کارگردان دینی و انقلابی کشورمان «فرج‌الله سلحشور» در حالی جان‌به‌جان آفرین تسلیم کرد که در طول ۶۳ سال عمر با برکت خود به دنبال پرثمر کردن درخت اسلام[...]
یادداشت: کارگردان
دینی و انقلابی کشورمان «فرج‌الله سلحشور» در حالی جان‌به‌جان آفرین تسلیم
کرد که در طول ۶۳ سال عمر با برکت خود به دنبال پرثمر کردن درخت اسلام و
انقلاب بود و در همین راستا نیز هنر را به خدمت گرفت. او فعالیت هنری خود
را با بازی در فیلم «توبه نصوح» (۱۳۶۱) آغاز کرد و کارگردانی مجموعه‌های
تلویزیونی تاریخی- مذهبی، چون «ایوب پیامبر»، «اصحاب کهف» و «یوسف پیامبر»
را برای صداوسیمای جمهوری اسلامی برعهده داشت که با استقبال خوب مخاطبان
داخلی و خارجی همراه بود. او مانند برخی دیگر از کارگردانان این کشور به
دنبال جوایز اسکار و... نبود و شاید به همین دلیل باشد که پیر و مرادش امام
خامنه‌ای در پیامی که پس از فقدان او صادر کرد، نوشت: «آثار پرآوازه و
ماندگار این هنرمند باایمان که مرزهای کشور را درنوردیده و مایه آبرو و
اعتبار هنر سینمای ایران در چشم ملت‌های دیگر گشت، بی‌گمان در شمار حسنات
بازمانده از وی و موجب اجر الهی و نام نیک مردمی ایشان خواهد بود.»
سلحشور
تنها یک هنرمند نبود، بلکه یک انقلابی و جهادگر بود که سنگر مبارزه خود را
در عرصه هنر گزیده بود و از همین رو شجاعانه نسبت به بیان برخی اشکالات و
معضلات در عرصه سینما و هنر زبان می‌گشود و از زخم‌زبان‌ها و طعنه‌ها ابایی
نداشت. قاطبه هنرمندان و کسانی که با وی کار کرده بودند نیز او را به این
روحیاتش می‌شناختند تا جایی که طی یک روز گذشته در فحوای پیام‌ها،
مصاحبه‌ها و واکنش‌های خود به آن اشاره داشته‌اند؛ اما در این میان جای
تأسف دارد که وزیر فرهنگ و ارشاد، که متولی اصلی فرهنگ در دولت است، به این
ضایعه سنگین رخ داده در جامعه هنری، واکنشی سرد و از روی رفع تکلیف نشان
داده و به یک پیام کلیشه‌ای و ساده بسنده کرده است. آیا آقای وزیر درباره
دیگر هنرمندان این کشور که شاید برخی از آنها به اندازه فرج‌الله پشتوانه
ارزشی نداشته باشند هم این‌گونه برخورد می‌کند؟!
