دولت دونالد ترامپ به تازگی اعلام کرد که اعتراضات «غیرقانونی» در مدارس و دانشگاهها ممنوع خواهد شد. رئیسجمهور آمریکا در شبکه اجتماعی متعلق به خودش نوشت که تمام بودجههای دولت فدرال برای مؤسسات آموزشی که اعتراضات غیرقانونی را مجاز بدانند، قطع خواهد شد. ترامپ همچنین دانشجویان معترض را به زندانی شدن یا اخراج تهدید کرد. این اقدام در شرایطی رخ داده که حدود ۱۱ ماه پیش، اعتراضات گستردهای در حمایت از مردم غزه در بیش از ۱۴۰ دانشگاه در آمریکا به وقوع پیوست. این اعتراضات، که چندین هفته به طول انجامید، با سرکوب شدید پلیس مواجه شد و تعدادی از دانشجویان و اساتید بازداشت و برخی نیز اخراج شدند.این سیاستها که به ظاهر در چارچوب دفاع از نظم و امنیت ملی آمریکا تعریف میشوند، نه تنها به سرکوب منتقدان و مخالفان داخلی میپردازند، بلکه نشاندهنده نقض آزادی بیان در کشوری هستند که خود را مدافع این آزادی میداند. جالب اینجاست که در مقابل این سرکوبها در آمریکا، ادعاهایی همچون «آزادی بیان در ایران وجود ندارد» مطرح میشود. اما اگر نگاهی به وضعیت آزادی بیان در آمریکا داشته باشیم، خواهیم دید که این کشور نه تنها در داخل منتقدان خود را به سکوت وادار میکند، بلکه در عرصه بینالمللی نیز از هرگونه مداخلهای برای سرکوب مخالفان خود دریغ نمیکند.
آمریکا و مداخلات بینالمللی، از کودتاها تا سرنگونی مخالفانآمریکا با توجه به منافع ملی، منطقهای و بینالمللی خود، همواره در تلاش بوده است تا از طریق ابزارهای مختلف، از جمله مداخلات نظامی و سیاستهای کودتای نیابتی، کشورها و دولتهای مخالف خود را سرنگون کند. این سیاستهای مداخلهجویانه در قالب کودتاهای نیابتی یکی از روشهای شناختهشده دخالت آمریکا در امور داخلی کشورهای دیگر است. کودتاهای نیابتی معمولاً به صورت برنامهریزیشده از سوی گروههای خاص با حمایت قدرتهای بزرگ انجام میشوند تا دولتهای ملی و مردمی ساقط شده و دولتهای دستنشانده به جای آنها قرار گیرند.کودتا در ایران؛ از مصدق تا انقلاب اسلامیکودتای ۲۸ مرداد در ایران یکی از مشهورترین مصادیق مداخلات آمریکا در سیاست داخلی کشورها بود. در سال ۱۳۳۲، پس از آنکه نهضت ملی شدن صنعت نفت ایران با رهبری دکتر مصدق پیشرفتهایی حاصل کرده بود، آمریکا به همراه بریتانیا تصمیم به براندازی این دولت گرفت. این کودتا که با نام «آژاکس» شناخته میشود، با رهبری کرمیت روزولت و حمایت سازمان سیا اجرا شد و به سقوط دولت مصدق منجر گردید.پس از انقلاب اسلامی ایران، آمریکا در تلاش بود تا از طریق کودتا یا مداخلات دیگر، نظام جمهوری اسلامی را سرنگون کند. این تلاشها شامل کودتای نوژه در سال ۱۳۵۸ بود که در نهایت با شکست مواجه شد. در این کودتا، ارتش و نیروهای شاهنشاهی با همکاری کشورهای خارجی قصد داشتند حکومت جمهوری اسلامی را از بین ببرند، اما با هوشیاری مردم و رهبری انقلاب، این طرحها ناکام ماند.
مداخلهها در آمریکای لاتین و دیگر مناطق جهاناین مداخلات تنها به ایران محدود نماند. در آمریکای لاتین نیز آمریکا به اجرای کودتاهای متعدد و دخالتهای مستقیم و غیرمستقیم در امور داخلی کشورهای مختلف پرداخت. پس از پایان جنگ سرد و فروپاشی شوروی، آمریکا همچنان به بهانه حفظ نظم جهانی، سیاست مداخلات خود را ادامه داد. این روند نشاندهندهی نهادینه شدن سیاست مداخلهگری در ساختار سیاسی ایالات متحده است.
آزادی بیان یا سرکوب؟در پایان لازم به یادآوری است که بگوییم در حالی که آمریکا خود را مدافع آزادی بیان و حقوق بشر میداند، شواهد نشان میدهند که این کشور در عمل، به ویژه در مواجهه با انتقاد از سیاستهای داخلی و بینالمللیاش، نه تنها آزادی بیان را محدود میکند، بلکه در سطح جهانی با مداخلات نظامی و کودتاهای نیابتی، مخالفان خود را سرکوب کرده است. در چنین شرایطی، ادعاهای آمریکا در خصوص آزادی بیان در کشورهای دیگر، به ویژه در ایران، به نظر میرسد که فاقد اعتبار است.