۱- امنیت کامل، رقابت سالم، سلامت رأی‌گیری، مشارکت حداکثری و انتخاب مسئولانه و آگاهانه مردم پنج مؤلفه مهم در انتخابات است که جمهوری اسلامی ایران در تمامی انتخابات‌های ۴۵ سال گذشته مورد توجه ویژه قرار داده و به جرئت می‌توان گفت با اختلاف معنادار، سرآمد تمامی کشور‌های جهان بوده است. 
۲- نظام سلطه و به اصطلاح ابرقدرت‌ها (و مشخصاً امریکا در عصر حاضر) ماهیت استقلال طلبانه مردم ایران را بزرگ‌ترین تهدید برای بقای خود تلقی کرده و علاوه بر چنگ و دندان نشان دادن در حوزه سخت، عملیات روانی و جنگ نرم (جنگ شناختی) را مناسب ترین، مؤثرترین و کم هزینه‌ترین روش برای درهم شکستن اراده مردم ایران برگزیده و در هر انتخاباتی برای مخدوش کردن انتخابات در همه حوزه‌ها (سلامت، امنیت، رقابت، مشارکت و انتخاب اصلح) برنامه‌ریزی می‌کنند. 
۴- مروری کوتاه بر اقدامات «پیدا و پنهان» و «مستقیم و غیر مستقیم» ائتلاف غربی صهیونیستی طی دو سال اخیر، نشان می‌دهد که تمامی دسیسه‌ها و برنامه‌های غرب در بستر امپراتوری رسانه‌ای و انجام عملیات روانی و در حوزه جنگ شناختی و در قالب «پروپاگاندا»، «دروغ بزرگ» و «جنجال‌آفرینی روانی» صورت گرفته است. آنچه در پاییز سال ۱۴۰۱ در کشور رخ داد آیینه عبرت‌آموز و تمام نمای امپراتوری رسانه‌ای غرب برای فریب مردم از طریق «سیاه نمایی»، «بن‌بست نمایی»، «حاشیه‌سازی»، «فروپاشی قطعی» بر بستر دروغ‌پردازی‌های گوبلزی است. 
۵- اگر در کشور‌های مدعی دموکراسی برای هر کرسی مجلس حداکثر ۱۰ نفر به رقابت می‌پردازند در ایران این رقابت بیش از ۵۰ نفر است. در کشور‌های مدعی دموکراسی اولاً مشارکت به شدت حداقلی و ظاهرسازی است و ثانیاً برای برگزاری مشارکت حداقلی هم تلاش می‌کنند، اما در ایران هم شور و اشتیاق مردم برای مشارکت در تعیین سرنوشت و اداره کشور بالاست و هم نظام سیاسی نیز مشارکت حداکثری را به عنوان نقطه هدف اقتدار ملی و ایران قوی در نظر گرفته است. افزایش مشارکت در انتخابات موجب امنیت پایدار و مأیوس کردن دشمن و افزایش قدرت چانه‌زنی در سطح جهان می‌شود. افزایش مشارکت، قدرت نفوذ نرم جمهوری اسلامی ایران را افزایش می‌دهد و این همان چیزی است که هم غرب را نگران می‌کند و هم بر شدت عصبانیت آن‌ها می‌افزاید. 
۶- در این روز‌ها بسیار شنیده ایم که برخی افراد می‌گویند: «رأی نمی‌دهم تا مسئولان تنبیه شوند و بفهمند ما ناراحتیم»، «رأی نمی‌دهم، چون رأی من تأثیری ندارد»، «رأی نمی‌دهم، چون رقابت واقعی وجود ندارد»، «رأی نمی‌دهم، چون فلان شخص حقیقی یا حقوقی گفته رأی ندهید» و «در اعتراض به وضع موجود رأی نمی‌دهم».
صرف نظر از اثبات نادرستی این‌گونه دیدگاه‌ها و استدلال‌ها، آنچه نباید مورد غفلت قرار گیرد این است که مخرج مشترک همه این دیدگاه‌ها، همسویی آگاهانه یا ناآگاهانه با امپراتوری رسانه‌ای غرب است. کسانی که به هر دلیل از رأی ندادن سخن می‌گویند باید بدانند که با تضعیف قدرت ملی و امنیت ملی، به پشتوانه مردمی کشور صدمه زده و جدول دشمن را تکمیل کرده و به پیشبرد اهداف شیطانی دشمن کمک می‌کنند. 
ناگفته پیداست که رسانه‌های غربی و صهیونیستی، ماه‌ها است که وسیع‌ترین عملیات روانی و رسانه‌ای خود را برای بی‌اعتمادسازی، ناامیدکردن و دلسرد کردن و عدم مشارکت مردم در انتخابات پیش‌رو دنبال می‌کنند و این سؤالی است که هر ایرانی آزاده‌ای که به امنیت ملی و پایدار، شکست توطئه‌های دشمن و به رسیدن به قله‌های استقلال‌طلبانه کشور فکر می‌کند باید از خود بپرسد. دشمن برای رأی ندادن ما این حجم از عملیات روانی را تدارک دیده است

