نظام‌های سیاسی از مجموعه‌ای از انسان‌ها با تفاوت‌ها و گرایش‌های متفاوت شکل گرفته‌اند. هیچ جامعه‌ای را نمی‌توان یافت که در آن تکثر و تنوع وجود نداشته باشد. خداوند متعال در آیاتش با صراحت به وجود این تفاوت‌ها چنین اشاره می‌کند[...]
نظام‌های سیاسی از مجموعه‌ای از انسان‌ها با تفاوت‌ها و گرایش‌های متفاوت شکل گرفته‌اند. هیچ جامعه‌ای را نمی‌توان یافت که در آن تکثر و تنوع وجود نداشته باشد. خداوند متعال در آیاتش با صراحت به وجود این تفاوت‌ها چنین اشاره می‌کند: «يا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْناكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَ أُنْثى وَ جَعَلْناكُمْ شُعُوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ».
ایران اسلامی نیز جامعه‌ای متکثر است که مبتنی بر عواملی پایدار و قوام‌بخش، قرن‌هاست که یکپارچگی خود را در برابر بدخواهان و دشمنان این ملت حفظ کرده است. بدون شک، یکی از مهم‌ترین عوامل مؤثر در حفظ یکپارچگی این سرزمین، تحقق انقلاب اسلامی و آرمان‌هایی بود که به واسطه پیروزی انقلاب در این سرزمین تقویت شد. مؤلفه‌‌هایی که توانست بر همه عوامل واگرایی که از سوی دشمنان این کشور دستکاری می‌شد، غلبه کند و آن چنان ملتی را بسازد که بیش از چهار دهه با همه توان در برابر جبهه واحد استکبار جهانی شرق و غرب بایستد و سر خم نکند!
دشمن نیز به خوبی درک کرده است که مهم‌ترین عامل قوام جمهوری اسلامی یکپارچگی و وحدت این ملت بزرگ است، لذا در سال‌های اخیر به طور ویژه این عامل قدرت‌بخش سرزمین‌مان را نشانه رفته است و همه ابزارهای خود را برای اختلاف‌افکنی فعال کرده تا در یک جنگ شناختی تمام‌عیار، دل‌های ملت را از یکدیگر مملو از نفرت و کینه کند و میان آنها فاصله بیندازد!
در این میان، متأسفانه عملکرد برخی فعالان سیاسی‌ـ فرهنگی داخلی و آنهایی که نگاه مردم به عملکرد آنهاست نیز در اثرگذاری این سیاست کثیف بیگانگان مؤثر بوده است و اینها خواسته یا ناخواسته در جورچین دشمن بازی کرده‌اند!
شاید یکی از مهم‌ترین اقداماتی که در سال‌های اخیر موجب اخلال در وحدت ملی شد، فتنه‌ای بود که بازیگران سیاسی بازنده انتخابات در سال 1388 راه انداختند و برای ماه‌ها اذهان جامعه را مشغول به خود کردند. اقدام ناجوانمردانه‌ای که کشور را درگیر منازعه‌ای کرد که تنها بیگانگان از آن سود بردند. این مسیر متأسفانه در سال‌های 1396 و 1398 دنبال شد و کشور را دچار چالش کرد و موجب واگرایی بخشی از جامعه شد. اوج این فتنه‌ها را می‌توان در ماجرای بلوای پاییزی سال 1401 مشاهده کرد که لشکرکشی تمام قد دشمن برای ایجاد گسست در صفوف متحد ملت ایران شکل گرفت و متأسفانه درگیری‌ها را تا لایه‌های پایین اجتماعی گسترش داد و حاصل آن زخم خوردن به پیکره انسجام ملی بود.
