غرب اتمی و نسل کشی بشریت/حسن خدادی

پایگاه بصیرت؛ گروه بین الملل: تلاش جمهوری اسلامی ایران جهت برخورداری از انرژی هسته ای جهت مصارف صلح آمیز و در چارچوب دقیق نظارت های آژانس بین المللی انرژی اتمی، اقدام کاملا مشروعی است که البته غرب آن را به یک جنجال ده ساله علیه ایران تبدیل کرد و طی این مدت به منظور فشار روانی بر ملت ایران و کنترل تولید علم در کشور و نیز تاثیر گذاری بر افکار عمومی جهان علیه نظام اسلامی به کار گرفته شده است.

این در حالی است که جدیدترین گزارش آژانس انرژی اتمی بر صلح آمیز بودن فعالیت های هسته ای ایران تأکید می کند. یک ماه مانده به سال جدید، سفیر و نماینده دایم ایران در آژانس بین المللی انرژی اتمی گفت: نخستین گزارش آژانس در سال 2015 و در آستانه ادامه مذاکرات در ژنو، بار دیگرنشان می دهد که تمام فعالیت های هسته ای صلح آمیز ایران تحت نظارت آژانس ادامه دارد. به گفته وی گزارش همراه با جزییات شامل مکان ها، تعداد سانتریفیوژها، نوع آن ها، مقدار مواد اعم از غنی شده و غنی نشده، تعداد صفحات سوخت تولید شده، بازدیدهای مکرر، نمونه برداری ها و نتایج آن ها، اگرچه غیرلازم بوده و موضع جنبش عدم تعهد هم در مخالفت با آن است، اما نشان از شفافیت کامل برنامه هسته ای صلح آمیز ایران دارد.

شفافیت کامل فعالیت های هسته ای ایران و بهانه جویی های بی اساس کشورهای غربی، در حالی است که همین کشورها جزو محدود دارندگان بمب هسته‌ای در جهان هستند و بیشترین آزمایشات هسته‌ای و جنایات بشری را انجام داده‌اند.

سوء استفاده قدرت های اتمی از انرژی هسته ای در حدی است که آن را تبدیل به وسیله ای برای تهدید و کنترل سایر کشورها و جلو گیری از دستیابی آن ها به مصارف صلح امیز این انرژی نموده است!

در وضعیت مسابقه تسليحاتي كشورهاي بزرگ و برخي كشورهاي منطقه در توليد و تكثير اين سلاح در جهت تهديد ديگر كشورها و عنصر بازدارندگي، جمهوري اسلامي ايران با توجه به خسارات و پيامدهاي غير انساني آن از يك سو و همچنين ممنوعيت استفاده از سلاح هاي كشتار جمعي در اسلام و فتواي صريح مقام معظم رهبري در حرمت آن، از ابتداي شكل گيري خود تا كنون ضمن پيوستن به كنوانسيون ها و قراردادهاى منع توليد و تكثير سلاح هاي كشتارجمعي و هسته اي، همواره بر كنترل و عاري سازي تمامي كشور ها از انواع سلاح هاي كشتار جمعي تاكيد داشته و در موقعيت هاي متعدد آن را پيگيري نموده است و حتى در سخت ترين شرايط، مانند بمباران شيميايى شهرهاى كشور توسط رژيم عراق، تعهد خود را مبنى بر عدم استفاده از اين سلا�� ها، به اثبات رسانده است. این در حالی است که مشاهده می‌شود که تعداد کل کلاهک‌های هسته ای تا سال 2009 به حدود 20000 عدد رسید که کشورهای 5+1 بیش از 95 درصد از بمب های هسته‌ای جهان را در اختیار دارند.

در همین زمینه رهبر معظم انقلاب در سخنان خود درباره بیانیه لوزان که چند روز پیش و در جمع مداحان سراسر کشور بیان شد، به نکته‌ای خاص درباره آزمایش‌های مخرب اتمی در جهان به ویژه توسط کشورهای عضو گروه 1+5 مانند فرانسه اشاره کردند. ایشان در بخشی از سخنان خود فرمودند: «حالا چند کشور جنایتکاری که خود‌هاشان یا بمب هسته‌ای را علیه ملّت‌ها به کار بردند مثل آمریکا، یا آزمایش کردند مثل فرانسه ــ فرانسه همین ده دوازده سال قبل از این سه آزمایش هسته‌ای پشت سر هم در اقیانوس کرد که این‌ها مخرّب است و محیط دریایی را نابود می‌کند؛ سه آزمایش هسته‌ای بسیار خطرناک؛ دنیا هم یک جنجال مختصری کردند، بعد هم دهن‌ها را بستند، تمام شد ــ این‌ها دارند به ما می‌گویند!»

