خلیج فارس «خانه ماست»

۱۰ اردیبهشت‌ماه به عنوان روز ملی خلیج‌فارس در تقویم ایران ثبت شده است. رهبر معظم انقلاب اسلامی درباره خلیج فارس عنوان کردند: «خانه ماست».
۱۰ اردیبهشت روز پایان اشغال ۱۱۷ ساله پرتغالی‌ها در خلیج فارس است. پرتغالی‌ها در سال ۱۵۰۸ میلادی به خاطر اهمیت خلیج فارس به این منطقه آمدند و تا ۱۶۲۲ در خلیج فارس بودند. اگرچه اشغالگران از خلیج فارس خارج شدند، اما همواره چشم طمع به این منطقه راهبردی داشته‌اند. دلیل این طمع بیش از همه ناشی از منابع انرژی هنگفت این منطقه و سرمایه هنگفتی است که در این منطقه وجود دارد. صرف‌نظر از منابع انرژی این منطقه، سه نکته درباره خلیج فارس حائز اهمیت است.

۱. آبراه جنوبی ایران؛ خلیج همیشه فارس
نکته نخست مربوط به نام آن است. تحریف نام خلیج‌فارس سناریویی بود که از چند دهه پیش آغاز شد؛ اما اسناد تاریخی آن‌چنان مستحکم و مستند هستند که سازمان ملل نیز بر اصالت نام آن تأکید دارد. این سازمان تاکنون در سه نوبت، یعنی در پنجم مارس ۱۹۷۱ میلادی، دهم اوت ۱۹۸۴ میلادی و دهم ژانویه ۱۹۹۰ میلادی نام رسمی و تغییرناپذیر آبراه جنوبی ایران را «خلیج فارس» اعلام کرده است. دبیرخانه سازمان ملل متحد در سند مورخ پنجم مارس ۱۹۷۱ م، به دولت ایران یادآور می‌شود که عرف جاری در دبیرخانه سازمان ملل در اسناد و نقشه‌های جغرافیایی منطقه آبی بین ایران از سمت شمال و شرق و تعدادی از کشور‌های عربی از سوی جنوب و غرب به نام خلیج فارس نامیده شود و این، بنا بر عرف قدیمی انتشار اطلس‌ها و فرهنگ‌های جغرافیایی است. این دبیرخانه هم‌چنین بابت اشتباهاتی که سازمان ملل در برخی اسناد در به‌کار بردن نام خلیج فارس مرتکب شده، عذرخواهی کرده، آن را اشتباه سهوی دانسته (سند بیست و ششم ژوئن ۱۹۹۱ م در سازمان ملل) و از کارگزاران سازمان خواسته است که همواره این موضع ایران را در نظر داشته باشند؛ بنابراین باید توجه داشت که جعل عنوان خلیج فارس با هدف ایجاد اختلاف در منطقه و بدون دلیل بیان شده و نام خلیج فارس بیش از ۲۵۰۰ سال است بر باریکه جنوب ایران نام‌گذاری شده است.

۲. حضور قدرت‌های خارجی؛ عامل ناامنی
راهبرد کلی قدرت‌های خارجی در قبال منطقه خلیج فارس، حضور در این منطقه با هدف کسب درآمد‌های تسلیحاتی و ایجاد اختلاف میان کشور‌های اسلامی در جهت تأمین امنیت رژیم صهیونیستی است. اگرچه قدرت‌های خارجی دلیل حضور نظامی خود در کشور‌های منطقه خلیج فارس را تأمین امنیت منطقه و این کشور‌ها عنوان می‌کنند، اما برونداد این حضور تأمین امنیت نبود. وضعیت عراق در ۲۴ سال اخیر آشکارترین سند در این زمینه است که حضور قدرت‌های خارجی به خصوص آمریکا به تأمین امنیت منطقه و کشور‌های حوزه خلیج فارس منجر نشده است. حمایت همه‌جانبه‌ای که آمریکا از رژیم اشغالگر قدس در نسل‌کشی کنونی در غزه انجام می‌دهد نیز سندی دال این است که حضور آمریکا در خلیج فارس عامل امنیت نبوده بلکه عامل اصلی ناامنی‌های گسترده در این منطقه است. برای تامین امنیت خلیج فارس نه تنها حضور کشور‌های بیگانه لازم نیست بلکه حضور آن‌ها باعث ناامنی در منطقه می‌شود. علت اصلی جنگ‌های رخ داده در سال‌های اخیر در خلیج فارس نیز حضور بیگانگان در منطقه بوده است. هر چقدر بیگانگان در این منطقه حضور یافته و پایگاه زدند به همان میزان ناامنی و جنگ در منطقه افزایش داشته است. دریادار پاسدار علیرضا تنگسیری فرمانده نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی امروز ۱۰ اردیبهشت با بیان اینکه «این منطقه راهبردی و اقتصادی است و برای ما و همسایگان مهم است»، تصریح کرد: «این‌ها که از هزاران مایل دورتر به این منطقه می‌آیند، دنبال امنیت نیستند.»

۳. راهبرد جمهوری اسلامی ایران؛ صلح و دوستی در خلیج فارس
در مقابل این راهبرد قدرت‌های غربی، جمهوری اسلامی ایران که به تعبیر رهبر معظم انقلاب خلیج فارس را «خانه» خود می‌داند، همواره بر لزوم صلح و دوستی در این منطقه و تأمین منافع کشور‌های منطقه تأکید کرده است. عمیق‌ترین آب‌ها در ساحل خلیج‌فارس و بهترین آبراه‌ها در سمت ایران قرار دارد. ایران ۱۳۷۵ کیلومتر مرز ساحلی در خلیج فارس دارد. روزانه ۸۳ کشتی از تنگه هرمز عبور می‌کند. کمترین مورد ناامنی در مرز‌های ساحلی جمهوری اسلامی ایران با کشور‌های مجاور وجود ندارد. قدرت و قابلیت نظامی جمهوری اسلامی ایران نیز در جهت امنیت خلیج فارس به کار گرفته می‌شود کمااینکه با تهاجم تروریست‌های داعش به عراق، جمهوری اسلامی ایران اولین کشوری بود که به کمک این کشور همسایه در خلیج فارس آمد. بر همین اساس نیز دریادار پاسدار علیرضا تنگسیری فرمانده نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تأکید کرد: «ما پیام صلح، دوستی و برادری را به کشور‌های مسلمان منطقه دادیم و بر منافع دوجانبه با کشور‌های منطقه تأکید کردیم.»