هشتم شهريور ماه سالروز شهادت دو نفر از برجسته‌ترين چهره‌هاي تربيت‌يافته در مکتب انقلاب اسلامي است که نام‌شان براي هميشه در تاريخ اين سرزمين خواهد درخشيد. مروري بر سوابق اين دو چهره بنام دهه 1360 در مقام رئیس‌جمهور و نخست‌وزير اين حقيقت را آشکار می‌کند که اين دو چندان در جايگاه مسئوليت اجرايي نبودند[...]
یادداشت: هشتم
شهريور ماه سالروز شهادت دو نفر از برجسته‌ترين چهره‌هاي تربيت‌يافته در
مکتب انقلاب اسلامي است که نام‌شان براي هميشه در تاريخ اين سرزمين خواهد
درخشيد. مروري بر سوابق اين دو چهره بنام دهه 1360 در مقام رئیس‌جمهور و
نخست‌وزير اين حقيقت را آشکار می‌کند که اين دو چندان در جايگاه مسئوليت
اجرايي نبودند. رجايي کمتر از يک ماه رئیس‌جمهور بود و پیش از آن چند ماهي
در جايگاه نخستوزيري نقشآفريني کرده بود، آن هم در حالي که فردي چون
بني‌صدر در جايگاه رياست‌جمهوري قرار داشت و اين خود مهم‌ترين مانع فعاليت
همه‌جانبه شهيد رجايي به شمار مي‌آمد. شهيد باهنر نيز کمتر از يک ماه
نخست‌وزير بود. سؤال اساسي در اين ميان رمز ماندگاري ايشان با وجود مدت کم
حضور در مسند تصمیم‌گیری است و اینکه کدام ويژگي در وجود اين افراد موجب شد
به الگوي جامعه ايراني بدل شوند؟!
اين رمز را بايد در ويژگي‌هاي شخصيت
اين عزيزان جست‌وجو کرد. ويژگي‌هايي چون اخلاص، بصيرت، شجاعت، تدبير،
عقلانيت، تواضع و فروتني و باور به اسلام ناب محمدي(ص) که در يک کلام
ميتوان در «روحيه انقلابي» خلاصه کرد. امروز نظام اسلامي بيش از گذشته
نيازمند حفظ و تقويت و بازتوليد روحيه انقلابي و تزريق آن بر پيکره جامعه
است. اين خصوصيت در همه سطوح جامعه از پايين‌ترين سطح اجتماعي تا مسئولان و
مديران اجرايي و تا نخبگان فکري در مراکز علمي ـ تحقيقاتي بايد فراگير شده
و معياري براي شايسته‌گزيني باشد.
براي تکميل بحث، از آخرين دغدغه‌هاي
رهبر حکيم انقلاب اسلامي که در ديدار با طلاب و روحانيون بيان داشتند، کمک
مي‌گيريم و يادآوري مي‌کنيم که از نگاه معظم‌له «ايستادگي» و «مبارزه»،
لازمه پيشرفت و تحول جامعه اسلامي و تحقق آرمان‌هاي آن است. مبارزه از دل
روحيه انقلابي بيرون مي‌آيد و اين خصوصيت مهم‌ترين ويژگي امثال رجايي و
باهنر بود که ايشان را در صف اول مبارزه قرار داد و به چهره منفور ضد
انقلاب و منافقين و محبوب ملت ايران تبديل کرد. با تقويت و ارتقای روزافزون
روحيه انقلابي‌گري در جامعه ميتوان به تولد مجدد چهره‌هايي، چون رجايي و
باهنر در دهه‌های چهارم و پنجم انقلاب اسلامي اميدوار بود.
