شوک و بهت ناشی از رئیسجمهور شدن دونالد ترامپ و نگاههای تردیدآمیز توأم با نگرانی و هراس از آینده سیاستهای وی، هنوز هم پس از شش روز از انتخابات هشتم نوامبر در رسانهها و اظهارات مقامات و سیاستمداران داخلی و خارجی دیده میشود[...]
یادداشت: شوک
و بهت ناشی از رئیسجمهور شدن دونالد ترامپ و نگاههای تردیدآمیز توأم با
نگرانی و هراس از آینده سیاستهای وی، هنوز هم پس از شش روز از انتخابات
هشتم نوامبر در رسانهها و اظهارات مقامات و سیاستمداران داخلی و خارجی
دیده میشود. به موازات نشست وزرای خارجه کشورهای عضو اتحادیه اروپا در
بروکسل برای بررسی چگونگی تعامل با دولت جدید در فراآتلانتیک، وضعیت آنارشی
و اعتراض به انتخاب ترامپ در شهرهای مختلف آمریکا که هم در حال گسترش
جغرافیایی و هم در حال تند و افراطی شدن شعارها و خرابکاریهاست، پلیس ضد
شورش این کشور در ایالتهای مختلف به حالت آمادهباش درآمده و مهیای
استفاده از گازهای اشکآور و نارنجکهای صوتی است.
نگرانی جهان از
آینده سیاستهای ترامپ به مثابه نگرانی از «تیغ دادن در کف زنگی مست» بوده و
تا حدودی قابل درک است؛ پیام پنجاهوهشتمین انتخابات آمریکا بیش از هر کس
مقامات هیئت حاکمه و قدرت نافذ پشت صحنه این کشور را نگران کرده است؛ زیرا
ترجمانی از یک دگردیسی و انقلاب سیاسی در ساختاری فرسوده، فاسد، ناقض حقوق
بشر، قدرتزده و سلطهپرور است.
آمریکا امروز با بحرانها و چالشهای
بیشماری در داخل تا دورترین جایی که برای خود منافع تعریف کرده مواجه است.
از انباشت پروندههای مداخلات در منطقه، کشمکش قدرت بین روسیه، چین و
آمریکا، پرونده برجام ایران تا وضعیت آنارشیک و تبعیضآمیز داخلی بخشهایی
از چالشهای ترامپ از فردای اسبابکشی به کاخ سفید است. به این موارد تَرَک
برداشتن مدینه فاضله غرب در آرمانشهر آمریکا را اضافه کنید.
آیا
انتخاب ترامپی که یک روز سابقه سیاسی و فرهنگی در کارنامهاش نیست و قرائت
فردی وی از هویت و ارزشهای آمریکایی با هویت و فرهنگ آمریکایی نظام
لیبرالدموکراسی فرسنگها فاصله دارد، میتواند شکافهای متعدد هویتی و
فرهنگی آینده را درک کرده و ترمیم کند؟ این پرسشی است که برای یافتن پاسخ
آن باید صبر کرد، کسی چه میداند شاید ریاستجمهوری ترامپ آغازی باشد بر یک
پایان.