چرا باید در انتخابات شرکت کرد؟

علی بخشی‌زاده

هم اینک در آستانه انتخابات ۱۱اسفند۱۴۰۲ قرار گرفته‌ایم تا ملت ایران بار دیگر از حق تعیین سرنوشت خود برای تقویت اقتدار ملی و ایفای نقش خود در حکمرانی جمهوری اسلامی استفاده کند. سؤال ابتدایی آن است که چرا باید در این انتخابات شرکت کرد؟ طبیعی است؛ پاسخ این پرسش در «حق» انتخاب هر ایرانی نهفته است.

حضور در انتخابات حق است وعدم حضور در انتخابات، یعنی گذشتن از یک حق؛ حقی که انقلاب اسلامی در ۴۵ سال پیش به ملت ایران عطا کرد تا در پرتو خودباوری ملی، ریشه‌کن کردن استبداد چند هزارساله و قطع دخالت دول بیگانه در امور داخلی کشور، ملت ایران خود تعیین‌کننده سرنوشت خویش باشد. طی این فرآیند و پس از ده‌ها بار انتخاب ارکان حکمرانی ملی از انتخاب غیر‌مستقیم رهبری تا سایر ارکان نظام، مردم ایران مزیت‌های این حق انتخاب آزاد را نیز به نحو ملموسی آزموده است و از این رهگذر هر ایرانی با مشارکت حداکثری برای تقویت اقتدار ملی، تحول‌خواهی و تلاش برای بهبود وضعیت موجود از حق انتخاب خود بهره می‌برد. لیکن الزام به مشارکت از زاویه دیگری نیز قابل بحث است، چرا که بدخواهان آزادی و استقلال ایران عزیز و جریان‌های برانداز و ضد امنیت ملی، به کمین مشارکت پایین نشسته تا فشار‌های خود را در قالب جنگ ترکیبی افزون‌تر کنند؛ لذا مشارکت حداکثری در ۱۱اسفند۱۴۰۲، به عنوان پشتوانه اقتدار ملی، مبتنی بر مجموعه باید‌هایی همچون افزایش قدرت چانه‌زنی در مواجهات بین‌المللی، تقویت و مانایی بین‌المللی ایران قوی، تقویت عدالت و تحول‌خواهی برای اصلاح امور، پر‌کردن خلاء‌ها توسط نخبگان از طریق مکانیسم انتخابات، تقویت همپایگی و تعادل جمهوریت و اسلامیت در نظام اسلامی، یک ضرورت مهم و اساسی است. از این زاویه، انتخابات به مثابه جهادی همگانی و همه‌جانبه است تا با پرشور کردن آن، نظام اسلامی از نفسی تازه برای تعقیب اهداف و آرمان‌های کلان ملی و اسلامی در آیینه گام دوم انقلاب مبتنی بر چشم‌اندازی تمدنی برخوردار شود. قابل دریافت است که شرکت نکردن در انتخابات یا کاهش مشارکت، هرنوع پیشتازی کشور را تضعیف و تقلیل می‌دهد. همان‌گونه که رهبر معظم انقلاب اسلامی فرمودند: «برگزاری انتخاباتی پرشکوه و با حضور پرشور مردم، موجب وحدت ملی می‌شود؛ وحدت ملی و حضور پرقدرت مردم در صحنه، قدرت ملی می‌آورد و قدرت ملی موجب امنیت می‌شود که امنیت نیز زمینه‌ساز پیشرفت علمی، شکوفایی اقتصادی و حل مشکلات گوناگون اقتصادی، سیاسی و فرهنگی خواهد بود.»
در این فرآیند، نقش رسانه‌ملی یکی از اساسی‌ترین مشوق‌های مشارکت سیاسی است. سپهررسانه‌ای انقلاب اسلامی ضمن خنثی‌سازی زاویه دید دشمن در هجمه جنگ رسانه‌ای - شناختی آنان و دلسرد‌کنندگان داخلی، مهم‌ترین ابزار مشوق و آگاهی‌بخش برای تقویت مشارکت مردم در انتخابات، تحول‌خواهی و پیش‌راندن کشور به سمت عبور از چالش‌ها و رسیدن به جایگاه مطلوب است؛ چرا که حضور مردم در عرصه، حلال مشکلات موجود و مقوم اقتدار ملی کشور در همه عرصه‌هاست و انتخابات، مهم‌ترین عرصه ظهور عملی این ظرفیت مهم است. از این نقطه عزیمت، رسانه‌ملی با توجه به رسالت حرفه‌ای، ملی و اسلامی خود، خط مقدم در تشویق عمومی برای شکل‌گیری انتخابات باشکوه در اسفند۱۴۰۲ است؛ فرآیندی که در همه بخش‌های مختلف سازمان به عینه مشهود است ودررادیوی جمهوری اسلامی نیز، «رادیو انتخاب» و «ایرانصدا» درکنار دیگر شبکه‌های رادیویی برای برگزاری انتخابات با شکوه، مروج حضور پرشور مردم در انتخابات و تقویت رقابت عمومی و همه‌جانبه نخبگان سیاسی در آن است.

