گزارش روز/ منافع آلودگی هوا!

پایگاه بصیرت / سید فخرالدین موسوی

یادداشت: مدارس تهران و چند شهر بزرگ دیگر کشور تعطیل و محدودیت‌های ترافیکی در آنها افزایش یافته است؛ نفس کشیدن برای شهروندان کلان‌شهرهای ایران سخت شده و به کودکان و بیماران توصیه اکید شده است به جز در موارد ضروری از خانه خارج نشوند؛ توصیه‌ها و جملاتی که حالا بیش از همیشه برای‌مان تکراری‌اند و از آن عجیب‌تر اینکه بی‌تأثیر هستند؛ نه ما مردم با شنیدن این اخبار و آلودگی که در برابرمان قرار دارد، استفاده از وسایل نقلیه شخصی را کنار می‌گذاریم و برای تکرار نشدن این جملات تلاشی می‌کنیم و نه مسئولان برنامه‌ای مؤثر برای برطرف کردن این پدیده دارند. هر سال بر تعداد روزهای آلوده در شهرهای بزرگ افزوده ‌می‌شود و تماشای آسمان آبی به آرزو و رویا تبدیل شده است؛ اما ما در مقابل به جای چاره‌جویی، به شکل شگفت‌انگیزی به این وضعیت بحرانی عادت کرده‌ایم و رسانه‌ها و مسئولان هم سکوت کرده‌اند.
با این اوصاف، حالا دیگر هیچ تردیدی وجود ندارد که همه آن جنجال‌ها و پرداخت‌های ویژه یک جریان سیاسی خاص و رسانه‌های منسوب به آن و هیاهوها و خبرهای هر روزه و مصاحبه‌های مناقشه‌برانگیز چهره‌هایی که امروز بر کرسی مسئولیت تکیه زده‌اند، درباره آلودگی هوا، بنزین تولید داخل، برج‌سازی‌های غرب تهران و... نه از سر دلسوزی و نگرانی برای سلامت مردم و حل مشکل آلودگی هوا، بلکه با هدف تخریب‌، کاسبی‌های سیاسی و... بوده است؛ وگرنه چه فرقی است میان آثار مخرب و بیماری‌زای آلودگی هوا در سال 88 و روزهایی که دولتی دیگر بر سر کار بود با امروز که دولت و شهرداری بر سر کار هستند که به منتقدان آن زمان و افراد به اصطلاح فعال محیط‌ زیستی پست و مقام می‌دهند! جز آنکه منتقد دیروز و مسئول امروز، تنها در بند منافع شخصی و جناحی خود است؟ به این ترتیب، به نظر می‌رسد آلودگی برای منتقدان دیروز نه تنها مضر نبوده؛ بلکه منافع بسیاری هم داشته است.