تکرار برجام؛ آری یا خیر؟

گذشت زمان همواره ابعاد و حواشی پیدا و پنهان اتفاقات و موضوعات را روشن می کند؛ ابهام ها را می زداید، واقعیت ها را نمایان می‌سازد و حقایق را از پنداشته ها، توهم ها، ادعاهای کاذب و فضاسازی‌ها جدا کرده و اهداف و نیت های واقعی را روشن می سازد. البته هستند کسانی که در لحظه وقوع حادثه ها و اوج گرد و غبار میدان حادثه‌ها و پیچیدگی رویدادها هم می توانند به برکت بصیرت و نور الهی، خودی را از دشمن، حق را از باطل، واقعیات را از صحنه‌های بزک شده، و راه را از بیراهه تشخیص دهند و سرگردان حوادث نشوند، به قول معروف با هر وزش بادی نلرزند؛ اما به طور معمول باید زمان سپری شود و غبارها فرو نشیند تا درک واقعی‌تری بدست آید و عبرت و تجربه‌ای حاصل شود و این تجربه جدید بدست آمده روشنگر راه آینده قرار گیرد.
***.
جریان مذاکرات طولانی، ملال آور و البته از روی ضرورت و مصلحت برجام هم چنین حالتی دارد. خوشبینی‌های افراطی برخی که معتقد بودند با تصویب برجام تمامی تحریم ها رفع می شود، رفاه به ارمغان می آید و حتی مشکل آب کشور را هم برخی به توافق هسته‌ای گره می‌زدند و ده‌ها حرف و حدیث از جنس گل و بلبل، اکنون رنگ باخته و میدان حادثه‌ای که برای پسابرجام ترسیم و توصیف می‌شد، نمایان شده است. برخی تحریم ها بر روی کاغذ نوشته شد که برداشته خواهد شد، ولی امروز شاهدیم که همان شکل تحریم‌ها بر روی کاغذ های دیگری- قطعنامه های تحریمی جدید- به سرعت بازگشته و عملاً نشانی از رفع تحریم و تکان اقتصادی در کشور و چرخیدن موتور اقتصادی خانواده‌های ایرانی، آن طوری که قبل از برجام قول آن داده می‌شد، نیستیم.
 دشمن، هنوز نیز دست از غبارآلود کردن صحنه برنداشته و قول رفع تحریم‌ها را منوط به اجرای برجام های دیگری داده است. برجام موشکی، تغییر رفتار نظام ایران (دست برداشتن از آرمان فلسطین، عدم حمایت از جبهه مقاومت، عدم تهدید رژیم صهیونیستی و...)، اجرای حقوق بشر در ایران‌ با معیار منحط غربی (احترام به همجنس‌گرایی، آزادی بدحجابی و بی‌عفتی در جامعه و...)، حذف توان موشکی و قدرت دفاعی بازدارنده کشور و دیگر برجام هائی که برای خالی کردن نظام اسلامی از محتوا و اصول انقلابی، پایانی برای طرح آن‌ها متصور نیست و معلوم هم نیست که آیا با اجرای تمامی این برجام‌ها، دشمن باز دست از دشمنی بردارد و تحریم‌های اقتصادی را که رفع آن‌ها تأثیری اساسی در اقتصاد ایران ندارد، متوقف کند.
با اجرای برجام‌های مد نظر امریکا، صورتی بدون سیرت وکالبدی بدون روح از انقلاب اسلامی باقی‌می‌ماند. برجام پرونده هسته‌ای نیز به ازعان سردمداران امریکایی قرار است مدلی باشد برای خود کنترلی و استحاله داوطلبانه و تدریجی نظام مقدس جمهوری اسلامی. استفاده از تجربه کشورهایی چون مصر، روسیه، لیبی و ... در زمینه سازش و هم‌جهت شدن با سیاست‌های امریکا و عاقبت این کشورها درس عبرتی است برای دولتمردان که فریب بهشت خیالی غرب را نخورند و با فعال کردن توان و امکانات داخلی، با تلاش جمعی و با اجرای صحیح اقتصاد مقاومتی برای کشور رفاه بیاورند. رفاه عاریتی نه پابرجا خواهد بود و نه بدون هزینه. سادات، گورباچف، یلتسین، قذافی و...مسیر گفتمان اعتمادساز و امتیازدهی به امریکا را تجربه کردند و باختند و هرگز نتوانستند ملت‌های خویش را به امنیت و رفاه برسانند.
***
اما برجام، تنها یک مورد بود. موردی خاص و استثنا آن هم برای کاستن از شری بزرگتر و ظلمی عظیم که توسط دشمن دنبال می‌شد: ترویج مستمر و فزاینده هراس از جمهوری اسلامی ایران به بهانه موهوم خطر ساخت سلاح هسته ای؛تصاعد مداوم تحریم ها و تهدیدها به همین بهانه؛ ساختن چهره ای همچون کره شمالی و ... از ایران در بین افکار عمومی جهان
البته برجام قراردادی مشخص بود، برای رفع تحریم های ظالمانه در قبال کاهش برخی فعالیت‌های هسته ای صلح آمیز ایران در مدتی محدود. برجام معامله‌ای بود پایاپای، محدود و زمان دار که طرفین این قرارداد حق داشتند در صورت بدعهدی طرف مقابل به سیاست‌های قبل از برجام بازگردند و این مسیر در صورت بدعهدی طرف مقابل، برای دولت ایران باز است که به رویکرد قبل از توافق باز گردد.
***.
اکنون بعد از گذشت چند ماه از برجام، پرده های تزویر امریکائی ها فرو ریخته است. سخنان صریح و پرتکرار سران امریکا و عملکرد عینی آن‌ها در نقض توافق برجام‌(بر نداشتن تحریم‌ها و افزودن تحریم‌های جدید) آب پاکی را بر روی کسانی که امید به دیپلماسی مذاکره مستقیم با امریکا و گفتگوی سازنده! با کدخدا داشتند را نقش بر آب کرده و درستی گفتار حکیمانه، تجربه شده و آزموده رهبر معظم انقلاب پیرامون عدم اعتماد به امریکائی ها و خوشبینی به آن‌ها را به اثبات رسانیده است:
"من خوشبین نیستم ،چون تجربه من این را نشان می دهد. امریکائی ها، هم غیر قابل اعتمادند، هم غیر منطقی‌اند، هم در برخوردشان صادق نیستند."(920430)
***
برجام، پایانی بر مسیر خطای اعتماد به امریکا و غفلت از توان خودی است. یک بار و برای همیشه این تجربه ما را بس است. مذاکرات برجام موردی خاص بود که پایان یافت و دیگر این شیوه برای هیچ موضوعی هرگز نباید تکرار شود.