اختلاف سليقه و همدلي در ميان نيروهاي سياسي / مصطفي قرباني

پايگاه بصيرت؛ گروه سياسي / رهبر معظم انقلاب اسلامي در ديدار نمايندگان مجلس خبرگان رهبري با اشاره به مسئله‌ي وحدت و همدلي در کشور فرمودند: « مسئله‌ي وحدت و همدلي در کشور هم بسيار مهم است. اختلاف سليقه در زمينه‌هاي سياسي - در زمينه‌هاي سياسي خُرد و کلان - وجود دارد، امّا اين اختلاف ها نبايد وحدت کشور را و همدلي کشور را از بين ببرد؛ همه بايستي با هم  باشند؛ يکي از نقاط مهم اين است که از مسئولان هم همه بايد حمايت کنند. حمايت منافات ندارد با اينکه شما يک ايرادي هم به فلان مسئول، يا دولت، يا قوّه‌ي قضائيه، يا مجلس داشته باشيد، امّا حمايت بايد به‌هرحال انجام بگيرد».

فراز فوق از فرمايشات مقام معظم رهبري نشان مي دهد که از ديدگاه ايشان، وجود اختلاف سليقه در زمينه‌هاي سياسي طبيعي است اما يک خط قرمز مهم در اين زمينه اين است که وجود اين اختلاف سليقه ها نبايد مخل وحدت کشور و مانع همدلي شود. همچنين از ديدگاه معظم له، همواره بايد از مسئولان حمايت کرد و البته اين به معناي چشم پوشي از ايرادهاي آنها نيست. ضمن اينکه صرف انتقاد و ابراز ايرادهاي مسئولان و دستگاه هاي مختلف نيز به معناي عدم حمايت نيست. حال آنچه نوشتار حاضر مي کوشد بدان بپردازد، جايگاه اختلاف سليقه در ميان نيروهاي سياسي است. به عبارت ديگر، با وجود اختلاف سليقه در ميان نيروهاي سياسي رابطه آنها با يکديگر چگونه بايد باشد؟ در پاسخ به اين سوال مي گوييم که همانطور که مقام معظم رهبري اشاره کرده اند، وجود اختلاف سليقه ها طبيعي است اما اين اختلاف ها نبايد مانع وحدت باشند. در واقع موضوع مورد اشاره مقام معظم رهبري ترجمان همان اصل معروف "وحدت در عين کثرت و کثرت در عين وحدت است" که بايستي مورد توجه همه نيروهاي سياسي فعال در هر جامعه اي قرار گيرند. به عبارت ديگر، علي رغم وجود سليقه هاي مختلف و پيشنهاد راه هاي مختلف براي تحقق اهداف مورد نظر هر نظام سياسي توسط نيروهاي سياسي، همه آنها بايستي به يکسري اصول و چارچوب ها پايبند و مقيد باشند و اگر راه حل خاصي را براي اداره امور کشور پيشنهاد مي دهند بايستي بر مبناي اين چارچوب ها باشد و به گونه اي باشد که ناقض آن اصول و چارچوب ها نباشد. به عبارت ديگر، احزاب ونيروهاي سياسي اگرچه مي توانند تاکتيک هاي متفاوتي داشته باشند اما بايستي از استراتژي يکساني برخوردار باشند، يعني هدف همه نيروهاي سياسي فعال در يک کشور بايستي يکسان باشد، اگر چه ممکن است آنها راه هاي متفاوتي را براي تحقق آن اهداف در پيش گيرند. با اين وجود، اصل رقابت براي کسب قدرت مستلزم دقت نظر احزاب و گروه‌هاي غيرحاکم در عملکرد ها و برنامه هاي حزب يا گروه حاکم است و در صورت لزوم ممکن است اين دقت نظرها و بررسي ها به انتقاد از رويکرد گروه حاکم منجر شود اما اين انتقادها نبايد مانعي براي وحدت و همدلي نيروهاي سياسي شود.

به عبارت ديگر، اگر چه انتقاد از عملکرد دولت ها از سوي ديگر گروه‌هايي که قدرت را در دست ندارند طبيعي و حق آنها محسوب مي شود اما اين انتقاد کردن ها نبايد مانعي براي همگرايي نيروهاي اصيل جامعه شود. به عبارت دقيق تر، چون در هر جامعه اي در نهايت امر اين دولت است که مسئول اداره و تعيين سرنوشت جامعه است، همه نيروهاي سياسي فعال موجود در جامعه بايستي دولت را در انجام وظايفش کمک کنند، هر چند که ممکن است از نظر سليقه سياسي، آن دولت با آنها اختلاف نظر نيز داشته باشد، يعني اختلاف سليقه ها نبايد مانع همکاري و همدلي طيف هاي مختلف نيروهاي مومن و معتقد باشد، زيرا فراتر از اختلاف سليقه ها و اينکه چه کسي يا گروهي حاکم باشد، منافع ملي و منافع مربوط به کل کشور وجود دارد که تحقق آنها براي هر فرد، مجموعه يا گروهي بايستي يک هدف مقدس تلقي شود و اگر در موقعيتي ميان منافع ملي و منافع فردي و گروهي اختلافي وجود دارد، بایستی از منافع فردی و گروهی جهت تحقق و کسب منافع ملی و عمومی چشمم پوشی کرد.