همین شرایط موجب شد تا رهبر حکیم و فرزانه انقلاب اسلامی که همواره منادی وحدت در جامعه بوده‌اند، در آغاز سال جدید چنین از این دغدغه سخن به میان آورند:
«نکته بعدی در باب منافع ملی، مسئله اتحاد دل‌های مردم است؛ اتحاد عزم‌ها و اراده‌های مردم است. ما در این زمینه متأسّفانه مشکلاتی داریم، عقب‌افتادگی‌هایی داریم؛ ارتباط و همدلی اجتماعی خیلی مهم است؛ در این زمینه دچار غفلت شدیم؛ خودمان به دست خودمان در وحدت ملّی‌مان اختلال ایجاد می‌کنیم. همه ما در این غفلت شریکیم؛ همه ما وظیفه داریم که وحدت ملّی را، اتّحاد مردم را، اتّحاد مردم و مسئولین را حفظ کنیم؛ روزبه‌روز آن را تقویت کنیم؛ این سیاست قطعی نظام جمهوری اسلامی از روز اوّل بوده است. امام بزرگوار از روز اوّل روی یکی از چیزهایی که همیشه تکیه می‌کرد، مسئله «اتّحاد» بود. بعضی‌ها با یکدیگر سر مسائل جناحی، مسائل سیاسی اختلاف پیدا می‌کردند، امام(رضوان‌الله علیه) به اینها نهیب می‌زد و می‌گفت: «هر چه فریاد دارید بر سر آمریکا بزنید.»
اختلاف فکری، اختلاف سلیقه و اختلاف سیاسی در یک کشور یک امر طبیعی است، امّا نفرت‌پراکنی به جز اینهاست. خب یک نظری شما دارید، یک نظری دیگری دارد، اینها با همدیگر یکسان نیست، اشکالی هم ندارد، امّا این نباید موجب نفرت‌پراکنی بشود، نباید افراد را از یکدیگر متنفر بکند، دشمنِ یکدیگر بکند، اجازه بدهد که هر کدام علیه یکدیگر، علیه آن دیگری، به هر وسیله‌ای که ممکن است، موجب اهانت و آزار و مانند اینها بشوند؛ احیاناً با افترا و دروغ و مانند این چیزها هم همراه بشود که خب این خیلی مشکل است. به نظر من رقابت‌های داخلی به جای خودش محفوظــ البتّه در داخل کشور در زمینه مسائل گوناگون سیاسی و غیره، رقابت‌هایی وجود دارد، این به جای خود محفوظـ امّا همه باید با هم باشند، همراه باشند. در یک خانواده ممکن است دو برادر با هم دو سلیقه مختلف داشته باشند امّا برادری‌شان از بین نمی‌رود؛ کار به دشنام و دروغ و اهانت و مانند اینها نباید بکشد؛ این را همه باید مراقبت کنند. این هم مسئله اساسی و مهمّی است، تأکید می‌کنم و توصیه می‌کنم به جوان‌های عزیزمان که سعی کنند در داخل جامعه نفرت‌پراکنی انجام نگیرد. خب اختلاف سلیقه‌ای وجود دارد، اشکالی هم ندارد امّا همه با هم برادروار در کنار هم، روی مسائل کلّی جامعه و در مقابله و مواجهه با مخالفین کشور، مخالفین جمهوری اسلامی، مخالفین ملّت ایران، یکسان بِایستند و حرکت کنند.»
بدون شک توجه به این مهم یکی از مهم‌ترین اولویت‌های کشور در مقطع کنونی است و همه آنهایی که دل در گرو ایران داشته و از اعتباری نزد ملت برخوردارند، باید تلاش کنند تا در این مسیر قدم بردارند و برای تقویت انسجام ملی تدبیر کنند و برای جلوگیری از نفوذ و اثرگذاری عواملی که موجب واگرایی در جامعه می‌شوند، چاره‌‌ای بیندیشند. وظیفه خطیر در این میان آسیب‌شناسی و بازاندیشی در رفتارهای گذشته جریان‌های سیاسی است که چگونه منازعات و رقابت‌های سیاسی بیرون از چارچوب منافع ملی، موجب سوء استفاده دشمنان این ملت در مسیر تضعیف وحدت ملی شده است. بدون این آسیب‌شناسی حرکت در مسیر وحدت ملی هموار نخواهد شد.
