16 آذر ماه 1394، یک روز پر حرارت برای دانشگاهیان بود. رئیسجمهور به بهانه این روز به دانشگاه صنعتی شریف رفت و در نشستی حاضر شد که شاید مهمترین[...]
یادداشت: 16 آذر ماه 1394، یک روز پر حرارت برای دانشگاهیان بود. رئیسجمهور به بهانه این روز به دانشگاه صنعتی شریف رفت و در نشستی حاضر شد که شاید مهمترین دستاورد آن، تقاضای روحانی از دانشجویان برای نقد دولت بود، تقاضایی که با سابقه دولت یازدهم در مقابله با منتقدان، باید آن را به فال نیک گرفت.
دانشجویان بسیار زود به درخواست روحانی پاسخ دادند و انتقاد از نحوه برگزاری دیدار دانشجویان و رئیسجمهور را آغاز کردند. 10 تشکل دانشجویی دانشگاه صنعتی شریف در نامهای خطاب به وی اعلام کردند: «بخش قابلتوجهی از سهمیه حضور در این دیدار به کسانی تعلق گرفته که معمولاً از فضای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی دانشگاه دور هستند. این موضوع سبب خواهد شد تا تصویری کاملاً غیرواقعی و گلخانهای از دانشگاه در رسانهها و پیش چشم رئیسجمهور منعکس شود. در واقع جای بدنه دانشجویان در مراسم روز دانشجو خالی است.»
البته این تنها اعتراض به حسن روحانی درباره حضورش در دانشگاه نبود، فرازهای متعددی از سخنان رئیسجمهور نیز با انتقاد دانشجویان روبهرو شد. دانشجویان منتقد بر این باور بودند که ترسیم فضای حال و گذشته روحانی از دانشگاههای کشور، قرابتی با واقعیت ندارد؛ آنها تجلیل رئیسجمهور از برخی شخصیتها را تعجبآور دانستند و بخشهای دیگری که با انتقاد تند دانشجویان روبهرو شد.
اما این نشست، تنها مراسم ملتهب روز دانشجو نبود؛ در دانشگاه امیرکبیر کرباسچی با تطهیر فتنهگران، اعتراضها را برانگیخت و برخی تشکلهای وابسته به اصلاحات با پرتاب گاز اشکآور، مراسم 16 آذر در این دانشگاه را به هم زدند. در دانشگاه تهران نیز مراسمی ساختارشکنانه با حضور فائزه هاشمی برگزار شد؛ حال مرور کلی این اتفاقات و همه موارد دیگری که در روز گذشته شاهد آن بودیم، نشان میدهد که برخی از جریانات سیاسی با ورود به فضای دانشگاهها و برگزاری مراسمهای حاشیهساز و حمایت از فتنهگران، آن هم درست در آستانه انتخابات در تلاشند تا با سیاستزده کردن دانشگاه و استفاده ابزاری از دانشجویان به اهداف سیاسی خود دست یابند.