سیاست‌هایی که اگرچه بارها و بارها از زبان مسئولان دولتی و نمایندگان مجلس به گوش رسیده است، اما مردم طی این دو سال کمترین تلاش را برای تحقق این امر شاهد بوده‌اند و گزاف نیست [...]
یادداشت: فقط سه روز دیگر
باقی است تا ابلاغ سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی از سوی رهبر معظم انقلاب
دوساله شود؛ سیاست‌هایی که اگرچه بارها و بارها از زبان مسئولان دولتی و
نمایندگان مجلس به گوش رسیده است، اما مردم طی این دو سال کمترین تلاش را
برای تحقق این امر شاهد بوده‌اند و گزاف نیست اگر بگوییم ما هنوز هیچ
نتیجه‌ای از تکرار مکرر اقتصاد مقاومتی از زبان مسئولان نگرفته‌ایم، اما در
مقابل به عینه مشاهده می‌کنیم که همچنان دولتمردان نگران قیمت نفت هستند و
در فکر افزایش تولید نفت برای تأمین منابع بودجه کشورند. این در حالی است
که در پیش چشم مردم هزینه‌های هنگفت صرف خرید کالاهای مصرفی می‌شود و هر
روز آمارهای واردات به کشور در حال افزایش است و برای نمونه، شاهد آن
هستیم که واردات کالاهای چینی در دولت یازدهم نسبت به دولت قبل، ۸/۳ برابر
شده یا به عبارتی ۲۷۷ درصد افزایش پیدا کرده است. روندی که درست ضد سیاست
اقتصاد مقاومتی است که بند هشتم آن تأکید می‌کند: «مدیریت مصرف با تأکید بر
اجرای سیاست‌های کلی اصلاح الگوی مصرف و ترویج مصرف کالاهای داخلی همراه
با برنامه‌ریزی برای ارتقای کیفیت و رقابت‌پذیری در تولید.» موضوعی که حتی
با اجرایی شدن برجام و لغو تحریم‌ها که دولت آن را عامل مشکلات اقتصادی
می‌دانست، تغییر نکرده و این بار سبب افزایش واردات از کشورهای غربی شده
است، به شکلی که اخبار رسمی نگران‌کننده‌ای نیز در این‌باره منتشر شده و
انتقادهای فراوانی را به همراه داشته است که از جمله مهم‌ترین منتقدان آن،
اقتصاددانان و اهالی سیاست هستند؛ ولی رئیس‌جمهور با همه انتقادهایی که به
دولت یازدهم می‌شود و با توجه با آمارهای نگران‌کننده که درباره وضع
اقتصاد در روزهای اخیر منتشر شده است، همچنان تأکید می‌کند، اقتصاد مقاومتی
اولویت و برنامه دولت است، گویی دوسال برای آغاز این سیاست کافی نبوده
است! این وضعیت نشان‌دهنده این واقعیت تلخ است که باید همچنان منتظر
اقدامات عملی دولت بمانیم، اما تا کی؟
