغتشاشات در مناطق مرزی کشور به دست ضدانقلاب و جدایی‌طلب‌ها نیز بود. در کردستان که تنها هشت روز پس از پیروزی انقلاب پادگان مهاباد سقوط کرده بود، ضدانقلاب در فروردین ماه 1358 یک رژه بزرگ انجام داد تا قدرت خود را به رخ جوانان انقلابی بکشاند. 22 فروردین شروع آشوب‌ها در سیستان و بلوچستان رقم خورد و همچنین آبادان شاهد ایجاد درگیری از سوی خلق عرب بود.
عیدانه فتح‌المبین
بزرگ‌ترین اتفاقی که فروردین ماه در هشت سال جنگ به خود دید، آغاز عملیات فتح‌المبین از بامداد دومین روز نوروز 1361 بود. رزمندگانی که آن روزها در شمال خوزستان جمع شده بودند، از بامداد دوم فروردین 1361 با رمز یازهرا(س) عملیات بزرگ و گسترده‌ای را برای آزادسازی زمین‌های شمال خوزستان و جنوب ایلام آغاز کردند. پیش از آن طی عملیات ثامن‌الائمه(ع) و طریق‌القدس ابتدا حصر آبادان شکسته و سپس شهر بستان تا نواحی مرزی چزابه آزاد شد، اما فتح‌المبین که اهداف بزرگی را نشانه رفته بود، در زمان خود یک عملیات بی‌نظیر به شمار می‌رفت. فتح‌المبین چون عیدانه‌ای تقدیم ملت ایران شد و با آزادسازی 2 هزار و 500 کیلومتر از مناطق اشغالی کشورمان و اسارت حدود 11 هزار نفر از نفرات دشمن، ضربه سهمگینی به پیکر ارتش بعث عراق وارد کرد.
موانع شادی
پس از فتح‌المبین باید عملیات والفجر 1 را دومین اتفاق بزرگی بدانیم که در فروردین ماه اجرا شده است. عملیات والفجر مقدماتی در 21 فروردین ماه سال ۱۳۶۲ در شمال فکه انجام گرفت، اما این عملیات نیز به دلیل استفاده گسترده دشمن از انواع موانعی، چون سیم خاردار، مین و کانال‌های عریض و طویل موفقیت چندانی کسب نکرد.
ناتوانی دشمن
در فروردین سال‌های ۱۳۶۳ و ۱۳۶۴ عراق شهر‌های کشورمان را بمباران کرد تا از فشار رزمنده‌ها در جبهه‌ها بکاهد، اما پس از عملیات والفجر 8 در زمستان سال ۱۳۶۴ و تصرف شبه‌جزیره فاو با تلاش نیرو‌های کشورمان، عراقی‌ها تصمیم گرفتند راهبرد دفاع متحرک را در پیش بگیرند و با حملات محدود، اما برق‌آسا، نیرو‌های کشورمان را مشغول کنند. این استراتژی می‌خواست مانع از انجام عملیات بزرگ دیگری، چون والفجر 8 شود که با عملیات کربلای 4 و 5 این استراتژی دشمن شکست خورد.
