فعالیت مستشاری ایران در سوریه و عراق چگونه است؟!

گفت و گو با حجت الاسلام علی شیرزای مسئول نمایندگی ولی فقیه در نیروی قدس سپاه ما را به لایه های اجتماعی نبرد در کشورهای سوریه،عراق و یمن کشاند؛دستاوردهای دفاع مقدس در این کشورها اکنون به گونه ای است که دشمنان را به هراس انداخته است و مرکز مطالعات بگین سادات در گزارشی از آینده مقاومت در منطقه نوشته است: حزب‌الله پس از نبرد سوریه، احتمالاً آب‌دیده‌ترین سازمانی خواهد بود که اسرائیل در میدان جنگ با آن روبرو است. اگر جنگ و اختلاف دیگری بروز کند، حزب‌الله دیگر همان گروه شیعی سابق نیست که در سال ۲۰۰۶ میلادی در جنگ دوم لبنان مقابل اسرائیل بود، و قدرت آن بیش‌ازپیش خواهد بود.

گفت و گوی پایگاه بصیرت با نماینده ولی فقیه در نیروی قدس سپاه که همراه با خاطراتی از شهدای حرم است خواندنی و جذاب است،وی در مورد اهمیت کار برای خانواده های شهدا می گوید:هیچکس ، هیچکس در کشور ما به اندازه مقام معظم رهبری برای خانواده شهدا و نشر فرهنگ دفاع مقدس دغدغه ندارد و تلاش نمی کند. حتی فرماندهان سپاه، هیچ هفته ای نیست که مقام معظم رهبری به خانواده شهدا سر نزنند و یا این خانواده های معظم را به حضور نپذیرند. ما کسی را داریم اینچنین باشد؟ حالا یک عده ای هم ممکن است کارهایی انجام دهند که معمولا مقطعی است و اغراض سیاسی در پس آن وجود دارد. من بارها در جلسات مقام معظم رهبری با خانواده شهدا بوده‌ام، ایشان چندین ساعت برای این خانواده ها وقت می گذارند. این شوخی نیست.

به گزارش بصیرت،گزیده ای از این مصاحبه طولانی در ذیل می آید:

بعضی به شهدا نق می زنند!

دیروز در کشور ما جنگ بود، در زمان جنگ جو کشور جو شهادت است. در آن زمان کسی که شهید می شد دیگران غبطه می خوردند. اما امروز بعضی جاها اگر کسی شهید شود برخی می آیند و نق می زنند. می گویند چرا رفته است؟ این فرد هستی‌اش را برای اسلام داده است،او عباس وار خود را فدای حرم اهل بیت کرده است...

امروز در میدان جنگ نرم، کسانی که شهید می شوند ، کار دشوار تری می کنند. چرا که می بینید در دوران ما چقدر دنیا زدگی افزایش یافته است و چقدر افراد در طلب دنیا هستند.

مقام معظم رهبری به خانواده شهیدی فرمودند هر آنچه داریم از شما داریم، حالا یک شهید هستی اش را داده است. وظیفه کشور ، ما و همه مردم است برای این ها کار کنند.

من بارها گفته ام که اگر ما نوکر خانواده شهدا، نوکر بچه شهید باشیم خیلی کاری نکردیم. برای کسی که هستی‌اش را گذاشته. ما در شرایط امن و آزاد جمهوری اسلامی حالا یک قدمی هم برای این خانواده ها بر داریم، کار مهمی نیست. اصلا کاری نیست. وظیفه ماست. ما باید هزاران کار انجام دهیم که چندتاش را فقط انجام ندادیم.

نذر سلامتی آقا

حضرت آقا در یکی از دیدارهای خود این بیت را خواندند(فیلم) که: «ما سینه زدیم بی‌صدا باریدند،از هر چه که دم زدیم آنها دیدند،ما مدعیانِ صفِ اول بودیم،از آخر مجلس شهدا را چیدند» خواندند و اشک ریختند، این تصاویر از صدا وسیما هم پخش شد.

وقتی خانواده شهید ملامیری که در سوریه شهید شده بود به محضر حضرت آقا آمدند، همسر شهید به حضرت آقا گفت: وقتی در تلویزیون دیدم که حضرت آقا این بیت را خواند و گریستند، آنقدر ناراحت شدم که به همسرم وقتی می خواست برگردد گفتم، نذر سلامتی آقا، در سوریه بمان. او گفت: خیلی از این حرف من نگذشت که او شهید شد. من خدا را شکر کردم که نذر دوتایی ما قبول شد و او فدایی شما شد.

