مستند «روایت رهبری»، روایتی از وقایع مربوط به انتخاب حضرت آیتاللهالعظمی خامنهای به عنوان رهبر انقلاب اسلامی است که در روزهای گذشته از شبکههای تلویزیونی پخش شد[...]
یادداشت: مستند
«روایت رهبری»، روایتی از وقایع مربوط به انتخاب حضرت آیتاللهالعظمی
خامنهای به عنوان رهبر انقلاب اسلامی است که در روزهای گذشته از شبکههای
تلویزیونی پخش شد. تشنگی مردم برای دیدن این تصاویر که بعد از 30 سال برای
اولین بار صورت میگیرد، نشاندهنده آن است که رسانه ملی ظرفیتهای عظیمی
دارد که مغفول مانده است. این مستند سه قسمتی در شرایطی به نمایش درآمده
است که شبکههای ضد انقلاب در دو سال اخیر هجمه گستردهای را علیه انقلاب
اسلامی و مهمترین رکن آن، یعنی ولایت فقیه و انتخاب رهبری آغاز کردهاند.
در روایتهای متعدد این فیلمها مهمترین نکاتی که مخاطب مشاهده میکند
عبارت است از:
1ـ مخالفت آیتاللهالعظمی خامنهای با رهبری خود، ایشان
مهمترین مخالف انتخاب خود بودند و هیچیک از اعضای خبرگان به این اندازه
با صراحت و اصرار این مخالفت را بیان نکردند. در این فیلم ایشان میگوید:
«اولاً، باید خون گریست بر جامعه اسلامی که حتی احتمال کسی مثل بنده در آن
مطرح شود... من حقیقتاً لایق این مقام نیستم.» نمایش چنین صحنهای که نشانه
تواضع رهبر معظم انقلاب است؛ مهمترین و بهترین تبلیغ برای جمهوری اسلامی
ایران است که ایشان برای رهبر شدن نه تنها نمیجنگد؛ بلکه خود مهمترین
مخالف است.
2ـ حضرت امام(ره) پیش از رحلت خود دستور اصلاح قانون اساسی و
حذف شرط «مرجعیت» را مطرح کردند؛ لذا شرط مرجعیت در بازنگری برداشته شد و
به «فقیه عادل و باتقوا» تغییر کرد. با این حال در زمان رحلت امام(ره)،
قانون اساسی در حال بازنگری بود و انتخاب رهبر غیرمرجع، در جلسه تاریخی
خبرگان موقتی بود. علت انتخاب مجتهد نیز این بود که امام در نامه به مرحوم
آیتالله مشکینی به انتخاب مجتهد بهجای مرجع تقلید نظر میدهند. لذا
انتخاب آیتاللهالعظمی خامنهای در خرداد 68 از این نظر موقت بود تا قانون
اساسی به تصویب برسد و در اجلاس تابستان همان سال دوباره رأیگیری شد و
ایشان به عنوان رهبر دائم نظام اسلامی انتخاب شدند. تهیه، تولید و پخش این
مستند با توجه به وجود فیلم و صوت جلسات در صداوسیما و مجلس خبرگان اگرچه
دیرهنگام، اما قابل تقدیر بود.
واقعیت این است که استفاده از مستندات
موجود یکی از روشهای اقناع افکار عمومی و روشنگری درباره شبهات و دروغهای
رسانهای دشمنان است که متأسفانه آنطور که باید از آنها بهرهگیری نشده
است. شیوهای که رسانههایی چون؛ بیبیسی، منوتو و... در سالهای اخیر در
راستای اهداف خود به تکرار از آن استفاده میکنند!