چند روز مانده تا 22 بهمن ماه، روزی که از سال 1357 به بعد در تاریخ ایران معنایی دیگر یافته است؛ روزی که 40 سال است نشانهای شده است از خواست یک ملت برای تغییر؛ برای پایان دادن به ظلم، برای نه گفتن به استعمار و استبداد[...]
یادداشت: چند
روز مانده تا 22 بهمن ماه، روزی که از سال 1357 به بعد در تاریخ ایران
معنایی دیگر یافته است؛ روزی که 40 سال است نشانهای شده است از خواست یک
ملت برای تغییر؛ برای پایان دادن به ظلم، برای نه گفتن به استعمار و
استبداد. 22 بهمن روز جشن ملی ما نزدیک است؛ اما پس از 40 سال چقدر به
آرمانها و اهداف انقلاب نزدیک شدهایم؟ واقعیت این است که با وجود سنگهای
کوچک و بزرگی که دشمنان خارجی و دوستان نادان داخلی جلوی پای ملت ایران
انداختند، راه زیادی آمدیم؛ اما راهی طولانی در پیش داریم که برای طی کردن
آن شرط اول آسیبشناسی و بازشناسی عملکرد 40 ساله است. در این نوشتار کوتاه
به یکی از این آسیبها اشاره خواهیم کرد که عبارت است از وابسته شدن
نیروهای انقلابی و جوانان مؤمن به نهادهای حکومتی و تمرکز بیش از حد بر
مسئله رسانه. در این موضوع که بصیرتافزایی و کار رسانهای در برابر
هجمههای بیامان دشمنان اعم از غولهای رسانهای غربی و دلقکهای ضد
انقلاب امری واجب است و در این مسئله که نظام باید از جریان رسانهای
انقلاب حمایت ویژه کند، هیچ شکی وجود ندارد؛ اما تمرکز بیش از حد بر این
ماجرا میتواند این فرصت را به تهدید تبدیل کند؛ زیرا انقلاب اسلامی به جز
کار رسانهای، کارهای بر زمین مانده بسیار دیگری نیز دارد و به همین دلیل
ما امروز نیازمند تمرکززدایی هوشمند هستیم، به این معنا که با حفظ جریان
رسانهای انقلاب، حوزه فعالیتهای نیروهای انقلابی را به صورت هدفمند به
همه حوزهها بسط دهیم. امروز نیازمند خلاقیت، ریسکپذیری، شجاعت و نوآوری
جوانان انقلابی در حوزه اقتصاد مقاومتی هستیم که نمونههای آن را میتوان
در حرکتهای جهادی در مناطق محروم مشاهده کرد. ما امروز نیازمند حضور جوان
مؤمن انقلابی در موضوعات اجتماعی هستیم؛ ما امروز نیازمند حضور این بازوان
پرتوان کشور در حوزه محیط زیست و... هستیم و لازمه رفع این نیازها تلاش
برای هدایت و بهکارگیری این ظرفیت بزرگ کشور در عرصههای گوناگون است.