برخورد مادران شهدای حرم با فرزندانشان

در عراق فرهنگ جمهوری اسلامی و فرهنگ شهادت جا افتاده است، در آنجا رزمنده‌ای شهید می شود و به فرزندش که او هم در میان نبرد است می گویند از جبهه برگرد برای مراسم خاکسپاری پدر ، جواب می دهد ، بابای من یک وظیفه ای داشت و من هم یک وظیفه، و حاضر نمی شود جبهه را ترک کند. در لبنان هم همین است، یک جوان لبنانی در سوریه شهید شد، سرش را از تنش جدا کرده بودند، وقتی پیکرش به لبنان بازگشت، مادر شهیدآمد کنار پیکر فرزندش و شروع کرد به گریه کردن، از مادر شهید پرسیدن دلیل گریه تو چیست؟ این مادر می‌گوید من دیدم فرزندم سرش جدا شده و به خودم گفتم سر حسین بن علی را هم از بدنش جدا کردند، نگاه کردم به بدنش دیدم بدنش سالم است به گریه افتادم و به خدا گفتم، خدایا چی می شد بچه من هم مثل حسین بن علی قطعه قطعه می شد. این فرهنگی است دشمن از آن می ترسد و می گوید اگر این فرهنگ بماند جمهوری اسلامی دنیا را تسخیر می کند. و می دانند که برای برانداختن جمهوری اسلامی باید این فرهنگ را از بین ببرند.

در سوریه دو برادر باهم در یک روز شهید شدند، مادر این شهیدان می‌گوید از ابتدای جنگ انتظار می کشیدم که مادر شهید شوم. در بحرین و پاکستان و عراق و دیگر جاها هم همین فرهنگ حاکم است.

مستشاری ایران تا کجاست؟

کار مستشاری فقط در حضور نظامی نیست. کار ما انتقال فرهنگ انقلاب اسلامی به کشورهای تحت تهاجم غرب و ایادی اش است. دشمن بیش از 20 سال تهاجم شدید فرهنگی انجام داده است که این فرهنگ نباشد ، اما در جمهوری اسلامی این فرهنگ تداوم دارد و علاوه بر آن در جهان منتشر شده شده است و تبدیل به الگوی ملت ها شده.

امروز عراقی ها می گویند اگر حمایت ایرانی ها نبود ، عراق متلاشی می شد و ناموس ما دست داعش بود. این حرف کمی نیست.

البته این حمایت، حمایت نظامی و مالی نیست، در درجه اول حمایت معنوی است. مقام معظم رهبری علنا اعلام کردند ما از مظلوم حمایت می کنیم، از کسی که با رژیم صهیونیسی مقابله کند، آن حمایت خواهیم کرد.

اگر مقام معظم رهبری فرمودند کرانه باختری تجهیز بشود. این تنها به معنای آن نیست که پول و سلاح به آنها برسانیم، به این معنی است که مردم در کرانه باختری مجهز به فرهنگ انقلاب اسلامی و فرهنگ مقاومت بشوند.

ببینید ما نمی گوییم که اصلا حضور نداریم ، اعلام می کنیم که ما حضور مستشاری داریم، تجربیات خودمان را به نظامیان سوری و عراقی منتقل می‌کنیم، فرهنگ انقلاب اسلامی را در آنجا تبلیغ می‌کنیم.

آمریکایی ها در عراق تبلیغ می کنند که حشد الشعبی به نفع عراق نیست، اگر هم یک مسئولی از آن کشور این حرف ها را تایید کند، بعد از مدتی خودش اعلام می کند اشتباه کرده است . که چندین دفعه این موضوع تکرار شده است.

مقدمات تشکیل بسیج جهانی فراهم شده است

امروز حضور مردمی ؛حزب الله در لبنان ، انصار الله در یمن ، حشد الشعبی در عراق و دفاع وطنی در سوریه را می بینیم ؛اینها صدور انقلاب و اثر فعالیت مستشاری است.

