هر چند که واژه نزدیک بودن نتیجه بخش بودن مذاکرات صلح برای پایان جنگ اوکراین به واسطه مذاکرات آمریکا با روسیه لفظی جدایی ناپذیر از سخنان سران کاخ سفید از ترامپ گرفته تا سخنگوی کاخ سفید وزارت خارجه آمریکا بوده اما ناگهان جی دی ونس، معاون ترامپ در گفتگو با فاکس نیوز اعلام کرد: جنگ اوکراین به این زودیها پایان نخواهد یافت.
همزمان با این مواضع نیز اعلام شد که دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا کمکهای نظامی به اوکراین را متوقف کرده بود. او اما اکنون موافقتکرده که شرکتهای تسلیحاتی ایالات متحده در چارچوب معاملات مستقیم به اوکراین سلاح بفروشند.بنا بر گزارش این نشریه، دولت ترامپ بر آن است که مجوز فروش تسلحیات به اوکراین در چارچوب "معاملات مستقیم تجاری" به ارزش دستکم ۵۰ میلیون دلار را صادر کند و در این راستا کنگره آمریکا را از قصد خود مطلع ساخته است. وزارت خارجه آمریکا با قرارداد ۳۱۰ میلیون دلاری برای تأمین تجهیزات، آموزش و پشتیبانی جنگندههای اف-۱۶ اوکراین موافقت کرد.ولودیمیر زلنسکی، رئیسجمهور اوکراین نیز شامگاه جمعه در شبکه اجتماعی ایکس از گفتوگو با فرماندهان نظامی درباره جنگندههای اف-۱۶ و برنامهریزی برای دریافت تعداد بیشتری از آنها خبر داد.
تغییر موضع آمریکا از صلح به تسلیح و فروش تسلیحات به کی یف و در عین حال تاکید بر متوقف نشدن جنگ در آینده نزدیک در حالی صورت میگیرد که ترامپ در روزهای نخست ورودش به کاخ سفید عنوان کرده بود که آمریکا 300 میلیارد دلار برای اوکراین خرج کرده و کی یف باید هزینه های ادامه حمایتهای آمریکا را بپردازد. ترامپ خواستار تسلط آمریکا بر تمامی معادن و منابع غنی و گران قدیمت اوکراین در ازای ادامه حمایتهای آمریکا شده بود امری که سرانجام کی یف به دلیل ضعف نظامی و وابستگی دفاعی به خارج وادار به پذیرش آن شد چنانکه واشنگتن و کییف پس از مدتها مذاکرات فشرده و پرتنش توافقنامه همکاری اقتصادی و دسترسی آمریکا به منابع طبیعی اوکراین را امضاء کردند. اسکات بسنت، وزیر دارایی ایالات متحده و یولیا سویریدنکو، معاون نخستوزیر اوکراین به عنوان مقامهای ارشد دو کشور این توافقنامه را در واشنگتن امضاء کردند. این اقدام که حتی سناتورهای آمریکایی آن را استثمار کردن اوکراین دانستهاند از سوی کاخ سفید با ادعای تقویت موقعیت کی یف در مذاکرات صلح با روسیه صورت گرفته است چنانکه وزیر دارایی ایالات متحده مدعی شد این توافقنامه پیامی روشن به رهبری روسیه است که دولت دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا در درازمدت حامی یک فرایند صلح است که محور آن را یک اوکراین "آزاد، مستقل و شکوفا" تشکیل میدهد.این توافقنامه تنها همکاریهای اقتصادی میان دو کشور را شامل نمیشود، بلکه دسترسی آمریکا به منابع طبیعی اوکراین را نیز دربرمیگیرد که از خواستهای کلیدی ترامپ برای ادامه پشتیبانی واشنگتن از کییف بود.
رفتار شناسی امریکاییها نشان می دهد که انها با سیاست پاندولی تعامل و تقابل به دنبال باج خواهی جهانی حتی از شرکای خود هستند. سیاستی که بخشی از آن در قالب اعمال تعرفهها علیه 185 کشور اجرا شد که البته به دلیل ضعف اقتصادی آمریکا و ایستادگی کشورها در برابر زیاده خواهی امریکا با ناکامی همراه شد. پرونده اوکراین و چگونگی حمایت از آن بعد دیگر این باج خواهی را تشکیل میداد چرا که ترامپ همزمان با ادعای رویکرد مذاکراتی با روسیه آن هم با نادیده گرفتن ملاحظات اروپا، بر لزوم افزایش سهم اروپایی در بودجه ناتو به 5 درصد تولید ناخالص ملی تاکید کرده بود. در هفتههای گذشته اروپاییها در قالب اتحادیه اروپا، ناتو و یا به صورت انفرادی از افزایش بودجه نظامی خود و نیز سهمشان در ناتو خبر دادند.
