امام علی (ع) می‌فرمایند: «اولین واجب بر انسان، شکر نعمت‌های الهی و طلب رضایت خداوند است.» ایشان نعمت‌های الهی را چنین برمی‌شمارند: نعمت سلامتی بدن که هر جزء آن شکر مخصوص به خود را دارد. نعمت عقل که برتر از سلامتی است و بدون آن انسان بهره‌ای از زندگی نمی‌برد. نعمت دین سالم که برتر از دو نعمت قبلی است و نعمت ولایت که ولایت اهل بیت (ع) است. در روایتی نقل است که اگر کسی تمام عمرش را به عبادت بگذراند، اما ولایت اهل بیت (ع) را نداشته باشد، هیچ بهره‌ای در آخرت نخواهد داشت. حتی اگر عمر نوح (ع) را داشته باشد و همواره روز‌ها را روزه بوده و نماز بخواند و حج به‌جا آورد، بدون ولایت اهل بیت (ع) هیچ ندارد. شخصی نزد امام صادق (ع) از فقر، شکایت کرد. امام (ع) از او پرسید: «آیا حاضری محبت ما را بدهی و تمام دنیا را بگیری؟»
آن شخص متوجه عظمت نعمت ولایت شد و گفت: «نه، حاضر نیستم.» در زیارت عاشورا اشاره می‌شود که: «من به خدا و رسولش تقرب می‌جویم و از دشمنان شما برائت می‌جویم.» در روایت است که خیاطی دو پیراهن برای امام صادق (ع) دوخت. خیاط یکی از پیراهن‌ها را با سلام بر ایشان و دیگری را با لعن بر دشمنان‌شان دوخت. امام (ع) پیراهنی را که با لعن بر دشمنان دوخته شده بود، ترجیح دادند. نکته بسیار مهم دیگر، در باب زیارت جامعه کبیره و اهمیت آن است. نقل است از عالمی که هنگام خواندن زیارت عاشورا، امام زمان (عج) را دید که به زیارت او گوش می‌دهد. در ادامه بحث زیبایی درباره احترام و استفاده از تربت امام حسین (ع) مطرح می‌شود. براساس روایت، تربت باید در جایی مقدس و محترم نگهداری شود، نه اینکه مثلا در خورجین الاغ قرار بگیرد. نکته جالب این است که نباید برای آزمایش و تجربه از تربت استفاده کرد. اعتقاد قلبی در تأثیر تربت بسیار مهم است. با اعتقاد واقعی، تربت امام حسین (ع) قدرت شکافتن هفت آسمان را دارد. نقل است به امام صادق (ع) گفتند، تربت اثر نمی‌کند. ایشان فرمودند: تربت قفل و کلیدی دارد. کلید آن، خواندن دعای مخصوصی است که در آن از خداوند به حق این تربت درخواست می‌شود. همچنین باید هفت‌بار سوره «انا انزلناه» را بخوانند. راوی می‌گوید وقتی این کار را انجام داد، اثر تربت را دید.
داستان تأثیرگذار دیگری درباره احترام امام صادق (ع) به تربت امام حسین (ع) نقل شده است. وقتی زائری از کربلا برای ایشان تربت آورد، امام (ع) پابرهنه به استقبال آمد. ایشان تربت را بوسید و بر چشم و پیشانی‌اش گذاشت و به دیگران نیز توصیه کرد، چنین کنند. در فضیلت زیارت امام حسین (ع) ذکر شده است که اگر کسی در این سفر فوت کند، خود امام (ع) بر او نماز می‌خواند. حتی اگر زائر سالم برگردد، هنگام مرگش امام حسین (ع) بر او نماز می‌خواند. البته به‌شرطی که پس از زیارت، گناه نکند و اثر زیارت را از بین نبرد. همچنین در یادآوری آداب حضور در کربلا روایاتی بیان شده است. از آن جمله روایتی است که می‌گوید: «بیش از سه روز در کربلا نمانید و غذای پخته نخورید.» از «محدث اردبیلی» داستانی نقل است که ایشان از روی حیا در کربلا آب نمی‌خورد؛ چون امام حسین (ع) تشنه شهید شده بود. مبادا با گناه و دل‌بستگی به فضای مجازی، نور ایمان را در دل خود کم کنیم. ما از این مجالس نور می‌گیریم و نباید با دعوا، عصبانیت و... آن را از دست بدهیم.