روزنامه آفتاب یزد - صفحه 176

اشاره: سه چهار روز پیش بود که یک بیانیه صادر شد. بیانیه ای از سوی هفت حزب اصلاح‌طلب که ذوق زدگی رسانه‌های جریان راست را به همراه داشت . پای این بیانیه نام مجمع نیروهای خط امام(ره)- حزب اعتماد ملی- حزب مردم سالاری- حزب اراده ملت ایران- مجمع دانش آموختگان ایران اسلامی- انجمن اسلامی‌مهندسان ایران- حزب وحدت و همکاری ملی، آمده بود . بیانیه ای که در واقع به نقد تداوم کار شورایعالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان می‌پرداخت و در بخشی از آن با اشاره به اختلاف نظرها در خصوص ضرورت تداوم یا پایان کار شورای سیاست گذاری انتخاباتی اصلاح‌طلبان تصریح شده است: "هرگونه همراهی، همکاری و ائتلاف با جریانات و شخصیت‌هایی که در فضای سیاسی در اردوگاه اصلاح‌طلبان جای نمی‌گیرند یا تعریف نمی‌شوند باید با تاکید بر حفظ هویت مستقل اصلاح‌طلبی و تاکید بر آرمان‌های اصلاح‌طلبانه صورت پذیرد." این بیانیه با انتقاد از "برخی دوستان که این روزها بی محابا و محتملا با هدف شانتاژ و ارعاب، ما را به سهم خواهی و انشقاق طلبی متهم می‌کنند" تاکید کرد:" بقا به هر قیمت وائتلاف در هر شرایط در شان اصلاح‌طلبی نیست. تنزل از آرمان‌های اصلاحات با هدف سهیم شدن در مناصب دولتی، عین سهم خواهی است. " خلاصه آنکه در این بیانیه دغدغه حزبی، فاصله گرفتن از هویت اصلاح‌طلبی و مسائلی دیگر به عنوان دلایلی که ادامه کار شورای سیاستگذاری را با اما و اگر روبه رو می‌کند مطرح بود . موضوعی که رسانه‌های راست، آن را اختلاف فاحش در بین اردوی اصلاح‌طلبی تعبیر کردند . این در حالی است که شخص محمدرضا عارف رئیس شورای سیاستگذاری، پیش از این در گفتگو با آفتاب یزد خبر از آن داده بود که برای تشکیل شورای جدید سیاستگذاری قرار است فضا را برای انتقادها و رفع مشکلات قبلی باز گذاشته و می‌خواهیم تا انتقادها را بشنویم و بردیده بگذاریم .... جالب اینکه فردای روزی که این بیانیه چاپ شد، سخنگوی حزب اعتماد ملی از در تکذیب آن برآمد، یعنی برخی از نام احزابی هم که در این بیانیه آمده است، حرف احزاب متبوع‌شان را در انتقاد از شورای سیاستگذاری نزده‌اند .... اما همه اینها به کنار ... بسیاری تا قبل از این، صحبت از انحلال و اختلاف در شورای سیاستگذاری می‌کردند و حالا که این بیانیه هم صادر شده پچ پچ‌ها مبنی براختلاف در شورای سیاستگذاری بیش از گذشته شنیده می‌شود. از همین رو به سراغ عبدالله ناصری از اعضای این شورا رفتیم و از او درباره بیانیه اخیر این چند حزب اصلاح‌طلب و اینکه آیا اختلافات در بحث شورایعالی سیاستگذاری بالا گرفته یا نه پرسیدیم.

مقدمه: پا گرفتن جامعه‌شناسی در ایران به سال 1317 هجری باز می‌گردد و طی این عمر هفتاد و اندی ساله مکاتب بسیاری متولد، دانشگاه‌ها و دانشکده‌های جامعه‌شناسی بسیار ساخته و جامعه‌شناسان بسیاری تربیت شده‌اند و همواره طی این مدت جامعه‌شناسی ایرانی مورد نقد اندیشمندان و صاحب‌نظران ایرانی بوده است. حتی اگر پا فراتر بگذاریم پایه‌گذاران اصلی علم جامعه‌شناسی در دنیا و مکاتب جامعه‌شناسی موجود نیز همواره مورد نقد و بررسی افراد بسیاری قرار گرفته‌اند و همچنان بر سر بنیان‌گذاران اصلی اتفاق نظری حاصل نشده است هرچند همه گزینه‌ها حول محور جامعه شناسان غربی و امریکایی چرخیده و می‌چرخد و به اعتقاد یک جامعه‌شناس ایرانی این نگاه موجب شده به جای شکل گرفتن جامعه‌شناسی جهانی ما شاهد جامعه‌شناسی اروپامدارانه یا یوروسنتریک باشیم. این باور در حالی است که بسیاری از جامعه‌شناسان ایرانی همچنان معتقد به وجود جامعه‌‌شناسی جهانی هستند. یکی از موضوعاتی که همواره در میان صاحبنظران ایرانی مورد بحث و چالش بوده افرادی است که به عنوان جامعه‌شناس شناخته شده یا نمی‌شوند و در این میان دکتر علی شریعتی را باید پرحاشیه‌ترین از این لحاظ دانست. در حالی که عده‌ای او را جامعه‌شناس -نه به معنای لغوی و آکادمیک که به لحاظ دارا بودن بینش جامعه‌شناسانه- می‌دانند عده‌ای دیگر روی وی تنها نام روشنفکر می‌گذارند. در همین راستا چندی پیش دکتر تقی آزادارمکی استاد جامعه‌شناس دانشگاه تهران طی گفتگویی مشروح با خبرگزاری مهر به بررسی ضعف و قوت‌ها‌ی موجود در جامعه شناسی ایرانی، مکاتب جامعه‌شناسی، جامعه شناسی اسلامی و مارکسیستی، جامعه‌شناسی جهانی و بی‌اعتنایی به جامعه شناسی ایرانی و.... پرداخته بود و در بخشی از اظهاراتش گفته بود:« شریعتی جامعه‌شناس نیست بلکه روشنفکر است». از این رو آفتاب یزد در گفتگو با دکتر سید جواد میری استاد جامعه‌شناسی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی به نقد گفتمان دکتر آزادارمکی پرداخته و در نهایت به این سوال پرداخته که شریعتی جامعه‌شناس است یا روشنفکر. مشروح این نقد گفتمان را در ادامه می‌خوانید.