فرانسه درحالی جزء اولین مقاصد اروپایی روحانی قرار گرفت که به عنوان سرسختترین و کارشکنترین طرف در مذاکرات هستهای مشهور شده بود و هنوز عهدشکنی و خیانتهای شرکتهای فرانسوی [...]
یادداشت: اجرای برجام و
رویکرد دولت به توسعه روابط با کشورهای اروپایی، زمینهساز سفر پرحاشیه
رئیسجمهور کشورمان به اروپا شد. روحانی ابتدا راهی ایتالیا شد، کشوری که
اقتصادش درگیر رکود بیسابقه است، به گونهای که مؤسسه آماری «چنسیس» در
گزارش سالیانه خود اعلام میکند، بحران اقتصادی، ایتالیا را ۱۰ سال به عقب
برگردانده است. این در حالی است که متأسفانه رئیسجمهور کشورمان در ایتالیا
نشست خبری مشترک خود را در کنار مجسمه ماركوس آئورليوس آنتونيوس، سردار
«رم» در جنگ با ایران برگزار کرد تا خبر قراردادهای اقتصادی بستهشده به
ارزش ۱۸ میلیارد دلار در بین حاشیههای این سفر گم شود؛ البته حاشیههای
سفر رئیسجمهور با ترک ایتالیا پایان نیافت و در فرانسه نیز شاهد اتفاقات
عجیبی بودیم. فرانسه درحالی جزء اولین مقاصد اروپایی روحانی قرار گرفت که
به عنوان سرسختترین و کارشکنترین طرف در مذاکرات هستهای مشهور شده بود و
هنوز عهدشکنی و خیانتهای شرکتهای فرانسوی در خاطر ایرانیان زنده است. با
این همه در کمال تعجب، ایرانیان از صفحه تلویزیون شاهد دیدار بالاترین
مقام اجرایی کشورمان و نماینده ملت ایران با رئیس چند کمپانی بدعهد فرانسوی
بودند! دیدارهایی که میتوان از آن به منزله تنزل جایگاه ایرانیان نام
برد؛ جالبتر از این دیدارها، عقد قرارداد با شرکتی، چون پژو بود تا این
شرکت ماشین سال ۲۰۰۸ خود را در سال ۲۰۱۷ در ایران تولید کند! شرکتی که به
بهانه تحریمها در سال ۱۳۹۱ و درحالی که هنوز دو سال از زمان قراردادش با
ایران باقی مانده بود، همکاری خود را با ایران قطع کرد و به دنبال آن، شرکت
ایرانخودرو از ناحیه توقف ارسال قطعات متحمل خسارتهای سنگینی شد. بیشک،
شنیدن و دیدن اخبار سفر رئیسجمهور به فرانسه، این سؤالات را مطرح میکند
که آیا هیچ کمپانی دیگری در جهان، جز پژو وجود ندارد؟ و حتی اگر اینچنین
است، نباید دیدار با رئیس یک کمپانی به رئیس شرکتهای خودروساز یا در نهایت
به وزیر صنعت واگذار میشد؟ آیا این دیدارها و عقد قرارداد، این مفهوم را
به دیگر کشورها و شرکتها منتقل نمیکند که هر چه بیشتر کارشکنی کنید،
مقربتر و محبوبتر خواهید بود؟