خب این کار تمام شدنی نیست، ما باید فرهنگ شهادت طلبی را در تمام جهان منتشر کنیم. امام خمینی در سال 68 در موضوع پذیرش قطعنامه فرمودند باید بسیج جهانی اسلام را شکل بدهیم. بسیج جهانی اسلام چه زمانی تشکیل می شود؟ تا زمانی که این بسیج جهانی در اروپا و آمریکا تشکیل شود. بسیج جهانی همیشه هم که برای جنگ نیست؟ یا به عبارت بهتر همیشه برای جنگ نظامی که نیست. ببینید ما الان در کشور تهاجم فرهنگی داریم که جنگ نرم است، تحریم ها به ما تحمیل شده شده است که جنگ اقتصادی است. جنگ امنیتی داریم. ما همانگونه که در جنگ فرهنگی ، اقتصادی، امنیتی و.. بسیج لازم داریم در میدان جنگ نیز سرباز لازم داریم.

ما می خواهیم از ارزش ها اسلام در دنیا دفاع کنیم، هیچ کشوری نمی‌تواند در دنیا بگویید چرا از اسلام حمایت می کنید. خیلی از این مدعیان می گویند جهان آزاد است، همه می توانند حرف شان را بزنند، البته همین ها وقتی از اسلام و انقلاب اسلامی سخن به میان می آید مانع می شوند.

چه چیزی از دست داده ایم و چه گرفته ایم؟

در محاسبات سیاسی دنیا می گوییم چه چیزی دادیم و چه چیزی گرفتیم، ما باید ببینیم در لبنان چه داده‌ایم و چه گرفتیم؟ بله‌، اسرائیل آمده به لبنان حمله کرد و خرابی های زیادی هم به بار آورد و افراد زیادی را به شهادت رساند. اما یک حزب الله زاییده جنگ 33 روزه است که امروز خواب را از چشم های آمریکا گرفته است. چی دادیم و چی گرفتیم؟

این که ما می گوییم آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند، شوخی نمی کنیم. آمریکا اگر می توانست جمهوری اسلامی بر اندازد این کار را نمی کرد؟ امریکا اگر می توانست سوریه را از بین ببرد، از بین نمی برد؟ آمریکا نمی تواند دولت قانونی سوریه را بردارد. آمریکایی که بیش از چهار سال است در سوریه نتوانسته به اهدافش برسد ابر قدرت است؟ شکست آمریکا در جهان دستاورد چیست؟ دستاورد همین فرهنگ جهاد و شهادت است. نتیجه همین تقابل ها و مجاهدت هاست این مقاومت ها و ایستادگی ها ثمره چیست؟ شما ظاهر قضیه را می بیننید که این رژیم آل سعود، یمن را بمباران می کند و مردم بی دفاع را به شهادت می‌رساند. اما نتیجه جنگ یمن این است که انصار الله به عنوان یک قدرت ظهور کرد. هفت ماه مردم یمن دارند با دنیا می جنگد! شوخی است؟ عربستان که هشت ماه است در یمن گیر افتاده است چه قدرتی است؟. امروز آمریکا مجبور است در محاسباتش انصار الله را در نظر بگیرد.

استکبار امروز در عراق، بحرین، یمن، افغانستان، سوریه و.. مانده است.ما در انقلاب شهید دادیم اما در مقابل آن یک قدرت 2500 ساله را که هیچ، قدرت آمریکا را در ایران شکستیم یمن امروز هزینه می دهد، اما امروز ملت آن ابهت یک کشوری که به کمک پول های نفتی هر جنایت که می خواست انجام می داد و خود را هم متولی حرمین جا زده بود شکست! این کم چیزی است؟

حالا در آینده روشن تر خواهد شد. ما اگر در سال شصت و هفت می‌گفتیم ما در آینده صدام را ازبین خواهیم برد، صدام در عراق سقوط خواهد کرد و مردم عراق حامی جمهوری اسلامب خواهند بود، آیا کسی باور می کرد؟ امام در سال 56 می فرمودند ما قدرت آمریکا را در هم می شکنیم، اما خیلی ازسیاسیون می گفتند این چه حرفی است که امام می‌گوید؟ البته هنوزهم عده ای منکر ابن موضوع هستند، اما این یک واقعیت است در جهان امروز. خود آمریکایی ها به آن معترفند.

گفت و گو از: سید فخرالدین موسوی