سیاست باج خواهانهای که شاید برای ترامپ در عرصه داخلی کارکردی برای جلب نظر رادیکالهای کابینه ترامپ داشته باشد اما در صحنه بینالملل نمی تواند برای آمریکا دستاوردی داشته باشد چرا که در نظم نوین جهانی کشورهای بزرگی همچون روسیه، چین، ایران و... حاضر به تسلیم شدن در برابر زیاده خواهی آمریکا نمیباشند
با توجه به این شرایط میتوان گفت که آمریکا که رسما سلطه بر تمامی منابع گرانقیمت اوکراین را انحصارا کسب کرده است اکنون با اعلام استمرار کمکهای به اوکراین و متوقف نشدن جنگ بر آن است تا کشورهای اروپایی و اعضای ناتو را سرکیسه کرده و در کنار وادار ساختن آنها به پذیرش تعرفهها و طرحهای انحصارگرایانه اقتصادی، هزینه کرد آنها در ناتو را نیز افزایش دهد. به عبارتی دیگر رویکرد آمریکا نه نگاهی حمایتی و صلح طلبانه بلکه نگاهی سرمایه دارانه و کاسبکارانه است که پس از اوکراین قربانی بعدی آن را اروپا و اعضای ناتو تشکیل می دهند. این امر چنان است که در استانه نشست ناتو، واشنگتن تهدید کرد که اگر کشورهای عضو ناتو اقدامی برای هزینههای دفاعی نکنند، «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا در نشست ماه ژوئن این ائتلاف نظامی در لاهه هلند شرکت نخواهد کرد.
هر چند که ترامپ مدعی بود در طول مدت کوتاهی با روسیه به توافق خواهد رسید و حتی اخبار نشستهای عربستان و ترکیه را نیز ترامپ خود منتشر می کرد تا محبوبیتی صلح جویانه برای خود کسب نماید اما در نهایت شواهد نشان میدهد که روسها در برابر زیاده خواهیهای آمریکا کوتاه نیامده و میز مذاکره آن طور که ترامپ می خواست به تسلیم شدن مسکو منجر نشد. دستاوردهای میدانی روسیه در کورسک، ظرفیت سازیهای اقتصادی روسیه با تکیته بر داشتههای درونی و نیز تعامل با متحدانی همچون چین و روسیه و اوراسیا، و... عملا نقشههای ترامپ برای تسلیم سازی روسیه را ناکام ساخت. در این شرایط به نظر می رسد که امریکا برای پنهان سازی این شکست و اعمال فشار بر روسیه گزینه حمایت نظامی از اوکراین را در پیش گرفته است. سیاست شکست خورده فشار و مذاکرهای که تاکنون دستاوردی برای آمریکاییها نداشته است این تغییر موضع آمریکایی چنان است که ونس مدعی میشود اکنون که هر دو طرف، یعنی روسها و اوکراینیها، از شرایط صلح یکدیگر آگاه هستند، این به خودشان بستگی دارد که به توافقی برسند و این درگیری وحشیانه و بیرحمانه را متوقف کنند. همچنین مقامات دولت ترامپ از جمله مارکو روبیو، وزیر خارجه اعلام کردهاند: در صورتی که رسیدن طرفین منازعه به یک راهکار جامع به منظور پایان بخشیدن دائمی به جنگ امکان پذیر نباشد، آمریکا از نقش میانجیگر در گفتگوهای صلح کناره گیری خواهد کرد. از سوی دیگر تمی بروس سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا افزود: «دیگر حاضر نیستیم که برای میانجیگری در مذاکرات صلح دور دنیا بگردیم. حالا نوبت طرفین است که پیشنهادهای مشخص و عملی خود را برای پایان این جنگ ارائه دهند.» همچنین خبرگزاری بلومبرگ در گزارشی به نقل از منابع آگاه که خواستند نام آنها فاش نشود، نوشت: کاخ سفید در حال بررسی گزینههای تحریمی جدیدی علیه روسیه با هدف تشدید فشار اقتصادی بر این کشور است.
این رویکرد غیر عقلانی و تکیه آمریکایی بر قوای زور و تهدید که مدتهاست که تاریخ مصرف آن گذشته است در روزهای اخیر از سوی آمریکاییها در قبال مذاکرات غیر مستقیم هستهای با ایران نیز تکرار شده که با واکنش تند و قاطع ایران مواجه شد. سیاست باج خواهانهای که شاید برای ترامپ در عرصه داخلی کارکردی برای جلب نظر رادیکالهای کابینه ترامپ داشته باشد اما در صحنه بینالملل نمی تواند برای آمریکا دستاوردی داشته باشد چرا که در نظم نوین جهانی کشورهای بزرگی همچون روسیه، چین، ایران و... حاضر به تسلیم شدن در برابر زیاده خواهی آمریکا نبوده و زبان تهدید و تحریم نه یک مولفه قدرت بلکه ابزاری برای حذف منافع و نقش آفرینی جهانی آمریکا مبدل خواهد شد.