در روزهای ابتدایی امسال شهر ارومیه شاهد تجمعاتی از سوی شهروندان کُرد به مناسبت جشن نوروز بود. این تجمعات با واکنشهای متفاوتی از سوی رسانهها و گروههای مختلف مواجه شد. از آنجایی که رسانههای مخالف انقلاب و همچنین گروهکهای تجزیهطلب سعی دارند از نمد وقایع و رویدادهای ملی ایران کلاهی برای خودشان ببافند با حضور در این تجمع و برافراشتن پرچم اقلیم کردستان عراق و فریاد شعارهایی از جنس«زن، زندگی، آزادی» بار دیگر سعی در نواختن آهنگ جدایی و تفرقه در کشور داشتند.
ضرورت مرزبندی
به نظر میرسد که این تجمعها بیش از آنکه صرفاً ماهیت سیاسی و اعتراضی داشته باشند، بر پایهی جشن نوروز و هویت فرهنگی کردی برگزار شده بود. اما پس از سوء استفاده گروههای معاند و تجزیهطلب از این اجتماع لازم است کردهایی که در این تجمعات شرکت کردند، مرزبندی شفافی با جریانهای ضدایرانی و تجزیهطلب داشته باشند. از جمله دلایل اهمیت این مرزبندی این است که اولاً کُردها همواره بخشی از تاریخ و فرهنگ ایران بودهاند، و تأکید بر هویت ملی میتواند مانع سوءاستفاده جریانهای معاند شود؛ اگر چنین تجمعاتی بدون موضعگیری روشن، به محملی برای جریانهای تجزیهطلب تبدیل شود، ممکن است نگاه جامعه به کلیت این اجتماعات تغییر کند. اعلام وفاداری به تمامیت ارضی ایران میتواند از سوءتفاهمها جلوگیری کند؛ ثانیاً در مناطقی مانند ارومیه که دارای تنوع قومی و مذهبی است، هرگونه اقدام تحریکآمیز میتواند منجر به تنشهای ناخواسته شود. اعلام مرزبندی شفاف با تجزیهطلبان میتواند نقش مهمی در کاهش حساسیتها ایفا کند؛ ثالثاً کُردها سهم مهمی در تاریخ، فرهنگ و امنیت ایران داشتهاند. تاکید بر این نقش و نشان دادن پایبندی به اصول ملی، میتواند جایگاه آنها را در کشور بیش از پیش تقویت کند؛ برای نمونه استان آذربایجان غربی در دوران دفاع مقدس نقش مهمی در دفاع از کشور ایفا کرد. بر اساس آمار موجود، این استان حدود ۱۲ هزار شهید، ۱۹ هزار جانباز و بیش از ۲ هزار آزاده تقدیم کرده است و پس از دوران دفاع مقدس، در جریان مبارزه با گروههای تروریستی مانند داعش و در قالب مدافعان حرم، رزمندگان آذربایجان غربی حضور فعالی داشتند. به عنوان مثال، شهید مصطفی قاسمپور از ارومیه و شهید اسماعیل شجاعی از بوکان در این راه به شهادت رسیدند.
راه حلی برای اعلام موضع
از جمله راهحلهای اعلام موضع این است؛ صدور بیانیههایی از سوی بزرگان و نخبگان کرد که بر وحدت و همبستگی تأکید کند؛ سردادن شعارهایی در حمایت از ایران و تمامیت ارضی کشور؛ استفاده از نمادهای ملی در کنار نمادهای فرهنگی کُردی؛ پرهیز از حمل پرچمهایی که متعلق به گروههای تجزیهطلب هستند؛ در این صورت کردها میتوانند خط خود از تجزیهطلبان و مخالفان انقلاب جدا و به همزیستی مسالمتآمیز و تقویت همبستگی ملی کمک کنند.
در پایان لازم است گفته شود که اگر در هر نقطهای از ایران اقدامات تفرقهافکن و جداییطلبانه شکل بگیرد لازم است که آن قومیتها این موارد را برای اعلام موضع خود به کار بگیرند و این مسئله تنها به کُردها که در طول سالهای پس از انقلاب در حفظ وحدت و همبستگی قدم برداشتهاند معطوف نمیشود.