ابوعبیده، سخنگوی گردانهای عزالدین القسام، شاخه نظامی جنبش حماس، جمعه 18 جولای جاری یک سخنرانی قاطع انجام داد که نسبت به سخنرانیهای قبلی او بسیار طولانیتر بود و با همه سخنرانیها فرق داشت.
این سخنرانی در سطح محتوا و لحن تند آن نقطه عطفی در روند درگیری با اشغالگران صهیونیست بود؛ به ویژه در سایه دستاوردهای پیشرفتهای که مقاومت فلسطین به دنبال انجام عملیاتهای مرگبار علیه نظامیان صهیونیست طی هفتههای گذشته کسب کرده است و اگر پیچیدگیهای میدان نبرد نبود، مقاومت یک دستاورد نظامی بیشتر به کارنامه خود اضافه میکرد و میتوانست مجدداً تعدادی از نظامیان صهیونیست را به اسارت در بیاورد.
در این مقاله قصد داریم ابعاد و پیامهای سخنرانی اخیر ابوعبیده و تاثیر آن بر روند مذاکرات آتش بس و واقعیت میدانی در غزه را بررسی کنیم.
پیام اول؛ تنگ تر کردن عرصه بر نتانیاهو مقابل افکار عمومی صهیونیستها
ابوعبیده از همان ابتدای سخنرانی خود تلاش کرد رژیم اشغالگر را در یک حلقه تنگ قرار دهد و آن را مسئول کامل شکست مذاکرات آتش بس و تبادل اسرا دانست و گفت: رژیم اشغالگر همان طرفی است که پیمانها را شکست و توافق منعقد شده با مقاومت را نابود کرد.
با این سخنان، در واقع ابوعبیده در بحبوحه گسترش بحران میان خانوادههای اسرای صهیونیستی و بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم اشغالگر، فشارها بر نتانیاهو و کابینه او را افزایش داد و بار دیگر خشم افکار عمومی اسرائیلیها را علیه مقامات این رژیم برانگیخت، به ویژه اینکه در حال حاضر ائتلاف داخلی نتانیاهو هم دچار شکاف عمیق شده و متحدان اصلی وی یعنی بزالل اسموتریچ و ایتمار بن گویر دائماً تهدید به خروج از ائتلاف میکنند.
ابوعبیده در سخنرانی خود نشان داد که خواستار توقف کامل تجاوزات علیه مردم غزه است، اما در عین حال مقابل دشمن تسلیم نمیشود و عملکرد میدانی مقاومت طی ماهها و هفتههای اخیر این توهم نتانیاهو و باند جنایتکار او را که تصور میکردند مقاومت در غزه به پایان خود نزدیک شده است، از بین میبرد.
سخنرانی ابوعبیده یک سخنرانی قدرتمند و تهاجمی علیه دشمن بود؛ دشمنی که دیگر هدف مشخصی جز ادامه کشتار کودکان و زنان بیگناه در غزه ندارد. همچنین تهدیدات ابوعبیده در مورد اسارت تعداد دیگری از نظامیان صهیونیست به ویژه بعد از عملیاتهای اخیر و درگیری مستقیم یک رزمنده مقاومت با یک نظامی صهیونیست و خلع سلاح کامل این نظامی به معنای آن است که در صورت ادامه جنگ، صهیونیستها علاوه بر هلاکت و زخمی شدن نظامیان خود باید منتظر اسارت تعداد بیشتری از آنها باشند.
به این ترتیب سخنگوی القسام فشار زیادی بر نتانیاهو مقابل افکار عمومی رژیم صهیونیستی وارد کرد ؛ به ویژه اینکه در کمتر از چهار ماه صدها نظامی صهیونیست کشته و زخمی و هزاران نفر از آنها مبتلا به بیماریهای روانی شدهاند و آمار خودکشی میان نیروهای ارتش اسرائیل هم روز به روز بیشتر میشود. بنابراین هرچه روزهای بیشتری در باتلاق غزه سپری شود اشغالگران بیشتر در این باتلاق فرو میروند و در مقابل مقاومت فلسطین که توانسته افکار عمومی جهانی را به نفع آرمان عادلانه خود بسیج کند و علی رغم همه توطئههای داخلی و خارجی سلاحش را زمین نگذارد، آسیب پذیرتر میشوند.
این سخنرانی ابوعبیده همچنین بر تقویت مفهوم فرسایش ارتش دشمن از طریق انجام عملیاتهای پیشرفته تمرکز داشت و سطح نبرد را تا جایی برد که تهدید به اسارت نظامیان صهیونیست به عنوان ابزاری تاکتیکی جهت اعمال فشار به اسرائیل در مذاکرات کرد.
