شاه و خانواده پهلوی که بیشتر آنها تحصیلات خود را در غرب گذرانده و در فرهنگ آنجا مستحیل شده و همواره در رفت و آمد میان ایران و غرب بودند، به دلیل اینکه لقب «والاحضرت»، «شاهپور»، «شاه دخت» و «والاگهر» را با خود یدک می‌کشیدند، همواره در ارتباطات‌شان با خارجی‌ها به دنبال نشان دادن موقعیت ویژه خود بودند و در این مسیر بزرگی خود را با دست و دلبازی و دادن هدایای گرانبها نشان می‌دادند و با ولخرجی تمام، اموال کشور را به حراج گذاشته بودند! در میان انواع و اقسام هدایایی که پهلوی‌ها به بیگانگان می‌دادند، اقلامی دیده می‌شود که بسیار تأسف‌انگیز و حیرت‌آور هستند. در دوره پهلوی، برخلاف همه شعار‌های ملی‌گرایانه‌ای که داده می‌شد، هرگز اثری از عِرق ملی دیده نمی‌شد. این رژیم بیگانه پرست خلاف تمام اصول فرهنگی و ملی، به جای صیانت از آثار فرهنگی و تمدنی و حفظ آنها، در هر مناسبتی بخشی از این میراث با ارزش را به بیگانگان اهدا می‌کرد. در کتاب «هدایای دربار پهلوی به بیگانگان به روایت اسناد» ذیل یکی از اسناد نشان‌دهنده این حاتمبخشیها آمده است: «تیمسار ارتشبد جم، سفیر محترم شاهنشاه آریامهر در مادرید، حسب‌الامر مطاع مبارک اعلی‌حضرت همایون شاهنشاه آریامهر به مناسبت هشتادمین سالروز تولد حضرت ژنرال فرانکو، رئیس کشور اسپانیا روز چهاردهم دسامبر یک قبضه شمشیر دوره صفویه به معظم‌له اهدا شده است که با اولین وسیله به سفارت شاهنشاهی ارسال می‌شود.» در سند دیگری در این زمینه آمده است: «پیرو تلگراف مورخه هشتم شهریور به استحضار می‌رساند که یک قطعه شمشیر آنتیک هدیه اهدایی اعلی‌حضرت همایون شاهنشاه آریامهر به اعلی‌حضرت امپراتور اتیوپی به مناسبت سالگرد هشتادمین سالروز تولد معظم‌له ارسالی وزارت دربار شاهنشاهی به این نمایندگی رسید و، چون طبق تلگراف جناب آقای علم وزیر محترم دربار شاهنشاهی مقرر بود به حضور اعلی‌حضرت امپراتور تقدیم دارد، روز ۷ شهریور ساعت ۲:۴۱ بعدازظهر ساعت شرفیابی از طرف وزیر دربار معظم‌له تعیین گردید. اینجانب در ساعت مقرر در کاخ جوبیلی همراه آقای وزیر دربار به حضور اعلی‌حضرت شرفیاب و پس از تقدیم شمشیر، درود‌های ذات مقدس ملوکانه را تبلیغ نمودم. اعلی‌حضرت امپراطور ضمن بیاناتی بدواً از اهدای شمشیر بسیار تشکر نموده و سپس از اینجانب خواستند که صمیمی‌ترین سلام های برادرانه را به پیشگاه مبارک ملوکانه معروض دارد. پس از این مراسم اینجانب شمه‌ای درباره شمشیر اهدایی و قدمت آن و اینکه متعلق به دوره صفی‌علیشاه پادشاه صفویه در قرن ۱۷ میلادی بوده، بیان داشتم.»