یکی از لقبهایی که رسانهها به ترامپ میدهند، اصطلاح «تاکو» است. تاکو مخفف عبارتی است به معنای آنکه ترامپ همیشه عقبنشینی میکند. این اصطلاح را ابتدا یک روزنامهنگار «فایننشال تایمز» ابداع کرد و سپس در رسانههای آمریکایی و بازارهای مالی رواج یافت. این اصطلاح برای توصیف یک الگوی پیشبینیپذیر در سیاستهای تجاری و خارجی ترامپ به کار میرود. در حوزه تجارت ترامپ از اعمال تعرفههای تجاری سنگین علیه کشورهایی، مانند چین و اتحادیه اروپا خبر میدهد که این خبر موجب هراس و افت بازارهای سهام میشود و پس از چند روز یا چند هفته ترامپ به شدت تعرفهها را میکاهد یا اجرای آنها را به تأخیر میاندازد. با اعلام عقبنشینی بازارها دوباره رشد میکنند. عدهای معتقدند این رفتار ترامپ باعث منفعت اطرافیان او میشود؛ به این معنا که با خرید سهام در زمان افت ناشی از اخبار تعرفهها و فروش آن پس از عقبنشینی دولت سود به دست میآورد. جالب اینجاست که وقتی یک خبرنگار در کاخ سفید از ترامپ درباره این اصطلاح پرسید، او به شدت واکنش نشان داد و این پرسش را زشت و مزخرف خواند و گفت، این کار مذاکره است نه عقبنشینی او و این رفتار باعث شده طرفهای مقابل سریعاً پای میز مذاکره بیایند. در حوزه سیاست خارجی هم شبیه همین رفتار وجود دارد. در دو دوره ریاستجمهوری ترامپ از ۲۲ مورد تهدید به استفاده از زور تنها دو مورد به اقدام واقعی منجر شده است که عمدتاً هم حملات محدود بوده است. برای نمونه، در تنشهای بین آمریکا و ونزوئلا، ترامپ ابتدا با اعزام ناوهای هواپیمابر و کشتیهای جنگی به حملات نظامی تهدید کرد؛ ولی تاکنون فقط به کشتیهای غیرنظامی در آبهای ونزوئلا به بهانه قاچاق مواد مخدر حمله کردهاند و حدود یکصد غیرنظامی در این عملیاتها به قتل رسیدهاند.
ترامپ سپس اعلام کرد حاضر است با مادورو مذاکره کند و با او تلفنی هم صحبت کرد و از او خواست قدرت را ترک کند، ولی بعد از استقبال نکردن مادورو از این طرح، ترامپ هفتههاست که میگوید میخواهد عملیات زمینی را علیه مراکز انتقال مواد مخدر انجام دهد؛ ولی اتفاقی نیفتاده است. در حال حاضر، ترامپ به سراغ همان سیاست همیشگی فشار حداکثری رفته است و از طریق محاصره دریایی و توقیف نفتکشهای ونزوئلایی در تلاش است به اهداف خود برسد. گروهی از تحلیلگران معتقدند، این رفتار ترامپ بخشی از یک راهبرد عمدی برای پیشبینی ناپذیر نشان دادن خود، یعنی همان استراتژی مذاکره مرد دیوانه است که با تحت فشار قرار دادن طرف مقابل کار را در مذاکرات پیش ببرد. تعداد دیگری از تحلیلگران میگویند او ذاتاً به درگیری در جنگهای جدید و پرهزینه به ویژه در خاورمیانه تمایل ندارد و فقط مانند یک گردن کلفت داد و بیداد میکند؛ اما از رویارویی واقعی اجتناب میکند مگر اینکه طرف مقابل به وضوح ضعیفتر باشد. پس از جنگ تحمیلی ۱۲ روزه بازدارندگی جمهوری اسلامی از طریق تقویت قدرت نظامی میتواند این تصور را که ایران ضعیف شده است، کاملاً از بین ببرد. البته رژیم صهیونیستی هم در ایجاد دیدگاه ضعف ایران برای آمریکاییها قبل از جنگ ۱۲ روزه بسیار مؤثر بود؛ ولی پاسخ ایران در حمله به پایگاه هوایی «العدید» این نگاه را که ایران ضعیف شده است، از بین برد. یکی از مخالفان اصلی این رفتارهای ترامپ «چاک شومر» رهبر اقلیت دموکراتهای مجلس سناست. او میگوید تاکو نشانه بیثباتی آمریکاست و اعتبار این کشور را در دنیا از بین میبرد و همچنین موجب میشود که طرف مقابل تشویق شود تا بازی ترامپ را بخواند و آن را خنثی کند.
بزرگترین اثر این رفتارهای ترامپ، بیاعتباری سخنانش است. ترامپ اولین رئیسجمهور آمریکاست که از طریق شبکه اجتماعی شخصی خود با مردم کشورش و سایر کشورها صحبت میکند و اینکه روزانه تعداد زیادی پیام در حوزههای گوناگون در شبکه خود قرار میدهد. در روزهای ابتدای ریاستجمهوری خیلیها منتظر بودند که ببینند او چه پیامی را منتشر میکند؛ ولی وقتی متوجه شدند که گاهی پیامهای او ۱۸۰ درجه از صبح تا بعدازظهر تغییر میکند دیگر کمتر کسی پیامهای او را جدی میگیرد؛ البته در یک نگاه کلی تاکو بیشتر از آنکه لقب یک شخص باشد، نمادی از شکاف میان سخنان تهاجمی و اقدامات محتاطانه در ساختار دولت آمریکاست که شاید واضحترین شاهد آن سند راهبرد امنیت ملی آمریکاست که این تضادها در قسمتهای مختلف آن دیده میشود.