پیجر‌ها یا بیپر‌ها که بیشتر در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ میلادی محبوبیت داشتند، دستگاه‌هایی هستند که قادر به دریافت پیام‌های کوتاه و سیگنال‌های فراخوانی از طریق ارتباطات رادیویی بودند.
این دستگاه به دلیل سادگی، قابلیت اطمینان و توانایی دریافت پیام‌ها بدون نیاز به پوشش داده‌ای گسترده، به ویژه در دورانی که تکنولوژی تلفن همراه هنوز در دسترس عموم قرار نگرفته بود، در میان نهاد‌های نظامی و نیمه‌نظامی محبوبیت داشتند. در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ میلادی، پیجر‌ها در شرایطی که دیگر ابزار‌های ارتباطی شکست می‌خوردند یا در دسترس نبودند، اغلب توسط نیرو‌های نظامی استفاده می‌شدند. این دستگاه‌ها می‌توانستند در شرایط جنگی و مناطق دورافتاده که دسترسی به شبکه‌های تلفن همراه محدود است، به خوبی کار کنند.
با پیشرفت تکنولوژی و ظهور تلفن‌های همراه پیشرفته‌تر، استفاده از پیجر‌ها کاهش یافته است.