اروپا اگر بخواهد همچنان در نمایش زلنسکی ایفای نقش نماید قطعا هزینهای سنگینی خواهد پرداخت که راهکار مقابله با این وضعیت نیز دست کشیدن از همراهی با دیوانگیهای جاه طلبانه اوست و رویکرد منطقی به دیپلماسی برای رسیدن به استقلال سیاسی و امنیتی است
نشست داووس با اما و اگرهایش در حالی برگزار شد که یکی از حاضران در این نشست «ولودیمیر زلنسکی» رئیس جمهور اوکراین بود. از نکات قابل تامل در سخنان زلنسکی اظهارات خصمانه وی علیه ایران بود آنجا که مدعی شد: «اروپا و آمریکا باید علیه تهدید ایران اقدام کنند.»رئیسجمهور اوکراین با اشاره به نقش ایران در جنگها، خواستار اقدام کشورهای غربی علیه تهدیدات این کشور شد. او افزود: «اروپا و آمریکا باید علیه تهدیدات ایران متحد شوند.»
این سخنان از سوی زلنسکی در حالی مطرح میشود که وی در طول نزدیک به سه سال جنگ اوکراین بارها ادعاهایی را علیه ایران مطرح کرده است که به رسوایی برایش مبدل شده است. او زمانی مدعی حضور پهپادهای ایرانی در اردوگاه روسیه شد و ادعا کرد که صدها پهپاد را سرنگون کرده است. وی برای توجیه این ادعا نیز عکسی در کنار یک پهپاد پخش کرد و مدعی شد که شاخهایش را خواهد شکست، اما دیری نپایید که ماکت بودن آن پهپاد مشخص شد. در مذاکراتی که میان مقاومت نظامی دو کشور نیز برگزار شد اوکراین هیچ سند و مدرکی درباره ادعاهای مطرح شده ارائه نکرد. در دورهای دیگر نیز اوکراین مدعی شد نیروهای ایرانی در کریمه به آموزش نیروهای روس میپردازند. آمریکاییها حتی با ادعای مذکور اقدام به تحریم برخی افراد ایرانی کردند در حالی که در نهایت نیز تهی بودن این ادعا مشخص شد.
چندی پیش نیز اوکراینیها در کنار رسانههای غربی مدعی شدند که ایران موشکهای دوربرد به روسیه داده است و حتی تصاویر ادعایی از مختصات کشتی حامل این موشکها از دریای خزر را منتشر کردند. این رویکرد ادعایی چنان بود که درتجاوز 5 ابان رژیم صهیونیستی به حریم ایران، سران غرب مدعی شدند این حمله تا یک سال ساخت موشک ایرانی و ارسال آنها به روسیه را به تعویق انداخته است.
نکته اساسی آن است که کی یف و غرب نتوانستند ادعاهای دروغ خود را تثبیت نمایند و در نهایت زلنسکی برای کم کردن حجم رسوایی مدعی شد سندی برای ارسال موشکهای ایرانی وجود ندارد اما باید اقداماتی انجام داد تا این تسلیحات ارسال نگردد.
با توجه به این سابقه میتوان دریافت که دروغ پردازیهای زلنسکی تکرار یک روند نخ نما شده و بیاعتبار است که در راستای اهداف دیگری دنبال میگردد.
سرپوش بر شکست: هر چند که غربیها با بهره گیری از سلطه رسانهای به دنبال کم رنگ سازی ابعاد شکست در برابر روسیه هستند اما شواهد امر نشان میدهد که ارتش روسیه بسیاری از بخشهای مورد هدف در دونتسک را تصرف کرده است و اوکراین را نیز در بسیاری از مناطق اشغالی کورسک را نیز از نیروهای اوکراینی پاکسازی کرده است. وضعیت بحرانی اوکراین چنان است که حتی سران ناتو تاکید دارند که کی یف گزینهای جز چشم پوشی از بخشهای قابل توجهی از سرزمین خود را پیش رو ندارد. سابقه زلنسکی نشان میدهد که هر زمان در عرصه میدان با شکست مواجه شده است با جوسازیهای حاشیهای نظیر دورغ پردازی در قبال ایران، ادعای حضور نیروهای کره شمالی در میدان و... به دنبال انحراف افکار عمومی از این وضعیت بحرانی است تا شاید از سرعت فروپاشی ارتش اوکراین جلوگیری نمایند. در ادامه این جوسازیهای حاشیه به گزارش تایمز اسرائیل، سفیر اوکراین در سرزمین های اشغالی با شرن هسکل معاون وزیر امور خارجه این رژیم گفتوگو کرده است تا رژیم صهیونیستی تسلیحات ساخت روسیه حزبالله لبنان را به کی یف تحویل دهد.