بر این اساس در ادامه به تاریخ جنایات و سوء استفاده کشورهای غربی از تکنولوژی هسته ای به منظور ساخت بمب اتم برای نسل کشی برنامه ریزی شده بشر می پردازیم:

آمریکا

آمريكايي ها براي نخستين بار به طور كاملاً سري در صحراي “نوادا” انفجار هسته اي را آزمايش كردند. در جنگ جهاني دوم هم هواپيماي آمریکایی بمبي هایی را كه نام آن ها “پسرکوچک” و " مرد چاق" بود در هيروشيماي و نازاکاتی ژاپن منفجر كردند كه اين بمب در 8 متري زمين منفجر شد و 120 هزار نفر را جزغاله كرد.

از سویی دیگر سال 1991 زمان آن بود که سلاح دیگری توسط آمریکا پا به صحنه جهانی بگذارد: اورانیوم ضعیف‌شده. این سلاح در عملیات طوفان صحرا، بارها و بارها مورد استفاده قرار گرفت بنا به اعترافات آمریکا در جنگ خلیج فارس از یک بمب اتمی 5000 تنی در نزدیکی بصره استفاده کرده است. بمب‌های اتمی 5000 تنی، بمب‌هایی نسبتاً کوچک هستند، البته در مقایسه با بمب هیروشیما (16000 تن) و ناکازاکی (22000 تن). اورانیوم ضعیف شده نیز در طول این جنگ و در طول عملیات طوفان صحرا بارها و بارها مورد استفاده قرار گرفته بود. بسیاری از مردم و تعداد بی‌شماری کودک، بعد از عملیات طوفان صحرا، در شهر بصره به بیماری دچار شدند.

در حمله سال 2002 آمریکا و همپیمانانش به عراق، از اورانیوم ضعیف شده نیز استفاده زیادی شد تا جایی که هنوز آثار مخرب آن بین کودکان عراقی وجود دارد. چند سال قبل وزير دفاع انگليس اذعان کرد که نيروهاي انگليسي و امريکايي در حمله سال 2003 به عراق از اورانيوم ضعيف شده استفاده کرده‌اند. ليام فاکس، وزير دفاع انگليس، در نامه‌اي به مجلس عوام اين کشور تائيد کرد، نيروهاي انگليسي در جنگ عراق حدود 1.9 متريک تن اورانيوم ضعيف شده استفاده کرده‌اند.

بررسی ها نشان می دهد افزايش تولد کودکان معلول در عراق به دليل سلاح‌هاي آغشته به اورانيوم امريکا و انگليس است. در این زمینه نماينده پيشين کنگره امريکا بر اين باور است که مسبب افزايش باورنکردني فجايع و تولد کودکان معلول در عراق سلاح‌هاي آغشته به اورانيوم امريکا و انگليس است.

فرانسه

فرانسه در سال ۱۹۵۴، در جنگی که در راستای برنامه‌های استعماری خود علیه ارتش «هوچی‌مین» در ویتنام داشت، شدیدا به دنبال ساختن بمب هسته‌ای بود، زیرا ارتش «هوچی‌مین» را در حال پیروزی می دید و در صدد بود تا با ساختن و استفاده از بمب‌های هسته‌ای علیه مردم ویتنام از روش امریکا پیروی کند، لذا برای ساختن بمب هسته‌ای از انگلیس یاری طلبید، ولی قبل از کمک‌های انگلیس به فرانسه، فرانسه در این جنگ شکست خورد.

به هنگام حضور استعماری فرانسه در الجزایر، اما نظامیان فرانسوی از بمب اتمی استفاده ویران کننده ای داشتند به گونه ای که قدرت بمب اتمی آزمایش شده فرانسه در الجزایر، شش برابر قدرت بمبی بود که آمریکایی‌ها در هیروشیما و ژاپن منفجر کردند. بر اساس همین اطلاعات، در فاصله سال‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۶ فرانسوی‌ها 17 بمب در خاک الجزایر منفجر کردند. چهار بمب در فضای باز و ۱۳ بمب دیگر در تونل‌های زیر زمینی منفجر شد.

