در دولت روحانی هر ماه 5352 ایرانی شغلشان را از دست داده اند

پایگاه بصیرت

 احمد توکلی عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس شورای اسلامی در نامه ای به اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهور نسبت به افزایش نرخ بیکاری در دولت یازدهم و تشدید رکود با وجود ارائه دو بسته خروج از رکود از سوی دولت انتقاد کرد.

متن نامه توکلی به جهانگیری به این شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم

برادر ارجمند جناب آقای مهندس جهانگیری

معاون اول محترم رئیس جمهور

سلام علیکم

در ارتباط با مصاحبه بنده در روز یکشنبه 25 بهمن و پاسخ جنابعالی در روز دوشنبه 26 بهمن چند نکته و مطلب را تقدیم می کنم تا تذکری باشد برای من و شما و سایر مسئولان کشور همچنین شاید تشفی خاطر مردم را نیز دربرداشته باشد. همه اذعان داریم که شفافیت رفتار مسئولان امری ضروری و انتشار به موقع شاخص های اقتصادی، بر اساس قانون آزادی دسترسی و انتشار اطلاعات، قانون مرکز آمار ایران و قانون برنامه پنجم، وظیفه قطعی دولت است، بر این اساس عدم انتشار به موقع نرخ رشد فصلی را بخل در دادن اطلاعات خواندم و اضافه کردم: اینکه دولت اکنون نرخ رشد را اعلام نمی کند نمی خواهد پیش مردم شرمنده شود. این سخن من ظاهرا شما را عصبانی کرد و با ردیف کردن سوء سیاستها و سوءعملکردهایی از دولت پیشین آنها را به همه سیاستمداران غیر از خودتان و جناح اصلاح طلب نسبت دادید و آنان را مستحق شرمندگی شناختید. توجه جنابعالی را به نکات زیر جلب می‌کنم :

1.گرچه به دلایلی که عرض خواهم کرد، حرف درست و بجایی زده­ ام، ولی اگر شما قضاوتی غیر از این داشتید نباید این همه برآشفته می شدید و می توانستید با استدلال و منطق پاسخ اینجانب را بدهید و در صورت اثبات درستی عملکرد دولت، موجبات خرسندی جامعه و البته شرمندگی بنده را فراهم می کردید چرا که مردم در این قبیل مسائل رفتار و گفتار ما و شما را با ادعاهایمان محک می زنند.

2.خواهش می‌کنم به این پرسش خوب فکر کنید: اگر دولتی به مردم خویش وعده هایی داد ولی در عمل آن وعده ها لباس تحقق نپوشید، باید احساس سرافرازی کند یا احساس شرم به وی دست دهد و ابراز شرمندگی نماید؟ فکر نمی کنم پاسختان با جواب من که احساس شرمندگی را حق و ابراز آن را وظیفه میدانم، تفاوتی داشته باشد. زیرا جنابعالی نیز در مصاحبه خود دولت گذشته را به دلیل خلف وعده ها و اتلاف منابع و عدم تحقق دعاوی نجات بخشش مستحق شرمندگی در برابر خلق خدا دانسته اید و بنده را نیز در سلک آنان شمرده ­اید. اولا، همه می دانند که لااقل از حیث مخالفت با کجروی ها و هنجارشکنی های آن زمان بنده پیشگام و میدان دار بوده ام و از این بابت شرمندگی احساس نمی کنم؛ ثانیا، متاسفانه شما و اکثر دوستانتان به عنوان اقلیت، همچنین برخی از دوستان من به وظیفه نهی از منکر در برابر دولت وقت عمل نکردید و از این حیث شریک در وقوع آن منکرات هستید و باید به اقتضای حیا و آزرم عمل کنید؛ و ثالثا، که از همه مهمتر است، بنده به سهم خودم از این که برخی از دوستانم به آن وظیفه عمل نکردند شرمنده هستم. بالاخره حاصل کار ما نمایندگان مجالس اخیر و دولت قبل و دولت فعلی که دولت ما هم هست، این شده که ما اکنون 11 میلیون حاشیه نشین داریم! فقر ناشی از رکود آغاز شده در گذشته و تشدید شده در دولت تدبیر و امید، کارتن خوابی را به زنان تعمیم داده، سن ازدواج را بالا برده و نرخ طلاق را افزوده و . . .  و دو بسته سیاستی ضد رکود شما نیز دردی را دوا نکرده است. من با برخی از دوستانم چه در دولت پیشین و چه در دولت فعلی همواره دلسوزانه انتقاد همراه با راه حل داشته ایم، با این وجود، از این وضعیت شرمنده هستیم. شما را نمی‌دانم!

