خانه و خانواده در فرهنگ دینی محل عبادت، محل ریاضت و محل تربیت است. محل عبادت است یعنی عباداتی در خانه می‌تواند انجام دهد با کار‌هایی بسیار ساده که به هیچ وجه شما نمی‌توانید انجام دهید. خانواده محل عبادت است. من چند روایت خدمت شما عرض می‌کنم ببینید این فقط از باب مشت نمونه خروار است. پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: جلوس المرء عند عیاله احب الی الله من اعتکاف فی مسجدی هذا اگر مردی با همسرش بنشیند نفرمود بنشینند با هم ذکر بگویند و قرآن بخوانند بلکه بنشینند و با هم بگو بخند داشته باشند، درد و دل داشته باشند، حضرت فرمود: جلوس المرء عند عیاله احب الله من اعتکاف فی مسجدی هذا این از اعتکاف در مسجد من پیغمبر نزد خدا محبوب‌تر است. این در مجموعه ورام بن ابی فراس آمده است. روایت دیگری است از امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: «ما مِنِ امرَأةٍ تَسقِی زَوجَها شَربَةَ ماءٍ إلاّ کانَ خَیرا لَها مِن سَنةٍ صِیامِ نَهارِها و قِیامِ لَیلِها» زنی نیست که یک ظرف آب دست شوهرش بدهد به عنوان اینکه من حواسم به تو هست، «إِلَّا کَانَ خَیْراً لَهَا مِنْ عِبَادَةِ سَنَة» برایش بهتر است از عبادت یک سال که «صِیامِ نَهارِها و قِیامِ لَیلِها» که روز‌ها روزه باشد و شب‌ها شب زنده‌دار! این روایت در جلد ۱۴ وسائل‌الشیعه است.
روایت دیگر در جامع الاخبار مرحوم صدوق آورده است. پیغمبر اکرم فرمود: یاعلی! ساعه فی خدمه اهل البیت اگر کسی یک ساعت در خدمت خانواده باشد، کار‌ها را انجام دهد، همکاری داشته باشد خیر من عباده الف سنه از عبادت هزار سال برایش بهتر است! ما اصلا کی هزار سال عمر می‌کنیم که بتوانیم عبادت کنیم ولی با یک ساعت در خدمت خانواده بودن این ثواب را می‌بریم. روایت از پیغمبر اکرم هست که «خِدمَةُ العِیالِ کَفّارَةٌ لِلکَبائرِ و تُطفئُ غَضَبَ الرَّبِّ» خدمت خانواده کفاره گناهان کبیره است و غضب پروردگار را خاموش می‌کند و «لا یَخدِمُ العِیالَ إلاّ صِدّیقٌ أَو شَهیدٌ أَو رَجُلٌ یُریدُ اللّه بِهِ خَیرَ الدُّنیا وَ الآخِرَة» کسی که به خانواده‌اش خدمت می‌کند یکی از سه حالت را دارد یا صدیق است یا شهید و یا کسی است که خیر دنیا و آخرت را طالب است.
امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: «أَکْثِرُوا مِنْ قُبْلَةِ أَوْلاَدِکُمْ فَإِنَّ لَکُمْ بِکُلِّ قُبْلَةٍ دَرَجَةً فِی اَلْجَنَّةِ مَسِیرَةَ خَمْسِمِائَةِ عَامٍ» بچه‌هایتان را زیاد ببوسید و محبت کنید چرا که با هر بوسه‌ای که بر فرزند می‌زنید یک درجه گیرتان می‌آید به اندازه ۵۰۰ سال عبادت با یک بوسه بر فرزند! امام رضا (علیه‌السلام) فرمود: اگر مردی هدیه‌ای برای یکی از زن‌های محرمش مثل مادر، خواهر، همسر، دختر بگیرد خداوند متعال تضمین کرده که «فَرَّحَهُ اللّه ُ یَوْمَ الْقِیامَةِ» خدا این را روز قیامت خوشحالش می‌کند این در جلد ۶ فروع کافی آمده است. این تعداد اندکی است از انبوه روایاتی که ثواب‌های عجیب و غریب و عباداتی برای کسی که در خانه صمیمیت داشته باشد نسبت به همسر و فرزندان. ممکن است در ابتدا کسی نعوذ بالله کسی بگوید این روایات درست است؟ یعنی این ثواب‌های عجیب و غریب داده می‌شود؟ اینها درست است اگر بدانیم فلسفه‌ای که پشت این روایات هست چیست آن وقت می‌بینید کاملا درست است و اهل بیت دقیقا می‌دانستند چه باید بگویند. آن بزرگواران تا آخر تاریخ را می‌دیدند و می‌دانستند که زمانی خواهد شد که خانواده‌ها مورد هجوم قرار خواهند گرفت برای فروپاشی و سست شدن پیوندها؛ لذا این روایات انبوه که فلسفه‌اش تحکیم بنای خانواده و پیوندها است که اگر خانواده محکم باشد تربیت در آن جامعه صورت می‌گیرد، دین خدا باقی می‌ماند، سرباز برای دین خدا تربیت می‌شود. اهل بیت (ع) می‌فهمیدند چه دارند می‌گویند و این ثواب‌هایی که فرموده‌اند از خدا که کم نمی‌آید.