 فرا‌تر از آزمایش‌های هسته‌ای که آثار مخرب زیست محیطی آن همچنان پا برجا است، گفته می‌شود که استعمارگران فرانسوی برای مطالعه آثار تشعشعات هسته‌ای بر روی انسان، بیش از ۲۴ هزار زندانی الجزایری از جمله مبارزان بازداشت شده جبهه آزادی‌بخش ملی الجزایر را در معرض این تشعشعات قرار دادند. ضمن آنکه از این طریق، میزان مقاومت لباس‌های ضد تشعشعات هسته‌ای را نیز ارزیابی کردند. یک سازمان غیر دولتی فعال در حوزه حقوق بشر الجزایر پیش از این اعلام کرده بود که فرانسه از سال ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۳ میلادی ۲۱۰ آزمایش هسته ای در صحرای الجزایر و پولینزی انجام داده است. بر اساس گزارش این سازمان، ۲۰ هزار تن از مردم الجزایر بر اثر این آزمایش ها آسیب های جدی دیده اند. این نهاد فعال الجزایری معتقد است که قربانیان آزمایش های هسته ای فرانسه در الجزایر به بیش از ۱۷ نوع بیماری از آن جمله سرطان خون و تیروئید مبتلا هستند. اولین آزمایش هسته‌ای فرانسه در الجزایر، در تاریخ بشریت به عنوان "روز سیاه" به ثبت رسید.

این پایان کار اما نبود. فرانسه پس از آن نیز بار‌ها اقدام به انجام آزمایش‌های مخرب هسته‌ای کرده است که از سال ۱۹۶۶ تا ۱۹۹۶ میلادی بیشتر از ۱۹۰ آزمایش اتمی در اقیانوس آرام انجام داده است. حتی پس از این سال‌ها نیز آزمایش‌های پاریس پایان نیافته و هنوز ادامه دارد.

بدون شک بحث برانگیز ترین مکان آزماش اتمی در جهان، سایت آزمایشی مورورا در اقیانوس آرام است که استعمارگران فرانسوی آن را تبدیل به بخشی از قلمرو فرا سرزمینی خود کرده اند. این جزایر برای سال های طولانی به عنوان محلی برای آزمایش های هسته ای فرانسه بین سالهای 1966 تا 1996 به حساب می آمد. این جزایر در نزدیکی دو کشور استرالیا و نیوزیلند قرار داشتند و مقامات این دو کشور بارها اعتراض شدید خود را در مورد این آزمایش ها اعلام کردند.

علاوه براین، فرانسویان در گسترش سلاح های هسته ای در دنیا نیز فعالیت زیادی کرده اند:

1. فرانسه و  رژیم صهیونیستی

در حالی که در بند اول معاهده ان پی تی کشورهای دارای سلاح هسته‌ای متعهد شده اند هیچ یک از دولت های فاقد سلاح هسته ای را به هیچ طریقی در ساخت این سلاح ها کمک نکنند، فرانسه و آمریکا با نقض ان‌پی‌تی، تکنولوژی بمب اتم را به اسرائیل دادند. نکته جالب توجه این است که در این اقدام فرانسه زودتر از آمریکا وارد عمل شد و در دهه 1950 اقدام به ساخت پروژه تاسیسات هسته‌ای دیمونا کرد و تکنیسین های فرانسه به ساخت مرکز استخراج پلوتونیوم در این سایت کردند.

در هفتم ماه نوامبر ۱۹۵۶،  جلسه‌ سری بین گلدامایر– وزیر امور خارجه رژیم صهیونیستی– و شیمون‌پرز و نیز کریسشن پینیو، وزیر امور خارجه فرانسه و همچنین موریس بورگه‌منوری وزیر دفاع فرانسه برگزار شد. در این جلسه شیمون پرز از فرانسوی‌ها قول گرفت تا اسرائیل را در گسترش سلاح هسته‌ای یاری دهند. در اکتبر ۱۹۵۷ زمانی که موریس بورگه به پست نخست وزیری فرانسه رسیده بود، سرپرست برنامه‌های هسته‌ای اسرائیل‌ رابطه بسیار نزدیکی با موریس بورگه برقرار کرد. از دیدگاه استراتژی پاریس، اسرائیل یک جایگاه خاصی داشت، به این دلیل که یک اسرائیل هسته‌ای می‌توانست به عنوان یک نیروی متقابل در برابر مصر محسوب شود، زیرا مصر علنا به مردم الجزایر کمک می کرد تا علیه نیروهای فرانسوی بجنگند.

