در روزهایی که اخبار اقدامات شایسته و رویکرد جدید امام جمعه کرمانشاه و امام جمعه تبریز در رسانهها مطرح است و با استقبال مردم مواجه شده است، در روزهایی که نماز جمعههای سراسر کشور در حال تبدیل شدن به محفلی برای شنیدن صدای مردم و الگویی برای عملکرد در تراز انقلاب اسلامی میشود[...]
یادداشت: در
روزهایی که اخبار اقدامات شایسته و رویکرد جدید امام جمعه کرمانشاه و امام
جمعه تبریز در رسانهها مطرح است و با استقبال مردم مواجه شده است، در
روزهایی که نماز جمعههای سراسر کشور در حال تبدیل شدن به محفلی برای شنیدن
صدای مردم و الگویی برای عملکرد در تراز انقلاب اسلامی میشود، به ناگاه
یک نشریه وابسته به جریانی خاص عباراتی شگفتانگیز را علیه ائمه جمعه به
چاپ میرساند! روزنامه بهار به قلم فردی به نام «مهدی دادویینژاد» با
تصویرسازی عجیب از امامان جمعه مینویسد: «این نوشته به دنبال کالبدشکافی
از اشکالات انقلاب و کاشهای مدفون شده در دل بسیاری از انقلابیون نیست؛
بلکه تمام همّ خود را بر شناساندن چند نوع از مسئولینی میگذارد که اگر
انقلاب نمیشد فرصت ظهور و بروز نمییافتند و در نوع خود بلاشک
بینظیرترینان تاریخند؛ مسئولینی که در اوج مسئول بودن، منتقد و غیر مسئول
هم هستند. بعد از انقلاب و با شیب تندتری در چند سال اخیر یکی از
مهمترین گروه از مسئولانی که همیشه در حال انتقاد از مسئولان دیگر هستند،
«ائمه جمعه» میباشند... برخی از آنان در عمل نه تنها خود را مسئول
نمیدانند؛ بلکه در مواردی بازیچه دست فلان گروه سیاسی شدهاند... اگر قرار
بر ادامه حیات مسئول و غیر مسئول و در عین حال منتقد به دیگران بود،
نمونههای آزمون پس دادهتر را در حکومت پهلوی داشتیم... گویی عطشی پر نفرت
توانسته خود را به فضای دوستداشتنی نمازهای جمعه غالب کند، آیا قرار بر
این همه نفرت و مرگاندیشی بود؟» حملهای چنین تند، به دور از واقعیت و پر
از نفرت اگرچه بسیار عجیب و باورنکردنی به نظر میرسد؛ اما میتواند یک
واقعیت را به خوبی تبیین کند و آن اینکه ائمه جمعه و میعادگاههای نماز
جمعه میتوانند به مثابه یک ابزار قدرتمند برای مردم و برای جریان انقلاب
مانند موتور محرک و مطالبهگر عمل کرده و جریانهای سیاسی و مسئولان و
مدیران تنبل و ناکارآمد را ملزم به پاسخگویی کنند.