ضرب‌آهنگ تند توسعه تهران

بصیرت:زمانی که طرح خودکفایی شهرداری‌ها در دهه 60 به تصویب رسید. طرح تدوین درآمدهای پایدار هم در دستور کار قرار گرفت تا شهرداری‌ها از محل عوارض محلی بتوانند هزینه‌ها، درآمد وحتی توسعه شهر را از همین محل تامین کنند. طرح خودکفایی شهرداری‌ها اجرا شد اما تدوین طرح درآمدهای پایدار به بوته فراموشی سپرده شد.
اما در سال 85 شهرداری برای رهایی از اتکا به درآمدهای ناشی از ساخت و ساز که درآمدی ناپایدار محسوب می‌شد طرح جامع درآمدهای پایدار را به تصویب رساند. طرحی که در شورای اسلامی شهر تهران به تصویب رسید وبراساس این طرح هر ساله 5 درصد از درآمدهای ناشی از ساخت و ساز کاهش و درآمدهای پایدار که همان عوارض محلی است جایگزین آن می‌شود.اما نرخ عوارض شهری آنقدر پایین است که شهرداری از محل درآمد فقط می‌تواند حدود 10 درصد از هزینه‌ بهداشت را تامین کند.اگرچه میزان مشارکت شهروندان در پرداخت به موقع عوارض باعث شده که فعالیت‌های فرهنگ‌سازی شهرداری تهران افزایش یافته اما پایین بودن نرخ عوارض باعث شده تا بسیاری از کارشناسان و حتی شهروندان خواهان افزایش این نرخ در حد منطقی که در توان پرداخت شهروندان باشد هستند. امروزه به خوبی می‌توان دریافت که خدمات ارائه شده از سوی شهرداری در مقابل پولی که از مردم بابت عوارض نوسازی، کسب و پیشه و پسماند دریافت می‌کند بسیار بالاست. سرعت رشد و توسعه شهر تناسبی با پول دریافتی از عوارض ندارد. از همین رو اگر نرخ عوارض افزایش یابد و از سوی دیگر میزان مشارکت مردم در پرداخت به موقع عوارض نوسازی کسب و پیشه و پسماند بالا رود به طور حتم سرعت و کیفیت توسعه تهران بیش از گذشته افزایش خواهد یافت و تهران به شهری تبدیل می‌شود که هر روز آن با روز گذشته تفاوت بیشتری می‌کند، اگرچه امروز این تغییرات را به خوبی می‌توان مشاهده کرد و تهران به یک کارگاه بزرگ عمران و آبادانی تبدیل شده است اما هر چه مشارکت مردم در توسعه افزایش یابد، توسعه درونی‌تر می‌شود. برهمین اساس تنظیم برنامه‌های مالی برای پشتیبانی از رشد روزافزون خدمات ارائه شده به مردم کاری سخت بوده که خوشبختانه تاکنون براساس برنامه پیش رفته است و این مسئله باعث شده تا شهروندان به خوبی ببینند پولی که مردم به شهرداری بابت عوارض خود پرداخت می‌کنند چگونه برای رفاه آنان هزینه می‌شود
کوروش مقدم