بر این اساس‌، فرانسه خواهان یک اسرائیل هسته‌ای در مقابل مصر بود. در هرصورت فرانسه به‌طور محرمانه، مرکز هسته‌ای دیمونا را در صحرای نقب در جنوب فلسطین اشغالی در نزدیکی بیر‌شیبا، احداث کرد. مهندسین و تکنسین‌های فرانسوی که مرکز هسته‌ای “مارکول” را در فرانسه ساختند‌، مرکز هسته‌ای دیمونا را نیز در اسرائیل بنا نمودند.

1. فرانسه و رژیم بعث عراق

بنا بر اعترافات سر لشکر وفیق السامرایی (مسئول اسبق بخش ایران در استخبارات عراق)، کمک های خارجی فرانسه به عراق به جایی رسید که فرستاده آن ها به بغداد آمد و با وزیر دفاع وقت، عدنان خیرا… ملاقات نمود و به او گفت: « فرانسه به طور جدی زمینه اعطای یک بمب اتمی به عراق را بررسی می کند. می توان برای مجبور کردن ایران به توقف جنگ این بمب را به هدف مشخصی پرتاب نمود.» سرلشکر وفیق السامرایی مدعی است که تا سال ۱۹۸۴ نسخه ای از این گزارش را که با امضای وزیر دفاع برای صدام ارسال شده بود، در یک صندوق ویژه نگهداری می کرده است.

انگلستان

انگلستان که در طول جنگ دوم جهانی ضربات خرد کننده ای را از آلمان و همچنین ژاپن در شرق دور دریافت کرده بود، می دانست که اقتصاد و صنعت نابود شده این کشور در آن سال ها توان بازسازی ارتش خود در ابعاد گذشته را ندارد. این مساله به همراه گسترش سریع نفوذ کمونیست ها در نقاط مختلف جهان، بهانه ای شد تا انگلیسی ها به سرعت به سمت ساخت سلاح های اتمی بروند. اما انگلیسی ها با یک مشکل رو به رو بودند و آن هم این بود که این کشور در سرزمین اصلی خود مکان مناسبی برای آزمایش اتمی نداشت. بنابراین نکته قابل جالب توجه این است که انگلستان تمام انفجارهای هسته‌ای خود را در خارج از خاک انگلستان مورد آزمایش قرار داده است.

اما به هر حال هنوز سایه ای از امپراتوری بی غروب انگلستان در قرن نوزده میلادی وجود داشت و انگلیسی ها می توانستند از مستعمرات خود در نقاط مختلف جهان برای این کار سود ببرند. آن ها به این منظور دو منطقه «امو فیلد» و «مارالینگا» در جنوب استرالیا را برای آزمایش انتخاب کردند. انگلیس در سال 1957 میلادی، هفت بمب اتمی را در منطقه استرالیا منفجر کرد که قدرت آن ها در مجموع، دو برابر بمب اتمی منفجر شده در هیروشیمای ژاپن بود. این کشور برخی از مناطق استرالیا را با آزمایشات هسته ای خود غیر قابل سکنا کرده است.

همچنین طبق اسناد آرشیو ملی آمریکا و اسنادی که این کشور اخیراً منتشر کرده که در آن نشان داده شده است که انگلیس در دوران جنگ جهانی دوم از طرح آمریکا برای استفاده از بمب اتم علیه ژاپن حمایت کرده است.

بر اساس این اسناد، انگلیس در نشست کمیته سیاست ترکیبی در واشنگتن، آمریکا را در توسعه بمب اتم تشویق کرده است و توافق انگلیس در استفاده از بمب اتم علیه ژاپن در نشست سپتامبر 1944 رسمی شد و به امضای «روزولت» رئیس‌جمهور اسبق آمریکا و «چرچیل» نخست‌وزیر انگلیس درآمد و دولت‌های انگلیس و آمریکا به توافق رسیدند که سلاح‌ شیمیایی توسط آمریکا علیه ژاپن مورد استفاده قرار گیرد.

