فیلم سینمایی «زودپز» تازهترین محصول سینمای ایران در هزل و هجو سالهای انقلاب و دفاع مقدس است. پس از فروش بالا و استقبال از فیلم «فسیل» در سال ۱۴۰۲، موجی از فیلمنامهها شبیه این فیلم متقاضی ساخته شدند. اغلب این فیلمنامه ها کپی نازل‌تر «فسیل» بودند، به همین دلیل هم اغلب آنها مجوز ساخت نگرفتند. در بین آنها یک فیلمنامه خوب و سرپا و با محتوای مطلوب و ملی هم وجود داشت که اتفاقاً به یکی از پدیدههای چهل و دومین جشنواره فیلم فجر تبدیل شد. این فیلم «آپاراتچی» نام داشت که در ژانر کمدی و بر پایه یک ماجرای واقعی با اقتباس از کتاب خاطرات آپاراتچی، به ماجرای سینمایی مرتبط با انقلاب و همچنین فرهنگ شهادت اختصاص داشت. دیگر فیلمنامه در این دسته که مجوز تولید گرفت، اما به جشنواره فیلم فجر راه نیافت، «زودپز» بود. با توجه به نام نویسندهها و کارگردان فیلم، بسیاری متعجب شدند که این فیلم چطور به چهلودومین جشنواره فیلم فجر راه نیافت! کارگردان «زودپز» رامبد جوان است که یک هنرمند باتجربه کمدی هم در سینما و هم تلویزیون با ۳۰ سال سابقه به شمار میآید. سرپرست نویسندگان فیلمنامه «زودپز» نیز محسن تنابنده است. او نیز یک طنزپرداز مجرب است که به ویژه با سریال «پایتخت» هم در نقش بازیگر و هم به عنوان فیلمنامهنویس، استعداد و توان خود را نشان داده بود، اما حاصل دست پخت این دو کمدین پرسابقه در «زودپز» حاصل چندان خوش رنگ و بویی ندارد. از نظر ساختار روایی و خلق موقعیتهای کمدی، این اثر در حد «فسیل» است و دستاورد تازه ای ندارد. با این تفاوت که «فسیل» نیش و کنایههای تندی را علیه سلطنت و منافقین به تصویر کشیده بود و از این نظر، یک قدم از یک فیلم کمدی صرفاً سرگرمکننده جلوتر بود؛ یعنی جنبه و جلوه تاریخ‌نگارانه هم داشت؛ اما «زودپز» یک فیلم ضدجنگ و در جهت تخریب ارزشهای دفاع مقدس هم به شمار میآید.
این فیلم به ماجرای مرگ فرد خلافکار و گناه‌پیشه‌ای در دوران موشکباران شهر‌ها از سوی صدام اختصاص دارد که جنازهاش به دست دو نفر از اقوامش به محل موشکبارانها برده میشود تا به عنوان شهید جا زده شود. هر چند در پایان، این کلک نقش بر آب میشود؛ اما آنچه فیلم «زودپز» به ذهن مخاطب القا میکند، این است که احتمال دارد برخ از افرادی که به عنوان شهید معرفی شده اند، شیاد بوده باشند و با دوز و کلک خانواده و اطرافیان‌شان لقب شهید یافتهاند!
فیلم «زودپز» به طور کلی، تصویری منفی و ناشایست از جامعه ایران در دوران دفاع مقدس و همچنین رزمندگان و نیرو‌های جهادی نمایش میدهد. جای شگفت است که چنین فیلمی چگونه در وضعیت فعلی که مردم نیازمند روح حماسی و جهادی هستند، به نمایش درآمده است؟!