من مراسم تحلیف را با دقت بسیار تماشا کردم و به آنچه ترامپ گفت گوش دادم. او هیچ صحبتی در مورد ایران نکرد و این مثبت است، من در موقعیتی نیستم که بخواهم گمانهزنی کنم، من فقط صبر خواهم کرد تا ببینیم چه میشود[...]
یادداشت: «من
مراسم تحلیف را با دقت بسیار تماشا کردم و به آنچه ترامپ گفت گوش دادم. او
هیچ صحبتی در مورد ایران نکرد و این مثبت است، من در موقعیتی نیستم که
بخواهم گمانهزنی کنم، من فقط صبر خواهم کرد تا ببینیم چه میشود.» باور
کردنش سخت است که چنین جملهای را یکی از مسئولان جمهوری اسلامی ایران بر
زبان آورده باشد که سالها بر کرسی وزارت امور خارجه تکیه زده است و اکنون
رئیس یکی از مهمترین مراکز علمی و فنی کشور، یعنی سازمان انرژی اتمی است!
اما نمیتوان به جنگ واقعیت رفت! متأسفانه، در میان تعدادی از مسئولان ما
نگاه به خارج و این تفکر که باید نشست و منتظر ماند تا آمریکا و دیگران
تصمیم بگیرند، وجود دارد. همان تفکری که معتقد است میتوان با آمریکا
مذاکره کرد و به برد ـ برد دست یافت و پس از توافق چارهای جز چشم بستن بر
عهدشکنیها و بدعهدیهای طرفهای مقابل ندارد؛ همان تفکری که حتی وقتی
آمریکاییها میگویند باید به درون خود متکی شویم و از کار کارگر آمریکایی
حمایت کنیم، برای خریدهای هنگفت خارجی خود لقب «خرید حرفهای» را
برمیگزینند! همان تفکری که دستور برقراری خط پرواز مستقیم میان ایران و
آمریکا را صادر میکند، غافل از اینکه حتی شرکتهای هواپیمایی عربی به
دستور آمریکا، اتباع ایرانی اجازه نمیدهند به هواپیماهای به مقصد آمریکا
سوار شوند؛ تفکری که حتی با بدعهدیهای فراوان آمریکا در توافق هستهای به
دنبال مذاکره با این کشور در مسائل منطقهای و... بود. هیچ تردیدی نیست که
این تفکر نه تنها نمیتواند عزت را برای ایرانیان به ارمغان آورد، بلکه در
درازمدت آسیبهای جبرانناپذیری را به پیشرفت و تعالی کشور وارد خواهد کرد
که نمونههای کوچکی از آن را میتوان در تعدیل برنامه هستهای، تعطیلی
برنامه فضایی و... به وضوح مشاهده کرد.