3.بنده  همواره سعی کرده ام انصاف را در باره رفیق و رقیب رعایت کنم شاهد مطلب در همین مصاحبه وجود دارد که گفته ام : آقای روحانی زمانی دولت را در دست گرفت که کشور با اعمال تحریم‌های بین المللی در شرایط سخت اقتصادی قرار گرفته است. افزایش نقدینگی و عدم مدیریت ارز حاصل از فروش نفت باعث شده بود نتوانیم اقدامی را برای بهبود اوضاع انجام دهیم. اما درحال حاضر باید از دو اقدام مثبت دولت نیز یاد کنیم که یکی از آنها ثبات بازار ارز و دیگری کاهش نرخ تورم است. در پایان مصاحبه نیز به خاطر برخورد مثبت آقای مهندس زنگنه با منتقدان الگوی قراردادهای نفتی شکرگزاری کرده ام.

4.بنده به این نکته واقفم و بارها به آن تصریح کرده ام که وقتی پس از 8 سال که کشور با ارز نفتی به ارزش متوسط سالانه 80 میلیارد دلار اداره شده، دولتی کار را به دست بگیرد که بخواهد سالانه با متوسط 45 میلیارد دلار ـ متوسط درآمد نفت و گاز دو سال 92 و 93 ـ درآمد نفتی کشور را اداره کند، چقدر دشوار است. ولی برادر عزیز! شما آمده اید که تحولی در رفتار و سیاست و عملکردهای گذشته ایجاد کنید، نه آن که به بهانه اینکه عده ای در دولت گذشته کارهای آن دولت را تحمل می‌کردند، اولا به کسی حق ندهید اگر دولت شما کار مشابهی کرد، انتقادی بکند، ثانیا فقط لطمات دولت پیشین را ذکر کنید و خدماتش را به کلی ناگفته بگذارید، و ثالثا، کاری را از آنان بد بدانید و مستوجب شرمندگی و اعتذار ولی اگر خودتان مبتلا شدید سرفرازی کنید. فقط به یک نمونه از گزارشی اشاره می کنم که مشروح آن امروز در سایت الف و سایر رسانه ها منتشر شده است:

آقای دکتر مسعود نیلی، مشاور اقتصادی فعلی رئیس جمهور در 25 فروردین 1392 با حضور در برنامه پایش، ضمن مقایسه آمار مشابه تعداد شاغلان سالهای 1385 تا 1390 نشان داد در طول سالهای میانی دولت سابق، هر سال فقط 14هزار شغل ایجاد شده است. رسانه های منسوب به اصلاح طلبی، فردای پخش آن برنامه پایش، آمار ارائه شده توسط دکتر نیلی را تکان دهنده خوانده و با تمسخر تعداد اشتغال ایجاد شده در دوره آن دولت را حدود صفر اعلام کردند. حالا گزارش مذکور با همان روش آقای دکتر نیلی و به اتکای همان منابع آماری رسمی نشان می دهد که طی 27 ماه ـ دو سال و 3 ماه از تابستان 1392 تا پائیز 1394 ـ از عملکرد این دولت، نه تنها به طور خالص شغلی ایجاد نشده، بلکه هر ماه 5352 ایرانی شغل شان را از دست داده اند! با توجه به وعده های مکرر رونق و ناکامی بسته های سیاستی دولت که این وضعیت تلخ نشانی از آن است، شرمندگی شایسته است، نه فرا افکنی.

برادر جهانگیری! صادقانه عرض می‌کنم چه در مجلس آینده به رای مردم بار مسئولیت نمایندگی بر دوشم بماند و چه به خواست مردم از تعهد نمایندگی معاف شوم، برای آنکه خدماتتان به این مردم نجیب و باوفا افزون شود از هیچ کوششی فروگذار نخواهم کرد تا شما و ما نزد خدا و خلق خدا به جای شرمندگی، سربلند باشیم.