حرف روز/ از سهم‌خواهی تا جدایی!

پایگاه بصیرت / فتح‌الله پریشان

یادداشت: هرچه به مرداد و موعد تنفیذ و تحلیف ریاست‌جمهوری و آغاز به کار رسمی دولت دوازدهم نزدیک‌تر می‌شویم، بحث کابینه آینده و نحوه چینش آن نیز روند فزونی به خود می‌گیرد. تیتر بیشتر رسانه‌های مکتوب دیروز، به ویژه روزنامه‌های منسوب به یک جریان خاص که نقش بسیاری برای خود در پیروزی آقای روحانی در 29 اردیبهشت قائلند، به این موضوع و هشدارها در این باره اختصاص داشت.
واقعیت آن است که نه روحانی خود را اصلاح‌طلب با قرائت امثال خاتمی و حلقه اول وی می‌داند و نه اصلاح‌طلبان وی را در کسوت اصلاحات می‌بینند و می‌خواهند؛ اما آنچه آنها را در انتخابات‌های 92، 94 و 96 در مسیر هم قرار داد، یک نیاز مشترک برای به دست آوردن قدرت و حضور در چرخه مسئولیت‌های نمایندگی مجلس و ریاست‌جمهوری بود. روحانی که در فکر گشودن راه سوم به نام اعتدال است، برای رسیدن به هدف خود به پایگاه سیاسی و اجتماعی و سازمان رأی اصلاحات نیاز داشت و در مقابل اصلاحات برای زدودن اتهام فتنه 88 و هموارسازی بازگشت به چرخه قدرت به دلیل نداشتن مهره‌ای رأی‌آور که هم بتواند از صافی شورای نگهبان عبور کند و هم برای دوره گذار بدون پذیرش مسئولیت بتواند در دولت و قدرت حضور داشته باشد، به روحانی نیاز داشت. این روند با وجود آرزوی برخی‌ها برای پر کردن شکاف بزرگ گفتمانی و جریانی مابین آنها در دوره دوم ریاست‌جمهوری همچنان ادامه دارد. کنایه محمدرضا عارف به حسن روحانی در همایش شورای عالی اصلاح‌طلبان که واکنش حسام‌الدین آشنا را در پی داشت، تداوم این دعوا در فضای مجازی بود. عارف در این جلسه با بیان اینکه به دنبال سهم از کابینه نیست، خواستار مشورت رئیس‌جمهور با شورای عالی اصلاحات برای ترکیب کابینه شده بود که با واکنش مشاور فرهنگی روحانی به سهم‌خواهی‌های افراد به اسم جریان روبه‌رو شد. روند اختلافات به گمان برخی تحلیلگران به مرور و با آشکار شدن ضعف‌های دولت در برآوردن وعده‌ها و حرکت اصلاحات با هدف تشریک در قدرت بدون پذیرش مسئولیت و تمهید زمینه برای آغاز نقد عملکرد دولت و رقابت برای انتخابات 98 و ریاست‌جمهوری 1400 بیشتر نیز خواهد شد.