استراتژی «راه قدس از کربلا می‌گذرد» چگونه در دستور کار رزمندگان اسلام قرار گرفت؟

در 6 ژوئن 1982 برابر 16 خرداد ماه 1361 عملیات »صلح برای الجلیل» با طراحی آریل شارون آغاز شد و نیروهای پیاده و زرهی ارتش صهیونیستی سرانجام پس از تجاوزات مکرر هوایی برفراز شهر صیدا و مناطق جنوبی لبنان حملات همه جانبه خود را از زمین ، دریا و هوا با حدود 20 هزار سرباز - که پس از مدتی به 65 هزار نفر افزایش یافت - صدها تانک و نفربر زرهی به داخل خاک لبنان آغاز کردند و با عبور از منطقه تحت کنترل نیروهای حافظ صلح سازمان ملل متحد از مرز لبنان گذشتند و به طرف شمال این کشور و به سوی شهرهای صور و صیدا، نبطیه ، هرمون ، مرجعیون ، ظهرانی و سایر پایگاههای فلسطینی ها به پیش روی خود ادامه دادند.
هدف اعلام شده اسرائیل از تهاجم سال 1982، اخراج رزمندگان فلسطینی از لبنان بود، اما هدف اصلی آن در این تجاوز نظامی، روی کار آوردن یک رئیس جمهور مسیحی طرفدار اسرائیل در لبنان و کاستن از قدرت نظامی و سیاسی سوریه در صحنه لبنان بود.
نکته قابل توجه دیگر در این زمینه نقش عراق در تحریک اسرائیل برای حمله به لبنان بود تا با گسترش جنگ در منطقه برخی از حامیان انقلاب اسلامی را در منطقه درگیر سازد و به نحوی ایران را نیز وارد معرکه ای جدید کند تا از سرعت عمل سپاهیان اسلام و انجام موفق عملیاتهای بزرگی که با فتح المبین در سال 61 آغاز شده بود بکاهد.
در همین ایام در خرداد 1361، تهران میزبان «کنفرانس نهضت های آزادی بخش» بود. از لبنان شخصیت های روحانی از جمله علامه سید محمدحسین فضل الله، شیخ راغب حرب و شیخ صبحی طفیلی در این کنفرانس شرکت کردند. با تجاوز نظامی اسرائیل به لبنان دستور کار کنفرانس تحت الشعاع قرار گرفت. شرکت کنندگان لبنانی خواستار کمک فوری ایران به مردم لبنان گردیدند. حجت الاسلام والمسلمین هاشمی رفسنجانی (رئیس وقت مجلس شورای اسلامی) در یکی از جلسات کنفرانس اعلام نمود که یک هیأت بلندپایه نظامی از ایران به سوریه اعزام شده تا نحوه کمک ایران و مقابله با تهاجم بررسی گردد. هیأت نظامی ایران به ریاست سرهنگ سلیمی (وزیر دفاع)، محسن رضایی (فرمانده سپاه پاسداران) و سرهنگ صیاد شیرازی (فرمانده نیروی زمینی ارتش) در سوریه با حافظ اسد دیدار کردند. نتیجه این دیدار امضای توافقنامه میان ایران و سوریه برای اعزام نیروهای ایرانی به لبنان و مقابله با هجوم اسرائیل بود.
حضرت امام خمینی(ره) نیز در این ایام با صدور پیامی فرمودند:
«من کلمه مبارکه استرجاع را نه برای جنایات اسرائیل و شهادت و آسیب بسیاری از مسلمانان مظلوم جنوب لبنان عزیز می گویم ، گرچه آن هم استرجاع دارد، و نه برای شهر و روستاهای آن کشور اسلامی که به دست جنایتکار رژیم صهیونیستی کافر اسرائیل اشغال و خراب شده ، گرچه آن هم استرجاع دارد، و... بلکه برای بی تفاوتی کشورهای اسلامی یعنی حکومتهای آنها استرجاع می کنم ، و ای کاش فقط بی تفاوتی بود.» (کیهان، 19/3/61)
رییس جمهور وقت ایران، حضرت آیت الله خامنه ای نیز در رابطه با تجاوز رژیم صهیونیستی به جنوب لبنان طی پیامی به حافظ اسد رییس جمهور سوریه، ضمن اظهار تاسف از این تهاجم نوشتند:
«امروز وقت آن است که امکانات انسانی، تسلیحاتی، تبلیغاتی، سیاسی و اقتصادی جهان اسلام علیه تجاوزات مکرری که نسبت به حریم مستضعفان صورت می گیرد، بسیج شود. جمهوری اسلامی ایران با وجود اینکه در جنگ است اعلام می کند که در حد توان، قوای خویش را وقف دفع حملات رژیم اشغالگر قدس به جنوب لبنان خواهد کرد .» (کیهان، 17/3/61)
اولین گروه از نیروهای سپاه پاسداران متشکل از تیپ «محمد رسول الله(صلی الله علیه وآله)» به فرماندهی حاج احمد متوسلیان در روز 21/3/1361 وارد دمشق گردید تا از آنجا به لبنان اعزام شوند. جمهوری اسلامی خیلی زود متوجه شد که ورود مستقیم به جبهه لبنان حرکت در مسیری است که دشمن آن را طراحی کرده است و دشمن با این هدف قصد دارد که جبهه دیگری پیش روی جمهوری اسلامی باز کند و بدین وسیله موقعیت برتر جمهوری اسلامی در برابر صدام را تضعیف نماید.
در این راستا حضرت امام(ره) با نگاه روشن بینانه خود در آستانه فرا رسیدن ماه مبارک رمضان سال 1361 در دیدار گروهی از علما و روحانیان با ایشان فرمودند:
« اگر امروز تمام نظرها متوجه لبنان بشود و تمام گویندگان از لبنان بگویند، تمام نویسندگان از لبنان بگویند، این توفیقی است برای امریکا که ایران جنگ خودش را فراموش کرده و هم عراق را از دست می دهد و هم لبنان را، نه می تواند در عراق کاری بکند و نه می تواند در لبنان. ما راهمان این است که باید از راه شکست عراق، دنبال لبنان برویم، نه مستقلا، ان شاء الله تعالی.» (کیهان، 17/3/61)
هشدار حضرت امام(ره) استراتژی «راه قدس از کربلا می گذرد» را پیش چ روی رزمندگان اسلام قرار داد.