«به چشمی خیرگی کردن که برخیز / به دیگر چشم دل دادن که مگریز»؛ حکایت مبارزه دولت با فیش‌های نجومی است [...]
یادداشت: «به
چشمی خیرگی کردن که برخیز / به دیگر چشم دل دادن که مگریز»؛ حکایت مبارزه
دولت با فیش‌های نجومی است که از یک طرف می‌گوید در حال مبارزه و مقابله با
فساد اقتصادی است و از طرف دیگر اقدامات رسانه‌ای در مقابله با این پدیده
را نوعی بحران‌سازی برای دولت می‌نامد. مجید انصاری، معاون پارلمانی دولت
در انتقاد از افزایش اسامی صاحبان فیش‌های نجومی و مفسدان اقتصادی، گفته
است: در دوره اصلاحات هر ۹روز یک بحران داشتیم و در این دولت هر روز یک
بحران. گفته‌ای که نشان می‌دهد، مبارزه دولت یک نوع مبارزه فرمایشی، مقطعی و
گزینشی است و واقعاً اراده جدی وجود ندارد که ریشه فساد را بخشکاند.
رهبر
معظم انقلاب اسلامی دو سال پیش(۱۷ آذر ۹۳) در پاسخ به درخواست نامه آقای
جهانگیری، مبنی‌بر صدور پیامی برای«همایش ملّی ارتقای سلامت نظام اداری و
مقابله با فساد» مرقومه‌ای را صادر کردند که اگر به آن مرقومه عمل می‌شد،
اکنون دولت در وضعیت مطالبه‌ای قرار داشت؛ زیرا حضرت آقا برای این همایش
نوشته بودند: «این سمینار و امثال آن بناست چه معجزه‌ای بکند؟ مگر وضعیت
برای شما مسئولان سه قوه روشن نیست؟ با توجه به شرایط مناسب و امیدبخشی که
از لحاظ همدلی و هماهنگی و همفکری بین مسئولان امر وجود دارد، چرا اقدام
قاطع و اساسی انجام نمی‌گیرد که نتیجه را همه به طور ملموس مشاهده کنند
...» اکنون دو سال از آن خطاب دردمندانه می‌گذرد و ما مشاهده می‌کنیم
دوباره در هتل‌های لوکس شمال(!) سمینار گرفته می‌شود؛ این نشان می‌دهد که
دولت سمینار درمانی و سخن درمانی را برای مبارزه با فساد برگزیده است، زیرا
عناصر اصلی قانونی کردن فسادها در این سمینار سخنرانی کرده‌اند و برای
اقتصاد مقاومتی نسخه پیچیده‌اند؛ اگر این روند ادامه پیدا کند، فساد مالی
در سیستم نهادینه شده و دولت مجبور می‌شود به عناصر نفوذی در ارکان اقتصادی
باج بدهد. اگر دولت واقعاً خواهان مبارزه با فساد است و عزم جدی در این
راه دارد، باید نه تنها از نقدهای رسانه‌ای به ستوه نیاید، بلکه از قلم
آنها برای کمک به خود در این امر مقدس استفاده کند.
