اواخر فروردین و اوایل اردیبهشت زمان برداشت باقلا به صورت سبز است و تقاضای بسیاری برای آن وجود دارد. معمولاً افراد برای مصرف سالانه، مقادیر بسیاری از آن را تهیه و فریز می‌کنند. افرادی هم هستند که باقلا را خشک کرده و در زمستان میل می‌کنند. احتمالاً فروشنده‌های لبو را بایک ظرف بزرگ از باقلای داغ دیده باشید. با اینکه این ماده غذایی در تهیه غذا‌های بسیاری کاربرد دارد، اما ترکیب آن با برنج به‌عنوان باقالی پلو در کنار گوشت، مرغ یا ماهی نامی آشنا برای ما ایرانی‌هاست. خوردن باقلای پخته نیز در هوای سرد زمستانی همراه با گلپر، نمک و سرکه طرفداران زیادی دارد و طعم خوش آن زبانزد است. باقلا در هرم غذایی جزء گروه گوشت و حبوبات قرار می‌گیرد. بنابراین، از ارزش غذایی بسیار بالایی برخوردار است. پروتئین، کلسیم، منگنز، منیزیم، پتاسیم، آهن، مس، ویتامین «B» و ویتامین «C»، از جمله مواد مغذی موجود در آن هستند.
این ماده غذایی به دلیل خاصیت آنتی‌اکسیدانی بالایی که دارد، موجب تقویت سیستم ایمنی بدن و سلامت قلب و عروق میشود. فیبر بالایی که در باقلا وجود دارد، می‌تواند به سلامت دستگاه گوارش کمک کند و موجب کنترل و کاهش کلسترول بد (LDL) شود. این ماده غذایی به دلیل کلسیم، منگنز و منیزیم بالایی که دارد موجب استحکام استخوان و جلوگیری از پوکی استخوان خواهد شد. ویتامین «K» موجود در آن می‌تواند موجب انعقاد و ترمیم زخم شود و به دلیل داشتن دوپامین بالا یک ماده مغذی بسیار مناسب برای افرادی است که دچار پارکینسون هستند. اما زنان باردار و شیرده حتماً باید با مشورت پزشک و در صورت نیاز بعد از انجام آزمایشهای لازم، باقلا مصرف کنند. مخصوصاً در زنان شیرده، حساسیت بالا می‌تواند از طریق شیر منتقل شود. مصرف بی‌رویه باقلا به دلیل ایجاد کمبود ویتامین «B۶» می‌تواند موجب ایجاد افسردگی شود؛ بنابراین اعتدال را مانند سایر مواد غذایی باید رعایت کرد. بیماریای که ممکن است در اثر حساسیت به باقلا ایجاد شود، بیماری «فاویسم» است. البته این بیماری یک علت ژنتیکی و مادرزادی دارد و برخی افراد به دلیل کمبود یک آنزیم در بدنشان نباید باقلا مصرف کنند.