انتخابات؛ تجلی چهره  عملی دموکراسی

هوشمند سفیدی

رفتار انتخاباتی یکی از مظاهر مهم مشارکت سیاسی محسوب می شود؛ مطالعه «انتخابات» به عنوان یک حوزه مطالعاتی، بیش از ۵۲ سال است که سابقه دارد. ماهیت مردم سالار اکثر رژیم‌های سیاسی و اثرگذار بودن انتخابات در تغیر کابینه‌ها و احزاب و گرایش‌های مسلط و تغیر سیاست‌ها و خط‌مشی‌ها و مناسبات سیاسی در داخل و خارج کشور از دیگر سو، علاوه بر ابعاد راهبردی، بررسی انتخابات و مسائل مربوط به آن را در کانون توجه علمی نیز قرار داده است در واقع، انتخابات،… تبلور مشارکت جمعی مردم در عرصه تصمیم‌گیری‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی در یک حرکت مدنی مبتنی بر عقلانیت است و نتیجه آن، برآیند خواست‌ها و ارزش‌های یک ملت را نشان می‌دهد که در فرهنگ سیاسی آنان خودنمایی می‌کند.

رفتار انتخاباتی یک جامعه از عوامل متعددی تأثیر می‌پذیرد که مهمترین آن‌ها عبارتند از: آگاهی سیاسی، محاسبه منابع، تبلیغات نامزدها و گروه‌های سیاسی، ابراز خود و احساس کارآمدی، تجارب سیاسی قبلی، ویژگی‌های فردی و پایگاه اقتصادی و اجتماعی. (حاجی پور ساردویی، ۱۳۹۶ :۷۳-۶۲) «موریس دووژره» انتخابات را میوه مجانی شدن حق رأی می‌داند. او می گوید: انتخابات ابزاری است که توسط آن می‌توان اراده شهروندان را در شکل‌گیری نهادهای سیاسی و تعیین متصدیان اعمال اقتدار سیاسی ملاحظه کرد. انتخابات، رایج‌ترین واژه سیاسی در کشورهای دموکراتیک و طریقه اصلی تعیین مقامات انتخابی است.

