شوراي شهر تهران و شاخصه کارآمدي

پايگاه بصيرت؛ گروه سياسي / همزماني انتخابات چهارمين دوره شوراهاي شهر و روستا و انتخابات رياست جمهوري يازدهم،‌ رخدادي مهم در حوزه سياسي بود که در هم در فضاي رقابتهاي انتخاباتي و هم بر نتايج حاصل بر انتخابات موثر بود. اين تاثيرپذيري خود را در انتخاب هيئت رئيسه شوراي شهر تهران نشان داد و در حالي که نشانه ها حکايت از اکثريت بودن اصولگرايان در شوراي پايتخت داشت، اما تغيير دو سه راي در روز انتخاب رياست شورا، اين امکان را براي اصلاح طلبان فراهم آورد که بر کرسي رياست شوراي شهر تهران تکيه زنند. تغيير راي اين دو سه نفر نيز بي‌تاثير از نتيجه انتخابات رياست جمهوري نبود و بي‌شک پيروزي آقاي روحاني با مشي‌اي متفاوت از اصولگرايي و شکست نامزدهاي اصولگرايان موجب اين تغيير راي بود. به واقع انتخاب آقاي مسجدجامعي را بايد حاصل نوعي تغيير نگرش معطوف به قدرت در بين دو سه نفر از اعضاي شوراي شهر تهران دانست که در جو پيروزي جريان اعتدال در شهريور سال 1392 جلوه کرده بود.

اما نشانه‌ها بر تزلزل راي اصلاح طلبان در شوراي شهر تهران را مي‌توان چندماه بعد در ماجراي انتخابات شهردار تهران مشاهده نمود که علي‌رغم همه جوسازي‌ها و فشارهاي اعمال شده براي تغيير محمدباقر قاليباف، سرانجام راي اکثريت به تدوام کار شهردار تهران اختصاص يافت. انتخاب قاليباف آنقدر براي جريان انحصارطلب سنگين آمد که هجمه همه جانبه‌ي عليه اعضايي از شوراي شهر که راي‌شان را مبتني بر کارآمدي و توجه به منافع ملي، نه مصالح حزبي و جناحي داده بودند؛ آغاز گرديد و حاصل آن توهين و بايکوت و حتي اخراج فردي چون خانم الهه راستگو از اردوگاه اصلاح طلبان بود. اين انحصارطلبي البته آنقدر چندش آور بود که صداي اعتراض بخشي از جريان اصلاح طلب را به همراه داشته باشد و زنگ فروپاشي اکثريت شکننده اصلاح ‌طلبان در شوراي شهر به صدا درآيد.

خوابيدن گرد و غبار رقابت‌هاي انتخاباتي و خروج از فضاي سنگين بهره برداري سياسي اصلاح طلبان پس از پيروزي دولت آقاي روحاني،‌ کافي بود تا فضا براي انتخاباتي آگاهانه و مبتني بر مصالح و منافع ملي فراهم آيد و راي‌هاي شوراي شهر تهران اين بار فارغ از تعلقات گروهي به  فردي تعلق گيرد که بنظر مي‌رسد هم از تجربه و هم از صلاحيت و کارآمدي بيشتري براي اداره کلان شهر تهران برخوردار است.

اين تغيير در مديريت کلانشهر تهران، طبيعي است که بار ديگر با عصبانيت افراطيون اردوگاه اصلاح طلبي همراه باشد و همچنين تاثير قابل ملاحظه‌اي بر فضاي رقابتي جناح‌هاي سياسي در آستانه انتخابات مجلس دهم در اسفندماه 1393 گردد. اين تغيير مي‌تواند موجب همگرايي در اردوگاه اصولگرايان و به نوعي واگرايي در اردوگاه اصلاح طلبان را فراهم آورد.

فارغ از ابعاد سياسي مساله، حال با هماهنگ شدن بيشتر هيئت رئيسه شوراي شهر با شهردار تهران انتظار آن است که بر کارآمدي مديريت شهري افزوده و در انجام امور تسريع و دقت بيشتري شود و حاصل اين تغيير مديريت افزايش رضايت و تسهيل کار ملت باشد. نبايد فراموش کرد مسئوليت در نظام اسلامي، نه تنها جايگاهي براي فخرفروشي و خود بزرگ بيني و بهره‌برداري شخصي و جناحي نيست، بلکه تنها فرصتي براي خدمت و تلاش بيشتر براي خدمت به خلق و کسب رضايت الهي است که اگر غير از اين بود فرد مسئول در هر جايگاه و مقامي که باشد مشروعيت خود را از دست خواهد داد و در اين ميان تفاوتي ميان عنواني چون اصولگرايي و اصلاح طلبي نخواهد بود.

اميد است در سالي که توجه به فرهنگ و اقتصاد با عزم ملي و مديريت جهادي سرلوحه دستگاه‌هاي مختلف تصميم‌گيري و اجرايي کشور قرار گرفته است، تغيير در مديريت شوراي شهر تهران نيز با تمسک به همين هدف‌گذاري راهبردي، موجبات خدمت بيشتر به مردم را فراهم آورد و و آثار مثبت آن را در ماه‌هاي پيش رو شاهد باشيم.