عبور حزب کارگزاران از عیار اصلاح‌طلبی

(روزنامه صبح نو ـ 1396/06/15 ـ شماره 312 ـ صفحه 2)

بار دیگر روند قدرت‌یابی حزب کارگزاران سازندگی در سپهر سیاست کشور آغازشده است. حضور آقای اسحاق جهانگیری در کسوت معاون اولی و قرابت‌های گفتمانی با کلیددار پاستور و از سوی دیگر صدارت یک عضو قدیمی آنان بر ساختمان بهشت، همه شرایط را برای ترسیم «چشم‌اندازی» مناسب برای استمرار فراهم کرده است.

کارگزارانی‌ها برخلاف چپ‌های مدرن که با تابلوی جدید حزب اتحاد ملت کنش سیاسی خود را سامان می‌دهند؛ در گردبادهای سیاست ایران محافظه‌کارانه رفتار می‌کنند.آنان «بقا طلبی» را بر «فنا خواهی» ترجیح می‌دهند و حالا پس از استقرار و تثبیت چهار‌ساله آقای‌حسن روحانی در قوه مجریه، خواهان بقا طلبی بر سریر قدرت هستند. اولین گام برای ترسیم راهبرد حزب کارگزاران سازندگی را آقای محمد قوچانی برداشت؛ قوچانی عضو شورای مرکزی و قائم مقام کمیته سیاسی است. حضور او در کسوت یاران نزدیک مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی منجر به استعفای آقای محمد هاشمی شد. سردبیر هفته‌نامه حزب کارگزاران سازندگی، گام اولیه فضاسازی برای ترسیم راهبرد نهایی را در دو محور مرزبندی با کنشگران اصلاح‌طلب تحت عنوان «متکبران» اصلاحات که آغازگر«رادیکالیسم» خواهند بود و در فضای فکری با رد الگوی رفتاری معطوف بر معیارهای اصلاح‌طلبی، خوانش جدیدی از کنش مهم‌ترین حزب همسو با دولت دوازدهم بیان داشت.

گلایه رادیکال‌ها از رادیکالیسم

برخی از اعضای حزب کارگزاران سازندگی که در رخدادهای پس از انتخابات ریاست جمهوری دهم در روند اغتشاشات خیابانی نقش‌آفرینی کردند، از هرگونه اقدام رادیکالی انتقاد می‌کنند. محمد قوچانی عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی رأی آوری روحانی در انتخابات سال 92 را نشانه عبور اصلاح‌طلبان از «رادیکالیسم» بعد از 88 می‌داند و ترجیح روحانی مصلح و معتدل بر عارف اصلاح‌طلب را اوج پراگماتیسم در میان اصلاح‌طلبان تعبیر می‌کند.

عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی معتقد است که پیروزی‌های نسبی اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس دهم و شوراهای شهر منجر بر «تکبر سیاسی» برخی از اصلاح‌طلبان شده و ماحصل تکبر سیاسی، کوک ساز نامیمون رادیکالیسم بدنه با موج‌آفرینی مطالبات این جریان است و نوشت: «اکنون اصلاح‌طلبان که یک‌بار دیگر در پناه یک دولت معتدل (مانند دولت‌های هاشمی و خاتمی) در تعیین دولت و مجلس و شورا و شهرداری نقش‌آفرین شده‌اند، فهرستی از مطالبات حداکثری خود را ردیف کرده‌اند: حاکمیت یکپارچه اصلاح‌طلبان، در اختیار گرفتن همه پست‌های دولتی، راه ندادن حتی یک اصول‌گرا به شورای شهر، تأکید بر مطالبه بحق اما نابهنگام وزارت زنان، راندن همه اصول گرایان از کابینه و...» محمد قوچانی برآیند رفتار متکبران اصلاح طلب را شکست می‌داند و پیرامون سرنوشت محتوم این کنش سیاسی نوشت: «در دامن زدن به این تکبر می‌توان ردپای رسانه‌های خارجی را به‌خوبی دید: گروهی از اصلاح‌طلبان سابق که جلای وطن کرده و دورکاری سیاسی می‌کنند، آواری از مطالبات و خرواری از انتظارات را بر سر دولت دوازدهم می‌ریزند.»

