فاجعه و بحران انسانی در نوار غزه به درجه‌ای از وخامت رسیده که «آنتونیو گوترش» دبیرکل حقوق بشر سازمان ملل وضعیت این منطقه را «آخرالزمانی» ارزیابی کرده است. وی همچنین در اقدامی نادر که در تاریخ سازمان ملل تنها ۹ بار اتفاق افتاده، با استفاده از اختیارات قانونی خود، ماده ۹۹ منشور جهانی سازمان ملل متحد را فعال کرد.
این ماده به دبیرکل این سازمان اجازه می‌دهد در مواردی که احساس می‌کند امنیت و صلح جهان در خطر است اعضای شورای امنیت را به جلسه‌ای فوری دعوت کرده و از آن‌ها بخواهد اقدامی اضطراری در این باره انجام دهند.
این در حالی است که اعضای شورای امنیت سازمان ملل متحد بر سر وقوع آتش‌بس فوری در غزه تقریبا اجماع دارند؛ اما آمریکا که اصلی‌ترین متحد اسرائیل است و دارای حق وتو در این شورا می‌باشد، تاکنون به این اجماع نپیوسته و عملا مانع آتش بس دائمی شده است.
به طور طبیعی اقدام دبیرکل سازمان ملل خشم رژیم اشغالگر را برانگیخت و «الی کوهن» وزیر خارجه اسرائیل ادعا کرد دبیرکلی گوترش تهدیدی برای صلح جهانی است؛ زیرا درخواست او برای فعال کردن ماده ۹۹ و درخواست برای آتش بس در غزه به مثابه حمایت از سازمان تروریستی حماس است!
باریکه غزه به واسطه محاصره کامل و تراکم بالای جمعیتی (با حدود ۲.۳ میلیون نفر)، حتی پیش از جنگ جاری در وضعیت بحران انسانی قرار داشت. حدود ۶۳ درصد جمعیت غزه دچار ناامنی غذایی و ۶۵ درصد، در فقر زندگی می‌کردند. آب سالم در غزه دچار کمبود جدی شده و موانع قابل توجهی برای دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی از جمله محدودیت در واردات کالا‌های پزشکی و و دارو و خروج بیماران از غزه برای خدمات مورد نیاز وجود داشته است.
غزه همچنین از سال ۲۰۰۸ طی جنگ ۲۲ روزه ابتدای سال ۲۰۰۹ مورد بمباران و تهاجمات متعدد اسرائیل قرار گرفته که به زیرساخت‌های این منطقه از جمله تأسیسات آب و برق و بهداشت آسیب‌های جدی وارد ساخته است.
با آغاز حملات ددمنشانه اسرائیل پس از ۱۵ مهرماه، بحران در غزه تشدید شده و با شهادت بیش از ۱۶ هزار فلسطینی، بیش از نیمی از این منطقه شامل تاسیسات مختلف و خانه‌های مسکونی کاملا ویران شده است. تحریم آب و برق و سوخت توسط اسرائیل نیز بر بحران انسانی غزه افزوده و با تدوام جنگ و بمباران‌های شدید هوایی، این وضعیت روز به روز بدتر می‌شود.
حمله زمینی ارتش صهیونیستی به جنوب غزه، ابعاد فاجعه انسانی را وارد مرحله جدید کرده؛ زیرا بر خلاف شمال که مفری برای فلسطینی‌ها به سمت جنوب وجود داشت؛ در این جا راه فرار و پناهگاهی برای آنان وجود ندارد. تنها راه خروج از جنوب غزه به سمت صحرای سینای مصر است که دارای محدودیت‌های اعمال شده از سوی دولت مصر بوده و از طرفی، فلسطینی‌ها تمایلی به ترک سرزمین خود ندارند؛ چرا که در عمل، طرح شوم کوچ اجباری که اوایل جنگ توسط اسرائیل مطرح شد تحقق می‌یابد.
اسرائیل تهدید به حمله طولانی و اجرای سیاست مجازات دسته جمعی علیه غزه کرده و میزان کنونی کشتار و ویرانی و فاجعه انسانی به مراتب بیش از جنگ‌های گذشته است. سیاست مجازات دسته جمعی که در سوابق سیاه این رژیم سابقه دارد، بدین معناست که مردم غیرنظامی باید تاوان حملات گروه‌های مقاومت مانند حماس را بدهند. هدف از اجرای این سیاست ظالمانه، ایجاد شکاف میان مردم غزه و مقاومت و نیز اعمال فشار روانی بر رهبران مقاومت است تا نهایتا در این معرکه دشوار تسلیم شوند.
با این حال به رغم جنگ سخت و طولانی، تا کنون گزارشی از عقب نشینی حماس و یا سست شدن مردم غزه در این معرکه سخت و خونین دیده نشده و همین امر یک شکست بزرگ برای اسرائیل و یک پیروزی برجسته برای مقاومت محسوب می‌شود.
با توجه به وضعیت دهشتناک و نابرابر جنگ در غزه، ظاهرا تنها امید این است که جامعه جهانی و نهاد‌های بین المللی به ویژه شورای امنیت از سکوت و انفعال درآمده و اسرائیل و حامی اصلی اش ایالات متحده آمریکا را وادار به آتش بس نمایند؛ در غیر این صورت با روند کنونی، جنگ فاجعه بار در غزه؛ ابعاد خطرناک و غیرقابل جبرانی خواهد یافت که آثار و پیامدهایش نه تنها داخلی، بلکه منطقه‌ای و جهانی خواهد بود.
۱۴۰۲/۰۹/۱۶