چگونگی ورود حماسه 9 دی به معادله قدرت

بررسی حوادث آستانه انتخابات 22 خرداد و پس از آن اگر بر فرض، فاقد برنامه ریزی و مهندسی دقیق بوده، حاکی از آن است که قرار گرفتن آنها کنار یکدیگر مفهوم بسیار معناداری ایجاد می کند که نمی توان از آن گذشت و بلکه با تحلیل آن، بسیاری از مسائل روشن و درک می شود. اگر فرض فوق برای اتفاقات اولیه پذیرفته شود، باید گفت روند اتفاقات اولیه از جنس آن چیزی بود که از مدت ها پیش در برنامه دشمن قرار داشت و اتفاقات بعدی براساس آن برنامه پیش آمد. در هر صورت، این تفاوت جزئی تغییر در اصل موضوع ایجاد نمی کند. تحرکات مشکوک و سازماندهی شده هواداران غالباً جوان موسوی پیش از انتخابات در قالب فعالیت های تبلیغاتی از ظرفیت پرتحرکی خبری داد که با نزدیک شدن به روز انتخابات بر تحرک و تعداد آنها افزوده می شد.
مشابه این صحنه در دوم خرداد 76 هم وجود داشت با این تفاوت که شور آنها کمتر و تحرکات شان ملایم تر و حد آن هم تا زمان رأی گیری بود، در حالی که طرفداران موسوی نشان می دادند که میل به درگیری و آشوب و تحمیل دیدگاه شان و ادامه این حرکات در پس از رأی گیری را دارند. این پدیده بی سابقه و بسیار خطرناک بود.
این مجموعه های پرتحرک که نشانه های سازماندهی شدگی در آنها به وضوح دیده می شد، نقطه آغاز تغییر معادله و امید استکبار بود که در ادامه توانست بستر حضور جمعیت 300-400 هزار نفری طرفداران موسوی را در 25 خرداد در خیابان آزادی فراهم کند، موضوعی که آمریکایی ها سال ها انتظارش را می کشیدند و یک گام بسیار بزرگ آنها را به تغییر معادله نزدیک تر می کرد و آنها تا چند ماه پیش از آن تصورش را هم نمی کردند.
حادثه 25 خرداد، اتفاق بسیار بزرگی محسوب می شد، زیرا دشمنان نظام برای اولین بار توانستند با تبلیغ، فریب، نیرنگ و هوچی گری اغواکننده بخشی از مردم را به نفع اهداف خودشان و علیه نظام به خیابان آوردند. در آن روز در ظاهر همه چیز و در صدر حضور سازماندهی شده صدها هزار نفر در اختیار دشمن بود. نظام در برابر این صحنه سازی مقاومت کرد و دست به روشنگری زد. خطبه های نمازجمعه امام خامنه ای(مدظله العالی) چهار روز پس از این صحنه سازی سازمان جمعیتی، فتنه گران را به هم ریخت و آنها بلافاصله به ایجاد رعب و وحشت و تخریب اموال عمومی و ملی روی آوردند.
در این مرحله آنها اگرچه در صحنه میدانی سازمان جمعیتی شان را از دست داده بودند و در عرصه حقوقی نظام مباحث قانونی را که موید صحت برگزاری انتخابات بود، دنبال می کرد؛ اما رفتار خشن و اغتشاشاتی که آنها ایجاد کردند، سبب به وجود آمدن رعب و وحشت در جامعه شد. همراه با آشوب اراذل و اوباش که نقش مزدوری استکبار را داشتند، تمام رسانه های دشمن نیز برای حمایت از آشوبگران و تضعیف روحیه مردم حامی نظام وارد صحنه شدند. تا آنجا که خیابان ها صحنه درگیری عوامل فتنه با نیروهای انتظامی و امنیتی شد و در این میان، مردم نقشی نداشتند و تنها نظاره می کردند.
از پیش معلوم بود تا چنانچه وضعیت به این منوال ادامه پیدا کند، فتنه گران بازنده این کارزارند از این رو آشوبگران از یکسو بر آشوب، اغتشاش و ویرانگری و خشونت شان می افزودند و از سوی دیگر، رسانه های دشمن با ترفندهای تبلیغاتی و عملیات روانی مردم را تحریک می کردند که به آشوبگران بپیوندند، حضور عوامل آموزش دیده منافقین، سلطنت طلب ها و بهائیان در بین آشوبگران و نشان دادن رفتار جسارت آمیز، سایر آشوبگران را نیز جسورتر می کرد.
نیروهای انتظامی و امنیتی پس از چند روز با اجرای چند طرح عملیاتی توانستند تعدادی از افراد شاخص آنها را دستگیر و تا حد زیادی تحرکات آنها را مهار کنند؛ اما اگر غائله در این نقطه و به این شکل خاتمه پیدا می کرد به هیچ وجه به نفع نظام نبود و با اینکه چنین خاتمه ای معادله قدرت بین ایران و آمریکا را تغییر نمی داد، ضربه سنگین و بدون پاسخی به نظام محسوب می شد. در حالی که بسیاری گمان می کردند فتنه با تسلط کامل نیروهای نظامی و امنیتی به پایان می رسد، رفتار وقیحانه فتنه گران در هتک حرمت مقدسات مردم در روز عاشورا سرنوشت فتنه و استکبار را در این غائله تغییر داد.
برگ برنده قاطع نظام یعنی مردم در 9 دی آنچنان با شکوه و گسترده در سراسر کشور برای مقابله با فتنه گران و استکبار به صحنه آمدند که هم فتنه گران را در داخل منکوب کرد و هم هیچ یک از سروصداها و ترفندهای رسانه ای دشمن نتوانست اندکی از عظمت این خروش فیصله دهنده را بپوشاند و مهم تر از همه اینکه نفس پدیده بی نظیر 9 دی در دفاع از انقلاب و کشور و زدن تودهنی محکم به دشمنان نظام در قلب معادله قدرت بین ایران و آمریکا نشست و آن را به نفع ایران تغییر داد.
این حرکت بسیار حساب شده و دفعی آمریکا را متوجه این نکته دقیق کرد که انقلاب اسلامی ریشه بسیار مستحکمی دارد و با این پشتوانه عظیم هوشمند است که سیاست های خودش را دنبال می کند و از تهدیدات دشمن باکی ندارد. استکبار فکر می کرد کارکرد حضور مردم در دفاع از انقلاب به حد بزرگداشت مراسم 22 بهمن و یا روز قدس رسیده و بیش از این روی آن حساب نمی کرد؛ اما سیل خروشان حضور مردم در 9 دی این تصور را باطل کرد و این یعنی حساب باز کردن بر روی حضور این مردم در زمان لزوم که در قالب تغییر معادله قدرت بین ایران و آمریکا و به نفع ایران معنا می یابد.