هفته گذشته، هفدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم «مقاومت» در منطقه عسلویه در استان بوشهر برگزار شد و با معرفی آثار برتر در بخش‌های داستان کوتاه، داستان بلند و... به کار خود پایان داد. برگزاری این رویداد هنری طی هفده دوره، آن هم با الهام‌گیری از شعارها و آرمانهای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس، به خودی خود موفقیت و پیشرفتی قابل تحسین است که به شرط رعایت برخی نکات مهم، می‌تواند افق‌های روشن و امیدبخشی را برای رشد «هنر انقلاب اسلامی» ترسیم کند؛ اما آنچه در برگزاری این دوره از جشنواره فیلم مقاومت شاهد بودیم و جا دارد متولیان آن فکری جدی برایش کنند، چند اشکال یا حداقل ابهام مهم است که رفع آنها می‌تواند به غنای جشنواره در سال‌های بعد کمک کند.
یکی از این موارد، ضعف محسوس انجمن سینمای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس در نقش برگزارکننده جشنواره، برای عرضه آثار جدید در این دوره از جشنواره بوده است؛ به گونهای که نگاهی گذرا به آثار نامزد و منتخب نهایی، نشان می‌دهد آثار تولید شده از سوی این نهاد هنری نسبت به نهادهای دیگر، مانند حوزه هنری، اوج و بسیج صدا و سیما بسیار کمتر است و این مسئله، این سؤال را پیش می‌آورد که با وجود صبغه و سابقه انجمن، آیا چنین وضعیتی می‌تواند برای انجمن سینمای دفاع مقدس مطلوب باشد؟! نکته دیگر، کمبود آثار با مخاطب نوجوان در این جشنواره است که با توجه به سرمایه‌گذاری جدی دشمن بر روی این جامعه هدف، ضرورت بیشتری می‌یابد و بدون توجه به تولید این‌گونه آثار، ایجاد بخش‌هایی، مانند «فیلمساز نوجوان» یا بخش «روایت» به خودی خود نمی‌تواند اثربخش باشد.
افزون بر نکات یاد شده، ضعف در اطلاع‌رسانی آثار داوری شده، نامزد و منتخب نیز ایراد دیگر این دوره از جشنواره بوده است؛ به گونهای که انتشار تدریجی و ناقص اسامی و تغییر برخی اسامی که ابتدا به عنوان نامزد اعلام شده و سپس حذف شده‌اند، مخاطبان را با ابهام و سردرگمی و حتی سوءتفاهم مواجه کرد.
رفع این ابهامات و توجه جدی به عدالت در بررسی و ارزیابی آثار ارسالی به دبیرخانه جشنواره‌هایی، مانند «مقاومت»، می‌تواند امید ایجاد شده در دل فیلم‌سازان جوان برای پرداختن به مسائل اصلی کشور و آرمانهای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس را روز به روز بیشتر کند.