(دووژره ، ۱۳۹۴ : ۱۰۰) برخی از دانشمندان علوم سیاسی، توجه خود را صرفاً به انتخابات و رفتار رأی‌دهندگان معطوف ساخته‌اند و حتی در برخی از محافل آکادمیک، ایجاد یک رشته کاملاً تازه مطالعه به نام «پسفولوژی» به معنای مطالعه انتخابات و رفتار رأی‌دهندگان مورد توجه قرار گرفته است. (باتامور، ۱۳۶۸ :۳۴) بنابراین، سابقه بررسی مستقل انتخابات به همان قدمت بررسی مشارکت سیاسی از یکسو و حتی تأکید بر ایجاد رشته مطالعاتی مستقل برای آن، گویای اهمیت رفتار انتخاباتی است. این اهمیت به اندازه‌ای است که انتخابات را کانون فرآیند سیاسی می‌دانند. شاید هیچ پرسشی در سیاست به اندازه این پرسش مهم نباشد که چرا ما سیاستمدارانی را که باید بر ما فرمانروایی کنند، انتخاب می کنیم. «انتخابات» چیزی جزء صورت عملی دموکراسی تلقی نمی‌شود، انتخابات روشی است که مردم می‌توانند از طریق آن، حکومت را کنترل کنند. انتخابات، روشن‌ترین فرصت رسمی در اختیار مردم است تا بر فرآیند سیاسی تأثیر بگذارند. (هیود، ۱۳۸۹ : ۳۳۰) انتخابات، یکی از مظاهر دموکراسی است که افراد از طریق آن و در فضای رقابتی و با رأی خود، بر قدرت و تصمیم‌گیران تأثیر می‌گذارند. (هانتینگتون، ۱۳۷۳ :۶۸) گرچه مشارکت انتخاباتی،عمدتاً ارتباط سطحی و گذری افراد با دنیای سیاست توصیف می‌شود، با این حال هر چند عمق مشارکت سیاسی در این بخش تنگ مایه است، گستره وسیع توده‌های جامعه را در بر می‌گیرد.

   باقر ساروخانی در کتاب «روش‌های تحقیق در علوم اجتماعی» در تعریف «رفتار انتخاباتی»، آن را کنشی می‌داند که بر مبنای فرهنگ سیاسی در جامعه شکل می‌گیرد، به عبارت دیگر، رفتار انتخاباتی، ناظر بر چگونگی سلوک نامزدها و روش انتخاباتی رأی‌دهندگان، دارا بودن شرایط رأی‌دهی و تعاملات میان آن دو است. (ساروخانی، ۱۳۸۵ : ۱۲۷) علی رغم اینکه رأی دهی، صرفاً یکی از اشکال مشارکت سیاسی است، اما مهمترین رفتار سیاسی، رفتار رأی‌دهی است. رأی دادن، گسترده‌ترین و کمّیت‌پذیرترین شکل رفتار سیاسی است و به نظر می‌رسد در بالاترین نقطه انقلاب رفتاری، رأی‌گیری کلید گشاینده همه رازهای نظام سیاسی است. (چیلکوت، ۱۳۹۰ :۳۴۵) و بررسی آن، یکی از مباحث جامعه شناسی سیاسی یا جامعه شناسی انتخابات است. (ایوبی، ۱۳۹۲ :۱۶) رفتار انتخاباتی با رأی‌دادن افراد در هر جامعه‌ای، تحت تأثیر موقعیت‌های پسین و پیشین مختلف و متعددی صورت می‌گیرد که حاصل آن، بروندادی به نام «رأی» به سود شخص، حزب و یا جریان سیاسی – فکری خاص می‌شود. پس، برآیند نهایی انگیزه‌ها، ترجیحات و تصمیمات افراد در گزینش و انتخابات و محتوای رأی، پیامد و نتیجه عوامل و انگیزه‌های مختلف و متعددی است. (پیشگاهی فرد، ۱۳۹۰ :۲) همه این داده ها، مبین اهمیت انتخابات است و با انتخابات ضمن جمهوریت یک نظام است و انتخابات آزاد، ضمانتی برای صیانت از دموکراسی به شمار می رود.