از سویی دیگر برنامه هسته ای انگلستان که آن را برنامه بازدارنده هسته ای می دانند با استفاده از چهار زیر دریایی ونگارد انجام می‌شود. حداقل یکی از این چهار زیردریایی در هر لحظه از شبانه روز در سواحل غربی اسکاتلند گشت می زنند و هر کدام مجهز به شانزده موشک بالستیک «ترایدنت دو» و چهل کلاهک هسته ای هستند. اکنون کامرون قصد جایگزینی موشک های «ترایدنت دو» و استفاده از فناوری پیشرفته تری برای برنامه هسته ای انگلیس دارد، جایگزین کردن و به روز رسانی این موشک های زیر دریایی بیست میلیارد پوند هزینه برای دولت انگلیس دارد، اما کامرون بدون توجه به همه انتقادات سیاستمداران لیبرال دمکرات می گوید: مصمم هستم تا برنامه بازدارنده هسته ای خود را حفظ و آن را برای نسل‌های بعدی تمدید کنیم.

رژیم صهیونیستی

مخفیانه ترین برنامه ای هسته ای جهان در رژیم صهیونیستی صورت گرفته است. به دلیل حمایت بی دریغ آمریکا، رژیم اسرائیل از امضای NPT سر باز می زند. برآوردها حاکی از آن است که این رژیم حداقل دارای 75 کلاهک هسته ای است. کارشناسان تعداد کلاهک های هسته ای این رژیم را تا 400 عدد پیش بینی کرده اند.

محافل کارشناسی هسته‌ای و اطلاعاتی معتقدند که اواسط دهه 1950 آغاز رسمی برنامه هسته‌ای اسرائیل بوده است. این برنامه در ابتدا با مشاوره و همکاری دولت فرانسه آغاز شده و بعدها گسترش پیدا کرده است. فرانسه تا سال 1963 منابع اورانیوم اسرائیل را نیز تامین می‌کرد و از آن سال به بعد اسرائیلی‌ها توانسته‌اند اورانیوم مورد نیاز و کیک زرد را از طریق دولت آرژانتین تهیه کنند. دستگاه‌های اطلاعاتی آمریکا، بریتانیا و کانادا نیز از این معاملات آگاه بوده‌اند.

رژیم صهیونیستی در حال حاضر انواع مختلفی از تسلیحات اتمی از جمله بمب‌های حرارتی و بمب‌های کوچک هسته‌ای برای حملات محدود را در اختیار دارد. اسرائیلی‌ها برای استفاده از کلاهک‌های هسته‌ای خود، بیش از هر چیز بر روی موشک‌های «جریکو» 1، 2 و به تازگی 3 حساب کرده‌اند. این موشک‌ها به ادعای اسرائیلی‌ها قادرند کلاهک‌های هسته‌ای را تا برد 4 هزار کیلومتر حمل کنند.

با وجود آنکه اسرائیلی‌ها تا این حد آشکار برنامه تسلیحات هسته‌ای را پیگیری می‌کنند و هر سال بر توان هسته‌ای خود می‌افزایند، کشورهای غربی و به خصوص آمریکا همچنان به حمایت بی‌چون و چرا از رژیم‌صهیونیستی و برنامه‌های هسته‌ای این رژیم ادامه می‌دهند.

تازه‌ترین اقدام کشورهای غربی در حمایت از این برنامه تسلیحاتی، رأی مخالف به قطعنامه پیشنهادی کشورهای در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بود. این قطعنامه هرچند که الزام‌آور نبود، اما از اسرائیل می‌خواست که دست کم تاسیسات هسته‌ای خود را تحت نظارت بین‌المللی قرار دهد و پیمان منع گسترش تسلیحات هسته‌ای را امضا کند. با این وجود آمریکا به همراه تمام 28 عضو اتحادیه اروپا، سوئیس، کانادا، استرالیا، ژاپن و کره جنوبی به این قطعنامه رأی منفی دادند و آن را با شکست مواجه کردند، تا همچنان تلاش‌ها برای اعمال حداقلی‌ترین نظارت بر برنامه هسته‌ای تنها رژیم دارنده تسلیحات اتمی در خاورمیانه، ناکام بماند.

آلمان

آلمان نخستین کشوری بوده است که به فکر ساخت بمب اتمی افتاد. دو دانشمند آلمانی «اوتو هان Otto Hahn» و «فریتس شتراسمان Fritz Strassmann» پس از بمبارد اورانیوم با نوترون، در سال 1938 به هیتلر پیشنهاد ساخت بمب اتمی داده بودند و تلاش‌های آلمان در این زمینه نزدیک به دادن محصول بود که از پای درآمد. در حال حاضر در آلمان 130 بمب هسته ای تاكتیكی وجود دارد كه 90 مورد آن مستقیما در اختیار آمریكایی ها است و 60 بمب نیز توسط آلمانی ها كنترل می شود.

