اعتراضهای مردمی که با هدایت ضد انقلاب و اقدامات خرابکارانه و کشتهسازی اغتشاشگران میرفت تا برای نظام و مردم هزینهسازی کند، با حضور گسترده مردم در صحنه و مخالفت آنها با آشوبگران، فروکش کرد و سره از ناسره مشخص شد[...]
یادداشت: اعتراضهای
مردمی که با هدایت ضد انقلاب و اقدامات خرابکارانه و کشتهسازی اغتشاشگران
میرفت تا برای نظام و مردم هزینهسازی کند، با حضور گسترده مردم در صحنه
و مخالفت آنها با آشوبگران، فروکش کرد و سره از ناسره مشخص شد. حال با
توجه به اینکه توطئه ضدانقلاب برای ضربه به نظام سرکوب شده است، اکنون زمان
پاسخگویی و رسیدگی به مطالبات مردمی است و بر اساس این، پرسش این است که
برای حلورفع چالشهای معیشتی مردم باید چه راهکارهایی در پیش گرفته شود؟
برای پاسخ به این پرسش میتوان به چند نکته مختصر اشاره کرد:
1ـ برخورد
جدی با مفسدان و رانتخواران: این موضوع زمینههای امید را در مردم ایجاد
میکند و با این اقدام، مردم میتوانند امیدوار باشند که با کنار رفتن
مفسدان و ویژهخواران، بهبود نسبی در اوضاع کشور حاصل خواهد شد.
2ـ
افزایش شفافیت: با این اقدام مردم بیشتر به دستگاههای گوناگون نظام اعتماد
خواهند کرد. در واقع، شفافیت خود در عین حال که راهکاری برای مقابله با
فساد است، راهحلی برای توجه بیشتر به اثربخشی و کارآمدی تصمیمها و
اقدامات است.
3ـ تلاش برای رونق تولید داخلی: واقعیت آن است که بخش
عمده مشکلات اقتصادی مردم در رکود و به ویژه رکود تورمی، بیکاری و... ریشه
دارد که این مسائل هم ناشی از ضعف در تولید داخلی و به تعبیر دقیقتر،
بیتوجهی به تولید داخلی است که هم زمینههای اشتغالزایی را محدود کرده و
هم سبب تداوم رکود در اقتصاد کشور شده است. در این زمینه به ویژه باید به
کاهش جدی واردات کالاهای مصرفی، در صورت وجود موارد مشابه داخلی و مبارزه
با قاچاق کالا به داخل کشور اقدام کرد.
4ـ توجه و به کاربستن ظرفیتهای
داخلی: بخش مهمی از مشکلات اقتصادی موجود، محصول نگاه به بیرون برای حل
مشکلات کشور و در دستورکار قرار دادن مدل «توسعه وابسته» است که نه تنها از
حجم مشکلات نکاسته است، بلکه در برخی از زمینهها نیز بر دامنه مشکلات
افزوده است. واقعیت تلخ این است که سرمایه خارجی و نگاه به دنیای خارج هیچ
گاه حلال مشکلات کشور نخواهد بود و در هیچ کشوری نیز این گونه نبوده است.
افزون بر این، در ایران، نگاه به بیرون و تکیه بر ظرفیتهای خارجی اتفاقاً
بحرانزا نیز بوده است. در واقع، برای حل مشکلات کشور چارهای جز اعتماد به
ظرفیتهای داخلی و به کاربستن این ظرفیتها نیست.