فرق صندوق های پر یا خالی رای!

کورش شجاعی

گرانی و تورم زندگی را برای بسیاری از مردم سخت کرده، رنج بیکاری به خصوص بیکاری تعداد کثیری از جوانان تحصیل کرده کشورمان بر این سختی افزوده، آمار جوانان به سن ازدواج رسیده و درحال گذشتن از سن جوانی و همچنان مجرد واقعا نگران کننده شده،قیمت مسکن و اجاره خانه همچنان کمرشکن و نجومی است،قیمت برخی ارزاق عمومی و به ویژه گوشت،سفره تعداد قابل توجهی از مردم را کوچک کرده است در کنار مشکلات اقتصادی،آسیب های اجتماعی و فرهنگی وبرخی تنگ نظری های سیاسی به گونه ای دیگر مردم و خصوصا فضای سیاسی،اجتماعی و فرهنگی را متاثر کرده است ،مجموع این مشکلات و دیگر مسائل و گاه بزرگ نمایی بیش از حد این ها موجب شده بسیاری از کارهایی که برای مهار و کنترل تورم و گرانی و دیگر مسائل کشور توسط دولت و مجلس و قوه قضاییه و ... انجام می شود دیده نشود،کارهای کوچک و بزرگی در عرصه های گوناگون از جمله قرار گرفتن کشور در بسیاری از علوم و فنون در لبه علم وفناوری ، تلاش برای گسترش زیرساخت های لازم برای پیشرفت کشور،میدان دادن گسترده به «دانش بنیان ها»، دستیابی به پیشرفت های شگفت انگیز در طراحی،ساخت و تولید انبوه برخی تجهیزات پیشرفته پزشکی و صنعتی و دفاعی که کشورمان را در زمره 10کشور  و گاهی 4 کشور دارنده و دست یافته به چنین دستاوردهایی در جهان قرار داده است. دستیابی دلاورمردان نیروی دریایی،هوایی و زمینی ارتش و همچنین غیورمردان سپاه پاسداران به دانش،طراحی و تولید انواع تجهیزات دفاعی که ایران عزیز را امروز در اوج قدرت و اقتدار و آمادگی دفاعی و البته«امنیت پایدار»قرار داده از جمله ارزنده ترین تلاش و دستاوردهای فرزندان این ملت است که گاه همه این ها در سایه انبوه تبلیغات منفی و سیاه نمایی های برنامه ریزی شده بدخواهان و دشمنان ایران و البته گاه به خاطر کج سلیقگی ها و کم بضاعتی ها و حتی ناشایستگی برخی مسئولان خصوصا در عرصه اطلاع رسانی،آن چنان که باید به اطلاع آحاد مردم رسانده نمی شود. این مسائل و مسائل دیگری که در این مجال فرصت پرداختن به آن ها نیست این روزها باعث شده که عده ای از مردم که تعدادشان هم کم نیست برای مشارکت در انتخابات نمایندگان مجلس در یازدهم اسفند ماه جاری دچار تردید شوند و عده ای دیگر که تعداد آنان نیز کم نیست ،عدم مشارکت را در برنامه کاری خود قرار دهند و به جای شرکت در انتخابات و استفاده از «حق »خود، «قهر با صندوق های رای» را انتخاب کنند! اما طرح چند سوال وجواب ساده و روشن شاید در متحیران و حتی آن عده از مردمی که برای استفاده نکردن از حق رای خود به تصمیم قطعی رسیده اند،تاثیرگذار باشد. 1-آیا شرکت نکردن در انتخابات،موجب حل مشکلات اقتصادی وفرهنگی و سیاسی و اجتماعی می شود؟! یا تشکیل یک مجلس ضعیف بر مشکلات کشور می افزاید؟! 