رفتار زلنسکی هر چند که تاثیری در عملکردهای ایران نخواهد داشت اما رفتارهای بیمنطق او هشداری برای اروپایی است که این روزها گرفتار تعرفههای ترامپ و البته بحران انرژی است. اروپا اگر بخواهد همچنان در نمایش زلنسکی ایفای نقش نماید قطعا هزینهای سنگینی خواهد پرداخت
باج خواهی از غرب:کارنامه زلنسکی نشان میدهد که وی در لوای ژستهای هالیوودی و ادعای ناجی اروپا بودن در سه سال گذشته به سرکیسه کردن نظامی و اقتصادی غرب پرداخته است چنانکه اروپا و آمریکا بیش از 200 میلیارد دلار به اوکراین اختصاص دادهاند. این روزها در حالی ترامپ به کاخ سفید وارد شده است که از ابعاد ادعایی وی را پایان دادن به جنگ اوکراین تشکیل میدهد. ابهام رفتاری ترامپ، وحشت را در زلنسکی ایجاد کرده است ️بویژه آنکه موضوع اوکراین بحث فراموش شده ترامپ در مراسم تحلیف بود و او چندان پردازشی در قبال آن نداشت. زلنسکی نیز در داووس بدون اشاره مستقیم به رویکار آمدن دولت دوم «دونالد ترامپ» فردی که وعده پایان دادن به جنگ اوکراین داده است، گفت: «زمانی که ما به ایالات متحده در اروپا به عنوان متحد خود نگاه می کنیم، میفهمیم که این کشور متحدی ضروری است. اما در زمان جنگ، همه ما نگران هستیم که آیا ایالات متحده با ما خواهد بود؟ و همه متحدان نگران این هستند.»
با توجه به این وضعیت میتوان گفت که زلنسکی سیاست خود را بر اصل باج خواهی از اروپا قرار داده است و سعی دارد تا با ادعای تهدیدات روسیه، جین و ایران، در نهایت اروپا را به امتیازدهی بیشتر سوق دهد. در همین حال زلنسکی از حساسیتهای ماههای اخیر غرب در قبال ایران به عنوان سال پایانی برجام آگاه است در عین آنکه میداند غرب ایران را عامل به نتیجه نرسیدن معادلاتش در غرب اسیا میداند.
زلنسکی این روزها به دنبال آن است تا از یک سو حمایتهای نظامی و مالی غرب را کسب نماید که دامنه آن به دریافت پولهای بلوکه شده روسیه در بانکهای اروپایی نیز رسیده است و از سوی دیگر اروپا را به اعزام نیرو مقاعد سازد. این هدفگذاری زلنسکی را در سخنانش در داووس میتوان مشاهده کرد چنانکه او ادعا کرد: « برای جلوگیری از هرگونه حمله مجدد روسیه پس از یک توافق آتش بس، به ۲۰۰ هزار نیروی حافظ صلح اروپایی نیاز خواهد بود.رهبران اروپایی باید این را به خاطر بسپارند، روسیه در حال تبدیل شدن به نسخهای از کره شمالی است، کشوری که زندگی انسان در آن هیچ معنایی ندارد. اما آنها سلاحهای هستهای و میل شدیدی برای دشوار کردن زندگی برای همسایگان خود دارند. ما باید با هم شروع به تولید سیستمهای دفاع هوایی کنیم. اروپا به نسخه خاص خود از گنبد آهنین نیاز دارد، نسخه ای که بتواند بر هر تهدیدی غلبه کند.»
با توجه به این مولفهها میتوان گفت که زلنسکی که همچنان میدان جنگ و سیاست را شبیه صحنههای نمایش میبیند و اهمیتی به قربانی شدن میلیونها اوکراینی و فجایعی که در جنگ رقم خورده است نمیدهد، با ادعاهای واهی و دروغین در داووس علیه ایران و برخی دیگر از کشورها به دنبال باجخواهی از اروپاست بویژه آنکه ترامپ همچنان در وادی ابهامات رفتاری در قبال ادامه جنگ قرار دارد چنانکه او از یک سو از مذاکره با روسیه میگوید و از سوی دیگر تهدید میکند که اگر مسکو خواستههایش را نپذیرد با تحریم مواجه خواهد شد.
به هر تقدیر رفتار زلنسکی هر چند که تاثیری در عملکردهای ایران نخواهد داشت اما رفتارهای بیمنطق او هشداری برای اروپایی است که این روزها گرفتار تعرفههای ترامپ و البته بحران انرژی است. اروپا اگر بخواهد همچنان در نمایش زلنسکی ایفای نقش نماید قطعا هزینهای سنگینی خواهد پرداخت که راهکار مقابله با این وضعیت نیز دست کشیدن از همراهی با دیوانگیهای جاه طلبانه اوست و رویکرد منطقی به دیپلماسی برای رسیدن به استقلال سیاسی و امنیتی است. استقلالی که سالهاست در بازی آمریکا، رژیم صهیونیستی و اکنون اوکراین به نابودی کشیده شده است.