روسیه

گفته می شود به دلیل مخفیانه بودن و سری بودن اطلاعات موجود در مورد ذخایر هسته ای مسکو، از طرح های هسته ای روسیه اطلاعات دقیقی در دست نیست. طبق برآورد و ارزیابی اتحاد جماهیر شوروی از سال 1945، 55 هزار کلاهک هسته ای تولید کرده است که حدود 30 هزار کلاهک هسته ای در سال 1991 یعنی در پایان جنگ سرد وجود داشتند و به ندرت گزارشاتی را به صورت اتفاقی برای کمک به محاسبه و برآورد میزان ذخایر هسته ای روسیه توسط مأموران این کشور تهیه شده است. این اطلاعیه ها و ابلاغیه ها به نتیجه نرسیدند و ناکام ماندند. اکثراً نیز در توضیحات و تاریخ های مراجعه اغلب مبهم و دو پهلو هستند. هم چنین ویکتور میخائیلف (Victor Mikhailov) وزیر انرژی اتمی روسیه در سال 1993 فاش کرد شوروی 45 هزار کلاهک هسته ای ذخیره نموده است. با یک دهه تأخیر میخائیلف اعلام نمود که روسیه نزدیک به نیمی از این کلاهک های هسته ای را منهدم نموده است.

وزارت دفاع امریکا و سازمان اطلاعات این کشور (سیا) تخمین زده اند که نزدیک به هزار کلاهک هسته ای را هر ساله در طی سال های دهه 1990 منهدم ساخته است. طبق بررسی های انجام شده از 16 هزار کلاهک هسته ای غیرفعال، روسیه به 5 هزار و 830 کلاهک هسته ای استراتژیک مجهز می باشد که از انهدام آن ها خودداری می کند. علاوه بر این بسیاری از کلاهک ها در انتظار انهدام به سر می برند.

 با این حال وزارت امور خارجه آمریکا در گزارش خود که هر سال درباره وضعیت پیمان استارت جدید منتشر می‌کند، عنوان کرد: روسیه در جریان ارتقا زرادخانه‌ تسلیحات هسته‌ای خود اکنون دارای 1643 کلاهک هسته‌ای در قالب موشکهای بالستیک قاره پیما، موشکهای محمول در زیر دریایی‌های هسته‌ای و بمب افکن‌های استراتژیک است، در حالیکه آمریکا در مقام مقایسه دارای 1642 کلاهک است.

چین

زرادخانه های چین مجهز به 200 کلاهک هسته ای است. این کشور در سال 1993، 435 کلاهک هسته ای در اختیار داشت. اما به موجب اطلاعات جدیدی که درباره ی زرادخانه هسته ای چین به دست آمده است، برآورد می شود که این کشور حدود 600 کلاهک هسته ای از سال 1994 تا سال 2004 ت��لید کرده باشد. سازمان های امریکایی و آژانس دفاعی آمریکا چنین وانمود می کنند که تعداد کلاهک های هسته ای چین اساساً علیه ایالات متحده آمریکا در دهه های آتی هدایت خواهد شد و این کلاهک ها تا سقف یکصد کلاهک هسته ای افزایش خواهند یافت.

سخن پایانی
این گزارش بسیار مختصر به خوبی نشان می دهد که کشورهای طرف گفتگوی ایران در مذاکرات هسته ای، عامل اصلی تبدیل یک انرژی طبیعی به سلاحی کُشنده و ضد بشریت هستند و از همین رو برخی از آن ها فعالیت های هسته ای مشروع ایران را با اقدامات غیرانسانی خود مقایسه می کنند و بنابراین در گفتگوهای هسته ای اخلال ایجاد می کنند. با این حال مقاومت منطقی و مشروع جمهوری اسلامی ایران بر سر برنامه صلح آمیز خود در کنار دیپلماسی هوشمندانه و عقلانی سبب شده تا در بیانیه مطبوعاتی لوزان، حق غنی سازی اورانیوم برای جمهوری اسلامی ایران به رسمیت شناخته شود، چرا که به واقع طرف های گفتگو با ایران می دانند که تهران در چارچوب قوانین ومقررات آژانس بین المللی انرژی اتمی، فعالیت می کند و برنامه هسته ای آن کاملا صلح آمیز است./