کانادا و قطعنامه های تکراری و خسته کننده

پایگاه بصیرت / گروه بین الملل/حسین یاری

اخیرا شاهد صدور قطعنامه ضد ایرانی و حقوق بشری پیشنهادی کانادا علیه جمهوری اسلامی ایران بودیم. کشور کانادا که در کنار ایالات متحده آمریکا و دیگر کشورهای غربی طی سال های اخیر یکی از اصلی ترین حامیان گروه های تروریستی و تکفیری در منطقه محسوب می شود، در اقدامی که نشان از کینه توزی اتاوا و حامیان و شرکای غربی آن دارد، ایران را نسبت به نقض حقوق بشر متهم کرده است. در این خصوص لازم است سه نکته را مدنظر قرار دهیم:
1-"استفان دیون"، وزیر خارجه کانادا، که کشورش بانی صدور قطعنامه سالیانه اخیر بوده است، مدعی شد کانادا و جامعه جهانی از دولت ایران می خواهند در راستای بهبود وضعیت حقوق بشر در این کشور گام بردارد. کانادا از سال 2003 میلادی به همراهی برخی کشورهای منطقه و همراهان خود بانی صدور قطعنامه های مشابه ضد ایرانی بوده است. واقعیت امر این است که "حقوق بشر" واژه ای کاملا غریب در ادبیات و قاموس شورای امنیت سازمان ملل متحد محسوب می شود. در حالی که کشورهایی مانند عربستان سعودی، بحرین، قطر و ترکیه در منطقه مشغول سرکوب مسلمانان و حمایت از گروه های تروریستی و تکفیری هستند، کشوری مانند کانادا که ردّ پای آن در جنایات غرب در افغانستان، عراق و سوریه طی یک دهه اخیر قابل مشاهده است به بانی صدور قطعنامه علیه ایران تبدیل می شود!
حمایت کشورهای ناقض حقوق بشر از این قطعنامه بیانگر طنز تلخی است که در جامعه به اصطلاح جهانی حاکم است. در این معادله، حقوق بشر حکم حلقه مفقوده ای را دارد که صرفا در راستای نیل به اهداف غرب مورد توجه و استناد قرار می گیرد.
2- در آبان ماه امسال، پیش نویس قطعنامه سیاسی و غیر حقوقی پیشنهادی  کانادا علیه ایران با تنها 78 رای موافق در مقابل 35 رای مخالف و 69 رای ممتنع  تصویب شد. هر سال که می گذرد، میزان حمایت از این قطعنامه کمتر می شود زیرا حتی برخی از اعضایی که همواره با این قطعنامه غیر حقوقی همراه بودند نیز نسبت به ماهیت سیاسی و خصمانه وی آگاه هستند. دولت کانادا نتوانسته است رای مثبت  104 عضو سازمان ملل متحد (اکثریت اعضا) را در این خصوص جلب کند. در چنین شرایطی دولت کانادا نیز متوجه اقبال کم فروغ بازیگران مستقل نظام بین الملل نسبت به ادعاهای خصمانه خود علیه کشورمان در زمینه حقوق بشر شده است.
3- قطعنامه ضد حقوق بشری اخیر به وسیله دولت جدید کانادا، یعنی دولت لیبرال جاستین ترودو تصویب شده است. بدیهی است که معنای این اقدام تأثیرپذیری دولت جدید کانادا از صهیونیست هاست و زمان زیادی لازم است تا بتواند خود را از سیطره صهیونیسم نجات دهد. اگرچه دولت جدید کانادا اعلام کرده است که قصد بازگشایی سفارتخانه خود در تهران را (پس از شکست هارپر در انتخابات ) دارد و خود را از ائتلاف تروریستی ضد داعش به صورت ظاهری کنار کشیده است، اما در عمل باید دید تا چه اندازه می تواند از فشار صهیونیست ها رهایی یابد.
 صدور قطعنامه ضد ایرانی اخیر نشان داد که مسئولین سیاست خارجی کشورمان باید ضمن رصد هوشمندانه بازی اتاوا، مراقب محاسبات غیر دقیق در این خصوص باشند. بدیهی است که اقدام اخیر دولت کانادا باید با واکنش قاطعانه دستگاه سیاست خارجی و دولتمردان ما رو به رو شود. در این خصوص بهتر است عواقب و تبعات سیاست های خصمانه سال های اخیر و گذشته کانادا در منطقه در بیانیه ای رسمی برای این کشور و افکار عمومی جهان بازگو شود تا جهانیان بیش از پیش نسبت به پوچی و بی ثباتی اتهامات کانادا آگاه شوند. کانادا و متحدان غربی و عربی آن اساسا به دلیل ارتکاب جرایم متعدد علیه بشریت صلاحیت اظهار نظر در حوزه حقوق بشر در کشورمان را ندارند.
در نهایت این که اقدام اخیر کانادا در بستری به نام سازمان ملل متحد فعلیت یافته است. سازمانهای بین المللی نه تنها اقدامی واقعی در جهت بهبود حقوق بشر در دنیا انجام نداده اند، بلکه خود مولّد بحران های خونین بشری نظیر کشتار ملت های مسلمان بی گناه در منطقه و جهان اسلام هستند. سکوت سازمان ملل متحد در قبال کشتار هزاران زن و مرد و کودک بی گناه در یمن، سوریه، عراق، نیجریه، افغانستان، پاکستان، بحرین، عربستان و ....جملگی بیانگر حقیقتی تلخ به نام بازیچه واقع شدن مفهوم حقوق بشر در نزد سازمان های ظاهرا بین المللی است؛ سازمان هایی که روح جریان سلطه همچنان در کالبد آنها جاریست..../