موج اعتراضات حمایت از فلسطین در محوطههای دانشگاههای آمریکا بعد از دستگیری صدها نفر از معترضان در دانشگاه کلمبیا گستردهتر شده و بعد از سرایت به اکثر دانشگاههای این کشور در حال گسترش به دانشگاههای سایر کشورهای دنیاست. عمده خواسته دانشجویان این است که دانشگاهها سرمایهگذاریهایشان را فاش کنند و هرگونه سرمایهای را که به سازندگان سلاح و شرکتهای مرتبط با ارتش رژیم صهیونیستی پرداخت کردند، پس بگیرند. سیاستمداران هر دو حزب اصلی ایالات متحده و همچنین کاخ سفید و گروههای طرفدار رژیم صهیونیستی، دانشجویان را به دامن زدن به یهودستیزی متهم کردهاند؛ اتهاماتی که معترضان بهشدت آن را رد میکنند. «امان عبدالهادی»، جامعهشناس در دانشگاه شیکاگو نیز با الجزیره گفت که جوانان بهطور فزایندهای از وضعیت موجود در مسائل سیاست داخلی و خارجی ناامید میشوند. وی گفت: «من فکر میکنم یک نارضایتی واقعی با نسل قدیمیتر وجود دارد.»
سالها نظرسنجیهای عمومی در ایالات متحده نشان میدهد که افراد جوانتر بهاحتمال زیاد نسبت به فلسطینیها همدردی میکنند و از رژیم صهیونیستی انتقاد میکنند، اما آمریکاییها در مجموع نسبت به رفتار اخیر رژیم اشغالگر با فلسطینیها انتقاد بیشتری کردهاند، نظرسنجیهای متعدد نشان میدهد که اکثر پاسخدهندگان آمریکایی از آتشبس دائمی حمایت میکنند. اما بایدن حمایت قاطع خود را از رژیم صهیونیستی، متحد اصلی آمریکا در خاورمیانه، در بحبوحه جنگ حفظ کرده است.
موضع رئیس جمهور 81ساله میتواند از نظر سیاسی پرهزینه باشد، زیرا بایدن در انتخابات نوامبر با یک رقابت سخت برای انتخاب مجدد روبهروست که انتظار میرود او را مقابل رقیب جمهوریخواه خود، دونالد ترامپ قرار دهد. جانستون به الجزیره گفت: «در سطح ملی، ما مدتی است که این موضوع را بهعنوان گسست بین ارزشهای رأیدهندگان جوان و اکثر سیاستمداران دموکرات میبینیم، و چیزی که اکنون شاهد آن هستیم، گسست مشابهی بین جوانان و بسیاری از مدیرانی است که این کالجها را اداره میکنند.»
عمر واسو همچنین گفت که تظاهرات و سرکوب دانشجویان آمریکایی میتواند بر بیعلاقگی نسبت به بایدن بیفزاید. معترضان دانشجویی درگیر سیاست حزبی ایالات متحده نیستند. آنها بهعوض تأکید کردهاند که خواستههایشان کمک به حمایت از حقوق بشر فلسطینیان است، بنابراین آیا تظاهرات میتواند به ایجاد تغییر در سیاست ایالات متحده کمک کند؟ جانتسون، مورخ بیان میکند که تغییر درازمدت امکانپذیر است، اما یکشبه به وجود نمیآید. وی افزود: «ما بارها و بارها دیدهایم که سازماندهی دانشجویی سیاستها را تغییر میدهد، نه همیشه بهسرعت، و نه همیشه بهروشی که دانشجویان امیدوار بودند، اما ما میبینیم که وقتی سازماندهی دانشآموزی بهشدت بالا میرود، میتواند تأثیر قابلتوجهی داشته باشد.»