پیام دوم؛ هشدار برای سازشکاران
ابوعبیده زمانی که در این سخنرانی خود امت عربی و اسلامی را خطاب قرارداد، خودش را ملزم به انتخاب دقیق کلمات خاص نمیدانست و گفت: کشورها و نیروهای امت عربی- اسلامی شاهد کشتار، گرسنگی و محروم شدن برادران فلسطینی خود از آب، غذا و دارو هستند. خون بیگناهان در غزه بر گردن سران، نخبگان و علمای امت اسلامی که با سکوت خود ما را ناامید کردند، است.
حقیقت این است که هیچ توضیح و توجیهی برای این ناتوانی ساختاری امت اسلامی که 561 روز است جنایت نسل کشی صهیونیستها علیه مردم غزه را تماشا میکند و کاری انجام نمیدهد، وجود ندارد.
مردم و مقاومت فلسطین نمیتوانند در برابر این حجم از سقوط و تحقیری که امت عربی-اسلامی در آن غوطهور شده است، سکوت کنند. ابوعبیده در این زمینه گفت: اگر این سکوت و خیانت تضمین شده (اشاره به کشورهای عربی و اسلامی) نبود، اشغالگران نمیتوانستند مرتکب این همه جنایات شوند. واقعیت آن است که وضعیت اعراب و مسلمانان رو به وخامت میرود و آنها با سکوت مقابل توحش و جنایات دشمن صهیونیستی، خودشان را در پایینترین رتبه کشورها و مردم جهان قرار میدهند.
سخنگوی نظامی حماس در سخنرانی خود نشان داد که همه در برابر جنایاتی که در غزه اتفاق میافتد مسئولند؛ زیرا بسیاری از طرفها میتوانستند تجاوز علیه غزه را متوقف کنند، اما این کار را نکردند. مردم فلسطین که از برادران عرب خود انتظار کمک داشتند از آنها نخواستم که ا رزشهایشان را برای جنگیدن کنار فلسطین بسیج کنند؛ هرچند که این وظیفه کشورهای عربی بود. اما این کشورها حتی کوچکترین کاری برای بهرهمندی مردم فلسطین از ابتداییترین حقوق خود برای زنده ماندن انجام ندادند.
پیام سوم؛ رسوایی غرب و جامعه بینالمللی
کاملا روشن است که جامعه بینالمللی به رهبری آمریکا کاملا جانبدارانه عمل میکند و همه اقدامات آن در راستای منافع رژیم جنایتکار صهیونیستی است. جامعه جهانی نشان داده که برخلاف اصول و ادعاهای خود از ملتهای جهان محافظت نمیکند؛ بلکه در زمینه حقوق بشر استانداردهای کاملاً دوگانه دارد و امروز در غزه زمینه لازم را برای تداوم جنایات صهیونیستها فراهم کرده است.
در این میان آمریکا که خودش را رهبر جهان آزاد میداند، از توطئههای رژیم صهیونیستی برای کوچ اجباری مردم غزه حمایت میکند که نقض آشکار قوانین بینالمللی بوده و جنایت جنگی به شمار میرود. ابوعبیده در این سخنرانی خود نشان داد که ما شاهد سقوط کامل نظم لیبرال در دنیا توسط آمریکا و غرب هستیم و تا زمانی که جهان تحت سلطه محور آمریکایی- غربی باشد، ظلم پایان نخواهد یافت.
پیام چهارم خطاب به خائنان
زمانی که تظاهراتها و جنبشهای همبستگی با مردم غزه را در کشورهای اروپایی و نیز آمریکا میبینیم شگفت زده میشویم؛ زیرا فعالیتهایی که مردم در این کشورها برای حمایت از فلسطین انجام دادهاند، بسیار بیشتر از حمایت اعراب و مسلمانان از غزه بوده است. ابوعبیده از همه ملتهای جهان به ویژه ملتهای عربی و اسلامی خواست تلاشهای خود را دوچندان و با جدیت در فعالیتهای مختلف برای شکستن محاصره غزه و رساندن کمکها به این باریکه مشارکت کنند.
ابوعبیده در سخنرانی خود به طور ویژه طرفهایی که با دشمن صهیونیستی همدست هستند را خطاب قرار داده و به این افراد که خودشان را به رژیم اشغالگر و غاصب فروختهاند، گفت که از این رویه خائنانه برگردند.
پیامی که ابوعبیده به این طرفها داد، برای سرزنش آنها نبود؛ بلکه در را برای توبه و بازگشت به آغوش امت اسلامی باز گذاشت، قبل از اینکه خیلی دیر شود.
در پایان روشن است که سخنرانی ابوعبیده یک سخنرانی معمولی نبود، بلکه با زبان و اصطلاحات دقیق انجام شد و شوک بزرگی به وجدان امت اسلامی و همه ملتهای آزاده دنیا وارد کرد. باید ببینیم که آیا این سخنرانی با واکنشی از سوی محافل تصمیم گیری عربی و اسلامی مواجه خواهد شد و آیا به زودی شاهد تصمیماتی خواهیم بود که دست کم بدیهیترین حقوق ملت فلسطین را به آنها برگرداند؟