مصوبه کنگره، حمایت از اسرائیل یا خودکامگی آمریکایی

در میان معطوف بودن افکار عمومی جهان به مسائلی همچون سوریه و اوکراین، و در شرایطی که رژیم صهیونیستی همچنان به نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت در غزه ادامه می‌دهد، در اقدامی تامل برانگیز مجلس نمایندگان آمریکا قانون تازه تحریم علیه دیوان بین‌المللی کیفری لاهه را تصویب کرد. مجلس نمایندگان روز پنج‌شنبه ۲۰ دی «قانون مقابله با دادگاه غیرقانونی» را با رأی موافق ۲۴۳ نماینده تصویب کرد. این اقدام در حالی صورت می‌گیرد که دیوان لاهه بر اساس موافقت دادستان‌های خود دو ماه پیش حکم بازداشت بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، و یواو گالانت، وزیر دفاع پیشین این رژیم، را به اتهام «جنایات جنگی» و «جنایت علیه بشریت» در جنگ غزه صادر کرد. 

آمریکایی‌ها در حالی این اقدام را نوعی حمایت از متحد خود عنوان کرده‌اند، اما نگاهی ریشه‌ای به رفتار شناسی آمریکایی‌ها بیانگر حقایقی ورای یک حمایت ساده است؛ 
نخست آنکه کارنامه ساختار حاکم بر آمریکا نشان می‌دهد که صهیونیست بودن و متعهد به حمایت از رژیم صهیونیستی یکی از ارکان به قدرت رسیدن است. کاخ سفید، پنتاگون و کنگره با اعطای میلیارد‌ها دلار کمک نظامی، حمایت سیاسی بین‌المللی، تصویب قوانین داخلی، بهره گیری از دیپلماسی و ابزار فشار و... بر این اصل پایبند بوده‌اند لذا اقدام اخیر کنگره در این چارچوب قابل ارزیابی است. این مصوبه کنگره در حالی که اسناد جنایات صهیونیست‌ها غیر قابل انکار می‌باشد، سندی آشکار بر توهم بودن دیدگاهی است که سازش و مذاکره با آمریکا را راهکار حل مشکلات کشور‌ها و کل منطقه عنوان می‌کنند و دل بسته راهکار‌های به اصطلاح سازشکارانه آمریکا هستند.

دوم آنکه این اقدام کنگره را می‌توان نشات گرفته از ترس و هراس آمریکایی‌ها از پیامد‌های حکم دادگاه لاهه ارزیابی کرد. هر چند که امروز پرونده صرفا شامل رژیم صهیونیستی است که توسط آفریقای جنوبی بازگشایی و کشور‌های دیگری نیز به آن پیوسته‌اند، اما با توجه مواضع مطرح شده در سطح جهانی و آشکارتر شدن نقش همه جانبه آمریکا و برخی کشور‌های اروپایی در نسل کشی غزه، گمانه باز شدن پرونده‌های جدید علیه این کشور‌ها قوت گرفته است. اکنون این دیدگاه مطرح است که سران واشنگتن با زیر سوال بردن حکم لاهه ضمن تحقیر سازی کشور‌های شکایت کننده از رژیم صهیونیستی، برآنند تا با ابزار فشار و تهدید، از گسترش این پرونده که پای آنها را به وسط خواهد کشید جلوگیری نمایند. به عبارتی دیگر مصوبه کنگره نوعی باج‌خواهی برای مصون ماندن از پیامد‌های حکم مکومیت سران جنایت کار رژیم صهیونیستی در لاهه می‌باشد.

سوم آنکه آمریکا همچنان در توهم یکجانبه گرایی جهانی به سر می‌برد و حاضر به پذیرش تغییر در نظام بین‌الملل به چند جانبه گرایی عادلانه نمی‌باشد. آنها چنان وانمود می‌کنند که همچنان قدرت برتر جهان هستند و این توهم را نیز با ابزار رسانه پرو پال می‌دهند تا در نهایت کشور‌ها را از ایستادن در برابر آمریکا منصرف سازند. اکنون نیز در شرایطی که جهان در مسیر مقابله با این کشور قرار گرفته است، اقداماتی همچون مصوبه کنگره را می‌توان از ابعاد توهم توان حفظ یکجانبه گرایی آمریکایی در جهان با تحقیر سازی و زیرسوال بردن مشروعیت نهاد‌های بین‌المللی و خودبرترپنداری کاذب ارزیابی کرد. 

با تمام این تفاسیر مصوبه کنگره را باید رویکردی خودخواهانه دانست که جز ایجاد اعتماد به نفس کاذب برای صهیونیست‌ها جهت تشدید نسل‌کشی در فلسطین و اشغالگری در منطقه، و نیز اجرای ابعاد جدیدی از یکجانبه‌گرایی مخرب آمریکایی نتیجه‌ای به همراه ندارد که رویکرد یکپارچه جهانی بویژه جهان اسلام برای محکوم‌سازی و مقابله با این مصوبه کنگره گامی مهم در حمایت از فلسطین، آزادی‌خواهی و عدالت جهانی خواهد بود.