2-آیا استفاده نکردن از «حق رای» گذشتن از حقی معتبر و با ارزش نیست که توسط خود مردم به دست آمده است. حقی که استفاده نکردن از آن توسط صاحبان حق که خود مردم هستند،موجب جولان ناحقان در داخل و خارج کشور در عرصه های گوناگون می شود! 3-آیا راه اعلام و اظهار گلایه ها،مطالبات ونارضایتی ها ،گذشتن از حق رای و قهر با صندوق آراست؟ یا می توان با مشارکت علاوه بر مشارکت در انتخاب نماینده مورد نظر خود راه های موثر در رسیدن به مطالبات به حق خود را پیگیری کنیم؟آیا به چالش کشیدن و نقد منصفانه وآگاهانه مسئولان و نمایندگان و... در رسانه ها و فضاهای عمومی و شرکت در اعتراض ها و تحصن های قانونی و مشارکت در «سوت زنی» برای افشای انواع فسادها در عرصه های گوناگون خصوصا اقتصادی چاره ساز نیست؟ 4-آیا استفاده نکردن از حق رای و بی اعتنایی به این مسئولیت خطیر موجب رسیدن «صداها » و گلایه ها و مطالبات مردم به گوش مسئولان می شود یا مشارکت در انتخابات و فرستادن نمایندگان اصلح و کسانی که در کنار دیگر ویژگی های لازم برای نمایندگی مجلس شورای اسلامی ،شفافیت هرچه بیشتر،حق دانستن و برخورداری از رسانه های متکثر با سلایق گوناگون و مردم محور ،رسانه هایی که نقادانه و منصفانه و دلسوزانه و متعهدانه صداها و مطالبات و البته فریادهای مردم را به گوش مسئولان می رسانند، عمیقا باور داشته باشند؟! 5-وآیا مشارکت در انتخابات،جلوه همبستگی،انسجام و وحدت ملی نیست؟ 6-آیا استفاده از حق رای و عمل به این مسئولیت خطیر شرعی،سیاسی واجتماعی آن هم در این مقطع زمانی و در این شرایط منطقه ای و جهانی موجب تشکیل مجلسی قوی وموثر در حل مشکلات مردم نمی شود؟ 7-آیا داشتن مجلس قوی و با پشتوانه بالای مردمی،بر قدرت واقتدار ملی و منطقه ای و بین المللی کشور نمی افزاید؟ 8-آیا مشارکت در انتخابات علی رغم مشکلات موجود  ،گلایه ها و نارضایتی هایی که داریم،باعث شادی ارواح مطهر شهیدان انقلاب و دفاع مقدس نمی شود؟شهیدان و بزرگ مرد جانبازانی که همه وجود خود را برای سربلندی و سرافرازی دین ومیهن وحفظ ناموس وطن واقتدار ایران در طبق اخلاص گذاشتند؟ 9-آیا استفاده از حق رای و مشارکت حداکثری در انتخابات پایه های قدرت واقتدار و امنیت کشور را قوی تر نمی کند و بر عزت ملت ایران نمی افزاید؟ 10-و آیا هریک رای ما تیری به قلب بدخواهان ودشمنان ملت بزرگ ایران،خصوصا جنایتکاران صهیونیست و حامیانش نیست که در فقره اخیر در جنگ غزه تاکنون30هزار انسان را که بیشتر آنان زن وکودک هستند به خاک وخون کشانیده است،قربانیانی که 9هزار نفر ایشان به خاطر نبود امکانات لازم آوار برداری هنوز و همچنان زیر هزاران تن آهن وسیمان مدفون مانده اند؟ آیا در سرزمین ایران که به برکت بزرگی کوروش و آریوبرزن ها،امام قلی خان ها،رئیس علی ها،ستارخان ها وباقرخان ها،عباس میرزاها،امیرکبیر و...صیاد شیرازی ها،سلیمانی   وباکری ها وهمت ها وکاوه ها وهزاران شهید سرافراز دیگر این کشور این چنین در عرصه و تارک تاریخ و تمدن جهان می درخشند،مشارکت در انتخابات و رای دادن به سرافرازی جاودانه ایران و ایرانی ومایه خیر وبرکت الهی نیست؟