بازسازی حزبی؛ عبور از آرمان اصلاحات

حزب کارگزاران سازندگی پس از فقدان پدر معنوی خود روند بازسازی تشکیلاتی خود را با نزدیکی دوجانبه با حسن روحانی و آقای علی لاریجانی آغاز کرده است. آنان معتقدند که «ما از ایدئولوژی عبور کرده‌ایم و اکنون زمانه استراتژی است » به همین خاطر آغازگر فاصله گزینی با باورها، مرزبندی‌ها و مطالبات جریان اصلاحات هستند. کارگزارانی ها برخلاف گفتار خط امامی اصلاح طلبان، مرحوم ابراهیم یزدی را«لیبرال انقلابی» معرفی و در سوگ وی مرثیه‌خوانی می‌کنند و در تکاپو برای الگوگیری از سبک سیاست ورزی وی هستند. آنان برخلاف مرزبندی مرسوم اصلاح طلبان، خواهان ائتلاف با اصول گرایان سنتی با محوریت آقای ناطق نوری و علی لاریجانی هستند و جدال‌های اصلاح‌طلبان را بی فایده قلمداد می‌کنند و تقدم عمل‌گرایی بر گفتمان اصلاحات را خواهان هستند. در مهم‌ترین محور تغییرات مبتنی بر فضای جدید سیاست کشور با تقسیم‌بندی کنشگران سیاسی اصلاحات، هرگونه مطالبه خواهی مانند حضور زنان در کابینه دولت حسن روحانی را رادیکالیسم می‌دانند و با این پایه‌گذاری استدلالی، هرگونه تلاش برای رفع حصر، اوج کنش رادیکالی تعبیر خواهد شد.

خط‌ونشان اصلاح‌طلبان؛ تبعات بازی پر ریسک

حامیان دولت دوازدهم و حزب کارگزاران سازندگی، عامل اصلی دامن زدن به مطالبات اصلاح طلبانه را آقای محمدرضا عارف می‌دانند؛ هرچند آنان با موج‌سازی از سخنان حمیدرضا عارف با واژه «ژن خوب» انتقام سیاسی خود را از سیاستمدار یزدی گرفتند ولی آن را کافی نمی‌دانند زیرا محمدرضا عارف گام‌های اولیه برای مبارزه با «سوداگری لیستی» در اردوگاه اصلاحات را برداشته بود و مرجع ضمیر مبارزه‌جویی عارف، حزب کارگزاران سازندگی بود؛ به نحوی که روزنامه آفتاب یزد - ارگان غیررسمی عارف- از ناگفته‌های چینش نامزدهای شورای شهر در لیست امید روایت کرد. این روزنامه اصلاح‌طلب از نقش‌آفرینی یک «کارگزارانی شاخص» خبر داد و در همین راستا نوشت:«یک منبع آگاه توضیحاتی را در مورد ماجرای درخواست 2 میلیارد تومان از برخی کاندیداهای شورای شهر تهران برای حضور در لیست امید ارائه داد. بنا به گفته وی چنین درخواستی از کاندیداهای اصلاح‌طلب مطرح‌شده اما نه از سوی اعضای شورای سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان. گویا چنین درخواستی از جانب دبیر کل یکی از احزاب سرشناس اصلاح‌طلب مطرح‌شده است. بدین‌صورت که وی با برگزاری جلسات خصوصی با کاندیداهای مطرح و خواستار حضور در لیست امید، به آنان پیشنهاد می‌داده که 2 میلیارد تومان بپردازند تا بتوانند در لیست حضورداشته باشند. البته مشخص نبوده آقای غ-ک با چه سازوکاری چنین وعده‌ای به کاندیداها می‌داده است.» پس از انتشار بخشی از راهبرد هدایت بخشی حزب کارگزاران سازندگی برای جریان اصلاحات، آقای علی صوفی از اعضای شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاحات، این حزب را «نماینده» همه اصلاح‌طلبان ندانست و یاران محمد رضا عارف در روزنامه آفتاب یزد، گزینه اصلی حزب کارگزاران سازندگی برای بقاطلبی در قدرت را حضور علی لاریجانی در انتخابات ریاست جمهوری 1400 معرفی کردند و به این حزب اخطار دادند که وارد « بازی پرریسکی» شده است و در همین راستا نوشت:«اگرچه این روزها همکاری تشکیلاتی روسای دو قوه مطلوب است اما اینکه در آینده این همکاری وارد چه معادله سیاسی خواهد شد، در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. در واقع بیم آن‌ می‌رود که در بزنگاه‌ها‌ی حساس آتی اصلاح‌طلبان و پایگاه آنان در جامعه وجه‌المصالحه دوگروهی شود که اعتقاد چندانی به اصلاح طلبی ندارند و این همان رکب خوردنی است که بایستی نسبت به آن هوشیار بود.»

http://sobhe-no.ir/newspaper/312/2/12066

ش.د9603770