هرچند به کرات گفته شده است که در آمریکا تنها دو حزب حرف اول و آخر را می‌زنند، اما بررسی نظرسنجی‌های انجام شده نشان دهنده افزایش قابل توجه اقبال عمومی شهروندان این کشور به احزاب جایگزین همچون لیبرترین‌ها است.
به گزارش گروه بین‌الملل بصیرت به نقل از خبرگزاری تسنیم، در فضای رسانه‌ای این گزاره مشهور وجود دارد که به غیر از دو نامزد احزاب عمده آمریکا شامل دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان، هیچ کاندیدای دیگری شانس قابل توجهی برای رقابت جدی در انتخابات ریاست جمهوری این کشور و جلب اقبال عمومی ندارد.
با این حال، بررسی نتایج نظرسنجی‌های مختلف انجام شده طی سه انتخابات گذشته و فعلی آمریکا نشان دهنده روند رو به رشد اما همراه با افت و خیز اقبال عمومی به نامزد حزب سوم آمریکا یعنی «لیبرترین‌ها» است.
همانطور که در نمودار زیر مشهود است، در انتخابات ریاست جمهوری سال 2008 آمریکا، «باب بار» نامزد این حزب توانسته بود به طور میانگین بین 4 تا 5 درصد آرا را در نظرسنجی‌ها به دست آورد.
اما «گری جانسون» که در سال 2012 نامزد این حزب در انتخابات ریاست جمهوری بود، علمکردی ضعیف‌تر از خود نشان داد که در نتیجه آن اقبال عمومی به وی با کاهشی یک درصدی به میانگین حدود 3 درصد سقوط کرد.
با این حال، در کارزار جاری رقابت‌های ریاست جمهوری، «گری جانسون» که بار دیگر نامزد حزب لیبرترین‌ها شده است تا اینجای کار توانسته است در جلب اقبال عمومی در نظرسنجی‌ها به میانگینی بیش از 7 درصد دست یابد که بیانگر رشد قابل توجهی است.
در ادامه برای آشنایی بیشتر با گری جانسون، دیدگاه‌ها و رویکردهای وی را مرور می‌کنیم.
دیدگاه‌های سیاسی و اقتصادی جانسون
جانسون به حمایت از فلسفه دولت محدود و نیز لیبرالیسم کلاسیک مشهور است. دیدگاه‌های وی از نظر مالی محافظه‌کارانه، حامی آزادی‌های مدنی، مخالف مداخله‌گرایی و بالاخص مخالف حضور نظامی و نیز جنگ‌های خارجی است.
جانسون معتقد است که «دولت باید از ارزش افراد و آزادی‌های مدنی آنها حفاظت کند» و «در زندگی خصوصی شهروندان بدون دلیل دخالت نکند. آزادی فردی و رهایی از کنترل یا قانونگذاری دولتی غیرضروری باید به افراد مطیع قانون اجازه دهد امیال خود را تا زمانی که به دیگران آسیب نمی‌رساند، تعقیب کنند».
جانسون که اعتقاد دارد که نقش دولت «مراقبت از ما در برابر افرادی است که ممکن است به ما آسیب بزنند» اما «باید بیشتر اوقات از زندگی ما خارج باشد.»، می‌گوید: «آزادی‌های مدنی ما در حال فرسایش هستند» و آمریکایی‌ها «از آزادی‌های مدنی‌شان به نام ترس چشم می‌پوشند».
جانسون از بازارهای آزاد و اقتصاد کاپیتالیستی بازار آزاد حمایت می‌کند. وی می‌گوید: «بازارهای آزاد و دولت محدود بنیان شکوفایی و رونق هستند». وی اعتقاد دارد که دولت باید با اجازه به کسب‌وکار برای رقابت بدون محدودیت، بازار آزاد را تقویت کند. وی با کمک‌های دولت به کسب‌وکار مخالف بوده و اعتقاد دارد که آنها به‌غلط «برنده‌ها و بازنده‌ها را تعیین می‌کنند»، این وظیفه مصرف‌کنندگان است نه دولت.
نیروهای نظامی و سیاست خارجی
جانسون اعتقاد دارد که بزرگترین تهدید پیش روی آمریکا این است که «ما ورشکست شده‌ایم». وی در بودجه متوازنی که پیشنهاد داده بودجه نیروهای نظامی را 43 درصد کاهش داده و به‌جای تهاجم بر دفاع متمرکز کرده است. وی می‌گوید: «زمانی که درباره 43 درصد کاهش در هزینه‌های نظامی سخن می‌گویید، یعنی سطح بودجه را به سال 2003 برمی‌گردانید، این پایان جهان نیست».
جانسون می‌گوید آمریکا «باید تنها به‌عنوان آخرین گزینه و بر مبنای قانون اساسی به نیروی نظامی متوسل شود». وی اعتقاد دارد که تداوم حضور نظامی آمریکا در اروپا، ژاپن و در کره جنوبی باید دست‌کم 43 درصد کاهش یابد و اینکه آمریکا باید به مداخله نظامی در افغانستان فوراً پایان دهد. در زمان جنگ عراق، جانسون خواهان پایان مداخله نظامی آمریکا در عراق و لیبی شد. وی پیشنهاد کاهش پرسنل نظامی و غیرنظامی، تحقیق و توسعه، اطلاعات و تسلیحات هسته‌ای را داد.
