اگر نقدی بر برجام داشتیم برای زمانی بود که هنوز تصویب و تأیید نشده بود...
یادداشت: آنقدر بدعهدی‌ها و
رفتارهای توهین‌آمیز طرف مقابل در دوران پسابرجام به سرعت در حال رخ دادن
است که اگر هر روز هم در این‌باره بنویسیم، باز مطالب بسیاری ناگفته خواهد
ماند. برای درک این موضوع کافی است به سفر عالی‌ترین مقام وزارت خارجه
کشورمان به آمریکا نگاهی بیندازیم. هنگامی که وزیر امور خارجه کشورمان در
ایالات متحده به سر می‌برد و با لبی خندان در برابر پرچم ایالات متحده
ایستاده و دستان جان کری را به گرمی می‌فشارد، دیوان عالی آمریکا حکم
می‌دهد که حدود دو میلیارد دلار از دارایی‌های بلوکه‌شده ایران باید به
خانواده‌های قربانیان آمریکایی پرداخت شود که در بمب‌گذاری سال ۱۹۸۳ در مقر
تفنگداران آمریکایی در بیروت کشته شدند. دقیقاً در همین زمان و وقتی ظریف
در راه آمریکاست، جان کری به نشست «جِی استریت» یکی از لابی‌های قدرتمند
صهیونیستی می‌رود و از مهار ایران سخن می‌گوید. هنوز ظریف به تهران
بازنگشته است که اوباما نیز راهی عربستان سعودی می‌شود و ساعت‌ها با سران
رژیم فاسد، پوک و تروریست‌پرور عربستان به مذاکره می‌نشیند تا ثابت کند
آمریکا همچنان در کنار سران مرتجع عرب برای مقابله با ایران خواهد ایستاد و
در مصاحبه‌ای نیز به صراحت اعلام می‌کند، از راه برجام به دنبال ایجاد
شکاف و اختلاف در ایران هستیم!
حال با این شرایط، فرض کنید در داخل
کشور کسانی این‌گونه سخن بگویند: «اگر نقدی بر برجام داشتیم برای زمانی بود
که هنوز تصویب و تأیید نشده بود... برخی می‌خواهند اعلام کنند ملت ایران و
دیپلمات‌های ایرانی پیروز نبوده و آمریکا و صهیونیست‌ها در این عرصه پیروز
شده‌اند. کجا رفت غیرت و تعصب دینی، چرا نمی‌خواهید در برابر عظمت ملت
ایران که یک موفقیت بزرگ تاریخی به دست آورده است، سر فرود بیاورید.»
البته
در اینکه برای رسیدن به توافق با کشورهای گروه ۱+۵، دیپلمات‌های کشورمان
زحمت‌ها و تلاش‌های فراوانی را متحمل شدند، شکی نیست و کسی هم قصد زیر سؤال
بردن آن را ندارد؛ اما حالا که بدعهدی‌های حریف در میدان عمل آشکار شده،
بهتر است فارغ از نگاه‌های سیاسی، واقعیت‌ها را آن طور که هست ببینیم و
متناسب با آن عمل کنیم.
