کمی ساده‌انگارانه است که اعتراضات را صرفاً نوعی واکنش در مورد سیاست‌های اقتصادی بدانیم و این‌گونه اعلام کنیم که شعارهای موجود فقط و فقط شعار نان است. چنین سناریویی در مورد اعتراضات اخیر در ذهن عده‌ای از اصولگرایان است[...]
یادداشت: «کمی
ساده‌انگارانه است که اعتراضات را صرفاً نوعی واکنش در مورد سیاست‌های
اقتصادی بدانیم و این‌گونه اعلام کنیم که شعارهای موجود فقط و فقط شعار نان
است. چنین سناریویی در مورد اعتراضات اخیر در ذهن عده‌ای از اصولگرایان
است. بخشی از اصولگرایان بی‌تمایل نیستند که انتقادات به دولت در جامعه به
وجود آید که تنها مسائل مربوط به سفره مردم در آن مطرح شود.» این عبارات
را احمد شیرزاد، یکی از چهره‌های اصلاح‌طلب در روزنامه «آرمان»؛ از
روزنامه‌های نزدیک به کارگزاران سازندگی و خانواده هاشمی‌رفسنجانی نوشته
است. جملاتی که در روزهای اخیر انتشار عبارات و متون مشابه آن را از سوی
دیگر چهره‌های اصلاح‌طلب و در دیگر رسانه‌های اصلاح‌طلب نیز شاهد بودیم.
فارغ از آنکه طرح موضوعاتی از این دست نشانه تلاش اصلاح‌طلبان برای سوار
کردن و قالب کردن خواسته‌ها و مقاصد حزبی، جناحی و سیاسی خود به نظام و
مردم با سوءاستفاده از اتفاقات اخیر است، زنگ خطر جدی‌تری را نیز برای کشور
به صدا درمی‌آورد که عبارت است از وجود جریان و چهره‌هایی که حاضرند در
حساس‌ترین شرایط و در بزنگاه‌ها به جای کمک برای مرتفع کردن مسائل و رسیدگی
به مشکلات و مطالبات مردم، یک بازی سیاسی به راه انداخته و کشور را درگیر
بگو مگوهای سیاسی و جناحی کنند. در شرایطی که بسیاری از چهره‌های اصولگرا
در روزهای اخیر بر همراهی و همدلی با دولت برای حل مشکلات کشور، به ویژه در
حوزه اقتصادی و معیشتی تأکید کردند، شاهد آنیم که این افراد و جریان‌ها به
دنبال تأمین منافع خاص خود هستند و به جای بحث به منظور یافتن کوتاه‌ترین و
مؤثرترین راه برای حل مشکلات و تلاش برای هم‌افزایی در کشور به منظور عبور
از مشکلات و توطئه‌ها، پای رقابت‌های سیاسی را به میان می‌آورند؛ اقدامی
که می‌تواند از هر مشکل معیشتی و اقتصادی برای کشور نگران‌کننده‌تر باشد.