با این حال برخی اظهارات وی تعهدش به عدم مداخله را زیر سؤال می‌برد. وی در آوریل 2012 در مصاحبه‌ای با نشریه «دیلی‌کالر» گفت که حامی کاهش نیروهای آمریکایی در اروپا و آسیای شرقی است اما نه لزوماً در خاورمیانه. وی همچنین بر اظهاراتش در «ویکلی‌استاندارد» مبنی بر اینکه از اعلان جنگ به‌دلایل بشردوستانه حمایت می‌کند، تأکید کرد.
جانسون همچنین گفت اگرچه اعتقاد دارد حملات با پهپادها دشمنان بیشتری نسبت به آنچه می‌کشند، پدید می‌آورند اما لزوماً حملات پهپادها در پاکستان و یمن را متوقف نکرده و تمام گزینه‌ها را به‌روی میز نگه خواهد داشت.
افغانستان
جانسون در ابتدا از جنگ افغانستان به‌عنوان واکنشی به حملات 11 سپتامبر دفاع کرده گفت: «به ما حمله شد، ما نیز حمله کردیم.»، با این حال وی با تداوم مداخله در افغانستان مخالفت کرده اظهار داشت: «پس از شش ماه حضور در افغانستان فکر می‌کنم که القاعده را به‌کلی نابود کردیم».
وی همچنین اعتقاد داشت که آمریکا «نباید برای ساختن پل‌ها، جاده‌ها، مدارس و دیگر زیرساخت‌ها در کشورهای خارجی پول قرض کند، آن هم در زمانی که چنین کمکی در داخل کشور مورد نیاز است. کمک‌های خارجی غیرنظامی به اقصی‌نقاط جهان چیزی نیست که اکنون توان آن را داشته باشیم».
جانسون در آوریل 2012 به «دیلی‌کالر» گفت که اگرچه نیروها را از افغانستان بیرون خواهد کشید اما گزینه ایجاد یک پایگاه نظامی را در این کشور کنار نمی‌گذارد.
عراق
جانسون از همان ابتدا با جنگ عراق مخالف بود و خواهان پایان حضور آمریکا در این کشور شد. وی گفت از آنجایی که «صدام حسین تقریباً هشت سال است که از قدرت ساقط شده» سربازان آمریکایی «باید عراق را ترک کنند تا این کشور فرصت داشته باشد یکی از اعضای مسئولیت پذیر جامعه جهانی باشد».
اسرائیل
جانسون زمانی که به‌عنوان یک جمهوری‌خواه در انتخابات شرکت کرده بود، گفت که «حق اسرائیل برای موجودیت به‌عنوان یک کشور را به رسمیت شناخته و معتقد است که آمریکا باید از این حق، در صورت لزوم با نیروی نظامی، محافظت کند».
وی همچنین اعلام کرد که اسرائیل یک متحد مهم است و اینکه اتحاد نظامی آمریکا با اسرائیل باید ادامه داشته باشد؛ اما جانسون که مخالف ارائه کمک مالی به کشورهای خارجی است با اعطای این کمک‌ها به رژیم صهیونیستی نیز مخالفت کرده است. وی گفت که از اسرائیل یا هر متحد دیگر که جنگی را شروع کرده‌اند، تبعیت نخواهد کرد.
ایران
جانسون به «دیلی‌کالر» گفت: آمریکا تاکنون به‌صورت جدی وارد تعامل دیپلماتیک با ایران نشده است. ما به آنها یادآوری خواهیم کرد که اگر «ایران یک کلاهک هسته‌ای پرتاب کند، یقیناً دیگر وجود نخواهند داشت» و اینکه این حمله «از جانب اسرائیل خواهد بود».
وی هچنین پیشنهاد باز شدن مسیر تجارت با ایران را داد. وی زمانی که نامزد حزب لیبرترین بود، گفت اعتقاد ندارد که ایران از نظر نظامی یک تهدید است و اینکه از تمام قدرت ریاست‌جمهوری استفاده خواهد کرد تا از حمله اسرائیل جلوگیری کند.
با وجود اینکه در مناظرات درون‌حزبی، بسیاری از لیبرترین‌های موافق توافق هسته‌ای ایران و آمریکا بودند، جانسون درباره برجام بدبین بوده و در مناظرات اعلام کرد که از توافق هسته‌ای حمایت نمی‌کند.
وی مدعی شد: «ایران ثابت کرده که از تروریسم حمایت مالی می‌کند. این کشور حامی مالی شماره یک تروریسم در دنیا است». وی نتیجه می‌گیرد: آزادی مبلغ «165 میلیارد دلار» از دارایی‌های ایران اشتباه بود زیرا «مقداری از این پول صرف تروریسم خواهد شد. نه، ما نباید این توافق را امضاء می‌کردیم. ما نباید دارایی‌ها را رفع توقیف می‌کردیم.».
لیبی
جانسون با مداخله آمریکا در جنگ داخلی لیبی مخالفت کرد. وی اعتقاد داشت: هیچ «هدف مشخصی برای اقدامات نظامی ما در لیبی» وجود ندارد. وی از اینکه «مردم آمریکا صورت‌حساب» عملیات‌های نظامی را پرداخت می‌کردند اظهار ناخرسندی می‌کرد.
اوکراین
در سال 2014، پس از اینکه کریمه به روسیه ملحق شد و در بحبوحه ناآرامی‌های اوکراین، جانسون اظهار داشت که آمریکا نباید در اوکراین درگیر شود زیرا این امر امنیت ملی را به خطر خواهد انداخت.
وی گفت که درگیری آمریکا در اوکراین «به‌مانند این است که روسیه در مسائل پورتوریکو دخالت کند».
