در سال‌های اخیر برخی از فیلم‌سازان نه تنها برای به دست آوردن جوایز بین‌المللی بلکه تنها با آرزوی راه رفتن بر روی فرش قرمز جشنواره‌های غربی فیلم می‌سازند و آخر سر هم فیلمشان را دزدکی و بدون مجوز راهی این محافل غربی می‌کنند!
مسئله‌ای که آن را نه فقط در ایران، بلکه در کشور‌هایی که فیلم‌سازان آنان غرب را انتهای آمال خود می‌بینند، شاهد هستیم! بی راه نیست که بگوییم شرط حضور فیلم‌های آسیایی در جشنواره کن، ونیز و اسکار نشان دادن تصویری سیاه، چرک و کثیف از جوامع شرقی و به ویژه اسلامی است؛ اما آیا کارگردان‌های فرانسوی اجازه دارند فیلمی درباره خشونت‌هایی که در خانه‌ها علیه زنان و در خیابان‌ها علیه معترضان صورت می‌گیرد، به تصویر بکشند؟ یا آیا جشنواره‌های فرانسوی و غربی به کارگردانی که علیه جنایات و کشتار‌های رژیم صهیونیستی فیلمی ساخته است، حاضرند میدان بدهند و آن را در جشنواره‌های‌شان به نمایش بگذارند؟
به طوری که «بهروز افخمی» در برنامه «رودررو» با اشاره به همین مسئله به فیلم جعفر پناهی اشاره کرد و یادآور شد، وقتی فیلم برای دریافت مجوز شرکت در مسابقات کن فرستاده شد، آنها به او گفتند ما اصلاً تصاویری از خانه‌هایی که استاندارد ثروتمندان را دارد، نمی‌پذیریم؛ در حالی که این فیلم داشت زندگی یک پیک موتوری را به تصویر می‌کشید که سختی‌ها و نداری‌های بسیاری داشت؛ یعنی جشنواره‌های غربی حتی حاضر نیستند فیلم‌هایی که در خصوص ایران برای آنها مخابره می‌شود، یک ذره خوشی یا جذابیت در آن باشد. آنها از فیلم‌ساز می‌خواهند به مثابه یک عروسک خیمه‌شب‌بازی آن تصویری را ارائه بدهد که آنها دوست دارند؛ آن هم تصویری نیست جز یک سیاه‌نمایی و سیاه‌فکری از ایران. چرایی این مطلب هم روشن است یک زمانی آنها خودشان تصویری از ایران را به مردم کشورشان نشان می‌دهند؛ یک وقتی هم هست که فیلم‌ساز ایرانی از وضعیت ایران برای آنها فیلم می‌سازد. یقیناً فیلمی که کارگردان ایرانی ساخته، برای نشان دادن چهره ایران جذاب‌تر و قابل قبول‌تر است تا فیلمی که در خارج از ایران و علیه ایران ساخته می‌شود.
البته در این میان هستند کارگردانان و فیلم‌نامه‌نویسانی که با ساخت فیلم‌هایی اصیل و ایرانی سعی دارند تصویر واقعی و نه سیاه از ایران ارائه می‌دهند؛ کارگردانانی که ملیت و خاک وطن‌شان خیلی پررنگ‌تر از فرش‌های قرمز جشنواره‌هاست؛ فیلم‌هایی مانند «موقعیت مهدی» با محوریت شهید باکری، «غریب» با محوریت سردار شهید محمد بروجردی، فیلم «سرهنگ ثریا» با موضوع اردوگاه اشرف و گروهک منافقین، «مجنون» شهیدمهدی زین‌الدین، فیلم «قرارگاه سری» با موضوع زندگی شهیدعلی‌هاشمی، فیلم «ارس» با موضوع مقاومت سربازان ایران مقابل تجاوز قوای بیگانه در جریان جنگ جهانی دوم، فیلمی درباره شهدای غواص به کارگردانی مژگان بیات، «اتاقک گلی» فیلمی با روایت مقاومت مردم کردستان مقابل گروهک‌های تروریستی و «آسمان غرب» درباره شهید شیرودی، فیلم «مؤمن» با موضوع زندگی شهید همدانی بخشی از سهم سینمای انقلاب و دفاع مقدس است که در این دوره با راهبری سازمان سینمایی تولید شده است.